Kardinaal Burke sprak op 22 juli in Louisville op het “Church Teaches Forum” over de crisis in de Kerk. Hij zei dat, in zijn opinie, de tijden “redelijk echt apocalyptisch lijken,” en dat we “in de meest verwarrende tijden leven in de wereld en ook in de Kerk”. Maar in zijn toespraak sprak hij ook dat er “geen schisma komt” en dat we “ons geloof in het Ambt van Petrus moeten behouden, alsook onze liefde voor de Opvolger van Sint-Petrus, Paus Franciscus.”

Burke zei dat er vele herders zijn die niet langer de gelovigen leiden die hen zijn toevertrouwd. “Voor wat voor reden ook blijven vele herders stil over de situatie waarin de Kerk zich bevindt, of ze hebben de klaarheid van de Kerkelijke leer verlaten, voor verwarring en dwaling die verkeerdelijk aangeleerd wordt als zijnde meer effectief om de totale ineenstorting van de christelijke cultuur tegen te gaan.”

Burke zei dat één duidelijk teken voor hem dat de Kerk zwaar faalt in haar missie, is dat ze niet langer vijandige aanvallen onder ogen ziet van de seculiere media. Dan beschuldigde Kardinaal Burke de seculiere “stemmen” van het promoten van Bergoglio “als een hervormer die revolutionair is, als iemand die de hervorming van de Kerk doorvoert door het breken van de traditie, de regel van het geloof en de daarmee overeenkomende regel van de wet,” alsof dit niet waar zou zijn.

Vervolgens legde Burke uit dat de gelovigen nu maar moeten leren om onderscheid te maken tussen wat Bergoglio zegt als “woorden van de man die paus is” en de “woorden van de paus als vicaris van Christus”, en dat dit cruciaal is om het “ultieme respect” te tonen voor het Petrusambt terwijl we trouw blijven aan de eeuwigdurende Leer van de Kerk. Hij zei dat Bergoglio “vaak heeft gekozen om te spreken in zijn eerste lichaam, het lichaam van de man die paus is,” en dat wat hij dan zegt er niet toe doet, en voegde eraan toe dat hij duidelijk zegt dat hij geen magisterium aanbiedt, maar zijn eigen gedacht.”

Dan dwaalt Burke en zegt hij dat “zonder het onderscheidingsvermogen, we makkelijk respect voor het pausschap zouden verliezen of ertoe geleid worden dat, indien we niet akkoord gaan met de persoonlijke opinies van de man die de Roomse Paus is, we dan moeten breken met de Kerk.” Burke waarschuwde de gelovigen die vrezen voor de huidige situatie in de Kerk tegen het zelfs maar denken aan schisma, en dat is volgens hem “zich scheiden van de Katholieke Kerk die wordt geleidt door de Paus, in de hoop van het creëren van een betere Kerk.” Hij voegde eraan toe: “er kan in ons denken of handelen geen plaats zijn voor schisma dat altijd en overal fout is.”

Wat Kardinaal Burke niet snapt is dat we niet moeten breken met de Kerk, want wij zijn de Kerk, maar er zal moeten gebroken worden met het ketters geworden Rome. Eigenlijk is het schisma er al. Wat Burke ook nog steeds niet doorheeft is dat Paus Benedictus XVI nog steeds de paus is. We breken dus niet met de Kerk, noch met de Paus, maar met Bergoglio die zich voordoet als paus en Rome die afvallig is geworden zoals de H. Maagd voorzei in La Salette in 1846.

Burke ging nog verder en zei dat elke verklaring van “de paus” moet verstaan worden “binnen de context van de constante leer en praktijk van de Kerk”, wat uiteraard onmogelijk is. Als Bergoglio zegt dat condooms toegelaten zijn in bepaalde gevallen en de Vaticaanse persdienst zijn bewering zelfs bevestigt, hoe valt dit dan te rijmen met de Leer van de Kerk?

