LifeSite had onlangs een interview met één van de initatiefnemers van de Correctio Filialis, Claudio Pierantoni, professor Middeleeuwse filosofie aan de Faculteit Filosofie van de Universiteit van Chili, in Santiago. Daaruit blijkt dat deze correctie er kwam omdat Kardinaal Burke zo lang wacht. 

Amoris Laetitia verscheen in april vorig jaar. De vijf dubia werden in november vorig jaar publiek gemaakt. Zoals we weten had Kardinaal Burke gezegd dat de formele correctie er zou komen kort na de kerstperiode:

“De dubia moeten een antwoord hebben, omdat ze te maken hebben met de eigenlijke fundamenten van het morele leven en van de ononderbroken Leer van de Kerk betreffende goed en kwaad, met betrekking tot verschillende heilige zaken zoals huwelijk en heilige Communie en zo voort,” zo zei Burke tijdens het telefonisch interview.

“Nu zijn we uiteraard in de laatste dagen, dagen van veel genade, voor het Feest van de Geboorte van Onze Heer, en dan hebben we het Octaaf van de Feestdag en de vieringen aan het begin van het Nieuwe Jaar – het hele mysterie van de Geboorte van Onze Heer en Zijn Kindschap – zodus het zou wellicht plaatsgrijpen enige tijd daarna.”

Bijna een jaar verder

Ondertussen zijn we bijna een jaar verder (we naderen stilaan november 2017). Bergoglio heeft nog niet geantwoord op de dubia, noch op andere vragen en de ketterijen van AL hebben zich reeds als een kankergezwel verspreid, net zoals Bisschop Athanasius Schneider had voorspeld: verschillende bisschoppenconferenties hebben reeds een schrijven uitgevaardigd waarin ze Amoris Laetitia toepassen om Communie voor hertrouwde gescheidenen die in overspel leven (een seksuele relatie hebben) toe te laten. En op de koop toe zijn er reeds twee dubiakardinalen overleden. Maar een formele correctie van de (resterende) kardinalen is er tot op heden nog steeds niet gekomen. Vandaar dat enkele katholieke geleerde professoren besloten om zelf initiatief te nemen.

“De formele correctie, zoals u zich herinnert, werd reeds beloofd voor januari. Maar in april, toen we de conferentie in Rome hadden, was er nog steeds geen hint dat Kardinaal Burke een correctie ging uitvaardigen. Zodus begonnen we in kleine groep te denken over een lekencorrectie“, zo vertelt Pierantoni. Hij zegt dat toen ze in juli hun correctie afwerkten, ze met blijdschap hoorden dat Kardinaal Burke weer aan het denken was over de correctie van zijn kant. Hij zegt ook dat de “plicht” om een correctie te doen “aan ieder toebehoort die er de kennis toe heeft.” Volgens Pierantoni hebben de kardinalen nood aan de steun van academici, omdat ze in de eerste plaats met zo weinigen zijn.

Twijfel aan geldigheid van pausschap Bergoglio

Pierantoni zegt ook dat Amoris Laetitia het slechtste document is in de hele kerkgeschiedenis dat ooit een “pauselijke handtekening” kreeg. “Dit legt uit waarom veel mensen nu serieus begonnen te twijfelen of Franciscus wel echt de paus is. Veel mensen, die correct denken dat de paus de verdediger van de traditie moet zijn, dachten: wel, dit kan de paus niet zijn. Het heeft er ook toe geleid dat sommige mensen de pauselijke onfeilbaarheid of de betekenis van het pausschap in twijfel trokken.” Hij waarschuwde ook voor een schisma “indien de dwalingen” van Amoris Laetitia “niet worden gecorrigeerd.”

Een schisma zal er echter toch komen, omdat Bergoglio de correctie niet zal aanvaarden. Uiteraard weten wij ook al langer dat Bergoglio een valse paus is. Benedictus werd gedwongen om af te treden en Bergoglio werd op niet-canonieke wijze tot het ‘pausschap’ verheven, met behulp van de Mafia van Sankt Gallen. Het wordt hoog tijd dat de bisschoppen en gelovigen dit gaan inzien.

Een voortreffelijke uitzondering hierin is Kardinaal Sarah. Hij schreef in zijn boek “De Kracht van de Stilte” over het conclaaf het volgende:

Blz. 214. “Tijdens conclaven, geeft de Geest Gods keuze door aan de Kardinalen; de laatsten moeten zich onderwerpen aan zijn wil en niet aan menselijke politieke strategieën. Indien we de Heilige Geest dwarsbomen door miserabele, kleinzielige menselijke berekeningen, geheime ontmoetingen en mediagesprekken, lopen we hals over kop in de tragedie en zijn we grafdelvers van de goddelijke natuur van de Kerk.”

Verder, op blz. 215: “Het afwijzen van de Geest is een godslastering en een doodzonde, omdat het een kwestie is van het afwijzen van de waarheid. Zonder de Geest, is de Kerk in gevaar van het verworden tot een nieuwe toren van Babel.”

Kardinaal Sarah toont hier aan dat de samenzwering van Sankt Gallen een doodzonde was en dat Bergoglio niet de door God uitgekozen paus is. Hij is zowat de enige Kardinaal die dit durft toegeven. In zijn boek geeft hij Bergoglio overigens vele malen een veeg uit de pan. Ook in zijn boek “God of niets” was hij niet mals voor Bergoglio.

Ook prof. dr. José Galat, directeur van een katholiek tv-station in Colombia, durfde er openlijk voor uit komen in zijn programma “Café Con Galat” dat Bergoglio niet de geldige paus is. Hij werd daarvoor geëxcommuniceerd door de Colombiaanse bisschoppen.

Kardinaal Burke echter, zei onlangs dat we van Bergoglio moeten houden, en dat we moeten trouw blijven aan hem. Hij blijft vasthouden dat Bergoglio een door de Heilige Geest uitgekozen paus is.

Klimaat van angst

Pierantoni vertelt over de angst die velen hebben om ontslagen te worden uit hun positie indien ze de brief steunen: “Ik zond het naar tien mensen bijvoorbeeld, en 7 van de 10 vertelden mij dat ze het niet wilden tekenen uit angst voor strafmaatregelen. Enkelen dachten dat ze niet klaar waren om een directe correctie van de paus te maken, hoewel ze akkoord gingen met de inhoud. Ik kan je vertellen dat veel mensen in feite akkoord gingen met de inhoud, veel meer dan diegenen die het ondertekenden.” Daarom is het volgens de professor fout van de meida om te beweren dat dit een “marginaal” of “traditionalistisch” initiatief zou zijn.

Ook Kardinaal Müller vertelde in een interview laatstleden dat mensen die in de Curie werken in grote angst leven. “Indien ze één klein of onschuldig kritisch woord zeggen, zullen enkele spionnen deze commentaar direct naar de heilige vader overbrengen, en de vals beschuldigde mensen hebben geen enkele kans om zichzelf te verdedigen,” aldus Müller.

De toestand in het Vaticaan wordt al ruime tijd vergeleken met die van de Sovjet-dictatuur in de jaren ’50.