Op 24 november liep de 5-jarige termijn van Kardinaal Sarah als Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst en de HH. Sacramenten af. Dat de termijn niet meer tot aan de pensioenleeftijd van 75 jaar gaat, werd bepaald door Bergoglio. Maar momenteel zijn er geen berichten dat zijn termijn beëindigd zou zijn.

In het artikel “De oorlog tegen Kardinaal Sarah” schreef de Italiaanse Vaticaankenner, net zoals wij, dat indien Bergoglio Kardinaal Sarah zou willen vervangen, hij moest wachten tot 2019.

Toen Paus Benedictus XVI in 2017 opkwam voor Kardinaal Sarah, en zei dat de liturgie bij hem in goede handen is, schreven we:

De Paus, die nu reeds 4 jaar teruggetrokken leeft in het klooster ‘Mater Ecclesiae’ (Moeder de Kerk), heeft een rechtstreekse verdediging van Kardinaal Robert Sarah, Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst en de Regeling van de Sacramenten ondertekend. De kardinaal werd in november 2014 aangeduid door Bergoglio tot hoofd van die congregatie, en diende als vervanging van de Ratzingeriaan Kardinaal Antonion Cañizares, die naar Valencia werd gestuurd; maar Sarah wordt beschouwd als een “operationele fout” in Bergoglio’s benoemingen.

Kardinaal Sarah, die Ad Orientem terug wil invoeren en zei dat het bij de consecratiewoorden “voor velen” “en niet “voor allen” is, waagde het tevens meerdere malen om Bergoglio te bekritiseren in zijn boek ‘God of niets‘. Toen Bergoglio dit alles te weten kwam (na zijn pijnlijke “verkeerde” benoeming), begon hij Kardinaal Sarah tegen te werken door hem te isoleren in zijn eigen congregatie. Eind november 2016 ontsloeg Bergoglio zonder pardon alle leden van die congregatie en verving ze door veel liberale leden. O.a. de hoog geachte leden Kardinaal Burke, Kardinaal Marc Ouellet en Kardinaal Pell, bekend om hun orthodoxe standpunten, en die al een tijdje in deze Congregatie zaten, werden door Bergoglio aan de deur gezet. Nieuwkomers waren o.a. Kardinaal Pietro Parolin,  Kardinaal Ravasi (die dialoog wil met de vrijmetselarij), Kardinaal Woelki (die recent verklaarde dat een moskee en een kerk hetzelfde is) en Aartsbisschop Piero Marini, die ceremoniemeester was ten tijde van het pausschap van Johannes Paulus II. Deze laatste lag vaak overhoop met prelaten die belang hechtten aan de traditie. In 2013, vlak na het aantreden van Bergoglio zei hij dat “men nu frisse lucht inademt, na de muffe moeraslucht” ten tijde van Benedictus.

“Het is geen geheim dat Kardinaal Sarah effectief stap voor stap ontdaan werd van zijn macht in het afgelopen jaar, eerst door de benoeming van de Congregatieleden, met de bedoeling om Sarah te omringen met ruimdenkende progressieve figuren, die de “Hervorming van de Hervorming” verwerpen, zoals beschreven door Benedictus XVI, welke de Kardinaal van Guinea trachtte ten uitvoer te brengen; dan de publieke tegenspraak van paus Franciscus tegen Sarahs voorstel over de richting van de viering (met de rug naar het volk); en finaal, de herinterpretatie van de liturgische teksten in de volkstalen, welke waren toevertrouwd aan een commissie dat werd opgericht zonder medeweten van Kardinaal Sarah; en als laatste, maar niet het minste, de stappen voor een oecumenische Mis die zullen ondernomen worden door het ontwijken van de relevante Congregatie,” aldus Cascioli.

Toen Kardinaal Müller in 2017 zijn ontslag kreeg als Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, schreven we:

De zuivering onder de Argentijnse dictatuur is bijna rond. Nu blijft enkel nog Kardinaal Sarah over als enige traditionele Kardinaal aan het hoofd van een congregatie, de Congregatie van de Goddelijke Eredienst. Maar ook hij werd al geïsoleerd doordat Bergoglio in oktober vorig jaar plots alle leden van die congregatie ontsloeg en verving door progressieve prelaten. Kardinaal Burke werd reeds netjes verwijderd, hij is zelfs nu al geen Kardinaal Patron van de Orde van Malta meer – ook daar heeft Bergoglio hem reeds van zijn bevoegdheden beroofd.

De vijfjarige termijn (welke Bergoglio als maximum heeft bepaald voor leden van de Curie) voor Kardinaal Sarah als Prefect liep af op 24 november, maar werd klaarblijkelijk in alle stilte toch verlengd. Of is Bergoglio het gewoon vergeten door zijn drukke agenda? Want tot op heden zijn er geen berichten dat Kardinaal Sarah zijn ontslag kreeg. Misschien hebben de uitlatingen van Sarah de afgelopen maanden hier ook mee te maken. Zo stelde hij op 14 april dat allen die hem “in oppositie willen stellen” tegenover Bergoglio, “hun tijd en energie verspillen”; en dat de bewering dat hij Bergoglio tegenspreekt “onrechtvaardig en oneerlijk is.” In juli zei hij dat hij “zeer trouw” is aan Bergoglio, en in oktober stelde hij dat al wie tegen Bergoglio is, “buiten de Kerk staat.” Opvallend is ook dat Kardinaal Sarah nog nooit één keer publiekelijk en openlijk kritiek heeft gegeven op Bergoglio (bvb. in een interview), terwijl andere traditioneel gezinde kardinalen (zoals Kardinaal Eijk, Burke, Brandmüller,…) dit wel al hebben gedaan.

Nochtans toonde het feit Bergoglio Kardinaal Sarah heeft geïsoleerd en zijn macht heeft ondermijnd door o.a. een motu proprio m.b.t. het missaal, de ware gevoelens van Bergoglio tegenover Sarah.

Hoe dan ook, als Kardinaal Sarah nu zijn ontslag niet krijgt, zal het sowiso volgend jaar zijn, wanneer hij in juni 75 wordt – de verplichte pensioenleeftijd voor Curiekardinalen. Kardinaal Müller kreeg na zijn 5-jarige termijn als Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer zonder pardon zijn ontslag, ondanks dat hij nog maar 69 jaar oud was (en er dus zeker nog 5 jaar bij kon).

Advertentie