Opmerkelijke woorden van Kardinaal Sarah vorige week. Hij beweerde dat er tussen hem en Bergoglio geen tegengesteldheid bestaat. Nochtans kan men uit zijn toespraken en boeken het tegenovergestelde afleiden: zijn woorden zijn diametraal tegengesteld aan die van Bergoglio. Geen oppositie? Of kan het zijn dat Kardinaal Robert Sarah bang is voor represailles?

“Al diegenen die mijn in oppositie willen stellen tegenover de paus verspillen hun tijd en energie,” zo zei Kardinaal Robert Sarah op 14 april aan het Franse weekblad Atlantico. “Hun beweringen zijn lucht en een schild om hun eigen oppositie tegenover de heilige vader te verbergen. Om te beweren dat ik de paus tegenspreek is tegelijk onrechtvaardig en oneerlijk.” Atlantico merkte op dat Kardinaal Sarahs standpunt over immigratie bijvoorbeeld, tegengesteld is aan het standpunt van Bergoglio. Sarah antwoordde daarop: “Men heeft de indruk dat in onze dagen het verboden is om over iets na te denken. Waarom wil men een Afrikaan verbieden na te denken over zo’n serieuze kwestie en hem tegenover de paus plaatsen?”

Heel opmerkelijke woorden van Kardinaal Sarah. Woorden die duidelijk tonen dat Kardinaal Sarah bang is – bang om zijn ontslag te krijgen? Want hij heeft in het verleden in zijn boeken of toespraken nooit een blad voor de mond genomen en steeds rechtuit zijn mening gezegd. Soms bekritiseerde hij Bergoglio zonder diens naam te noemen. En nu beweert hij dat hij Bergoglio niet tegenspreekt terwijl dat duidelijk wél zo is…

Toen Paus Benedictus XVI in 2017 opkwam voor Kardinaal Sarah, en zei dat de liturgie bij hem in goede handen is, schreven we:

De Paus, die nu reeds 4 jaar teruggetrokken leeft in het klooster ‘Mater Ecclesiae’ (Moeder de Kerk), heeft een rechtstreekse verdediging van Kardinaal Robert Sarah, Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst en de Regeling van de Sacramenten ondertekend. De kardinaal werd in november 2014 aangeduid door Bergoglio tot hoofd van die congregatie, en diende als vervanging van de Ratzingeriaan Kardinaal Antonion Cañizares, die naar Valencia werd gestuurd; maar Sarah wordt beschouwd als een “operationele fout” in Bergoglio’s benoemingen.

Kardinaal Sarah, die Ad Orientem terug wil invoeren en zei dat het bij de consecratiewoorden “voor velen” “en niet “voor allen” is, waagde het tevens meerdere malen om Bergoglio te bekritiseren in zijn boek ‘God of niets‘. Toen Bergoglio dit alles te weten kwam (na zijn pijnlijke “verkeerde” benoeming), begon hij Kardinaal Sarah tegen te werken door hem te isoleren in zijn eigen congregatie. Eind november 2016 ontsloeg Bergoglio zonder pardon alle leden van die congregatie en verving ze door veel liberale leden. O.a. de hoog geachte leden Kardinaal Burke, Kardinaal Marc Ouellet en Kardinaal Pell, bekend om hun orthodoxe standpunten, en die al een tijdje in deze Congregatie zaten, werden door Bergoglio aan de deur gezet. Nieuwkomers waren o.a. Kardinaal Pietro Parolin,  Kardinaal Ravasi (die dialoog wil met de vrijmetselarij), Kardinaal Woelki (die recent verklaarde dat een moskee en een kerk hetzelfde is) en Aartsbisschop Piero Marini, die ceremoniemeester was ten tijde van het pausschap van Johannes Paulus II. Deze laatste lag vaak overhoop met prelaten die belang hechtten aan de traditie. In 2013, vlak na het aantreden van Bergoglio zei hij dat “men nu frisse lucht inademt, na de muffe moeraslucht” ten tijde van Benedictus.

“Het is geen geheim dat Kardinaal Sarah effectief stap voor stap ontdaan werd van zijn macht in het afgelopen jaar, eerst door de benoeming van de Congregatieleden, met de bedoeling om Sarah te omringen met ruimdenkende progressieve figuren, die de “Hervorming van de Hervorming” verwerpen, zoals beschreven door Benedictus XVI, welke de Kardinaal van Guinea trachtte ten uitvoer te brengen; dan de publieke tegenspraak van paus Franciscus tegen Sarahs voorstel over de richting van de viering (met de rug naar het volk); en finaal, de herinterpretatie van de liturgische teksten in de volkstalen, welke waren toevertrouwd aan een commissie dat werd opgericht zonder medeweten van Kardinaal Sarah; en als laatste, maar niet het minste, de stappen voor een oecumenische Mis die zullen ondernomen worden door het ontwijken van de relevante Congregatie,” aldus Cascioli.

Toen Kardinaal Müller in 2017 zijn ontslag kreeg als Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, schreven we:

De zuivering onder de Argentijnse dictatuur is bijna rond. Nu blijft enkel nog Kardinaal Sarah over als enige traditionele Kardinaal aan het hoofd van een congregatie, de Congregatie van de Goddelijke Eredienst. Maar ook hij werd al geïsoleerd doordat Bergoglio in oktober vorig jaar plots alle leden van die congregatie ontsloeg en verving door progressieve prelaten. Kardinaal Burke werd reeds netjes verwijderd, hij is zelfs nu al geen Kardinaal Patron van de Orde van Malta meer – ook daar heeft Bergoglio hem reeds van zijn bevoegdheden beroofd.

De vijfjarige termijn (welke Bergoglio als maximum heeft bepaald voor leden van de Curie) voor Kardinaal Sarah als Prefect loopt eind november dit jaar af. Hij werd op 23 november 2014 aangesteld door Bergoglio als Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst en de H. Sacramenten. We schreven eerder al dat Bergoglio hier wellicht een vergissing had gemaakt. Het feit dat hij hem heeft geïsoleerd en zijn macht heeft ondermijnd door o.a. een motu proprio m.b.t. het missaal, toont de ware gevoelens van Bergoglio tegenover Kardinaal Sarah. Wellicht probeert deze brave man zijn tijd in het Vaticaan zo lang mogelijk te rekken, om de tsunami van hervormingen die op tafel liggen (zoals een oecumenische Mis) tegen te houden. Maar in november zal hij ongetwijfeld toch naar de deur worden verwezen, waarna de weg openligt voor Bergoglio om zijn lang gewilde ongebreidelde ‘hervormingen’ in het licht van de Jeugdsynode en zijn exhortatie ‘Christus vivit’ door te drukken.

Bron: Gloria.tv