Reeds Georg Neumayr, de auteur van het boek ‘The Political Pope’ was zeer kritisch over het antwoord van de bisschoppen op Amoris Laetitia:

Over de reactie van de Kerk tegenover Amoris Laetitia zegt Neumayr: “Het antwoord is zwak geweest. Bisschop Athanasius Schneider is een voortreffelijke uitzondering, hij heeft rechtuit gesproken over de ketterij in dat document.” Neumayr is van mening dat de kardinalen Bergoglio “rechtuit zouden moeten confronteren op dit gebied, en hem duidelijk maken dat de heterodoxe positie die hij aanhangt absoluut onaanvaardbaar is.” Als hij dan nog niet antwoordt, “moeten ze een formele correctie doen.”

Voor de reden waarom zovele prelaten van de Kerk blijven zwijgen over de heterodoxe leer die vanuit Rome komt, zegt hij: “Eén reden is hun gebrek aan overtuiging, een andere is de schandelijke carrièrezucht, en de derde reden is dat veel van de bisschoppen lafaards zijn tegenover de tijdsgeest, en veel van deze “conservatieven” zijn ‘Modernisten in slow motion.’”

Op het einde van de toespraak gaf Burke nog enkele tips om de crisis van de Kerk te boven te komen:

1. De gelovigen moeten bidden voor een toename van geloof in Onze Heer Jezus Christus.
2. Men moet de leer van het geloof die vervat zit in de Catechismus van de Katholieke Kerk aandachtiger bestuderen, en bereid zijn deze leer te verdedigen tegen dwaling die het geloof en de eenheid van de Kerk zou aantasten.
3. Samenkomen om elkaars geloof te verdiepen en elkaar te bemoedigen.
4. Naar de H. Maagd gaan en haar moederlijke tussenkomst afsmeken; vaak de tussenkomst van de H. Aartsengel Michaël inroepen en dagelijks tot de H. Jozef, de schrik van de duivelen, bidden voor “Vrede voor de Kerk tegen alle vormen van dwaling en scheuring die altijd het werk van Satan zijn”.
5. Bid voor de paus, in het bijzonder door de tussenkomst van St. Petrus.
6. Bid voor de kardinalen van de kerk, zodat ze ware assistentie kunnen verlenen aan de heilige vader in het uitoefenen van zijn ambt.
7. Blijf sereen, omdat Christus niet zal toelaten dat de poorten van de Hel de Kerk zullen overweldigen.
8. En last but not least: Bewaar in het bijzonder uw geloof in het Petrusambt en uw liefde voor de opvolger van Sint-Petrus: Paus Franciscus.

Burke riep de Katholieken op om “zich geen zorgen te maken over deze tijden, of ze nu apocalyptisch zijn of niet, maar om trouw, vrijgevig en moedig te zijn in het dienen van Christus, in Zijn Mystiek Lichaam, de Kerk.” Hij zei dat we weten wat op het einde van dit hoofdstuk komt: de overwinning van Christus op de zonde en op de eeuwige dood.  Volgens Burke “rest ons slechts om goede en trouwe dienaren te zijn die wachten om de deur te openen voor de Meester bij Zijn Komst.”

Onlangs zei Kardinaal Burke echter dat AL een “wijziging aan de Leer van de Kerk” was, en nu lijkt hij alles weer te minimaliseren en roept hij zelfs op om trouw te blijven aan de dictatuur van Bergoglio. Enkel maar wachten tot Jezus komt zal geen zoden aan de dijk brengen; er staan zielen op het spel, hééél veel zielen!

Kardinaal Burke, wanneer ga je nu eens rechtstaan en de waarheid zeggen? De waarheid, dat Bergoglio niet eens de geldige paus is? Dat Amoris Laetitia een stuk ketterij is? Dat Bergoglio geen zielen wil redden, maar vernietigen?

Waarom zijn het altijd, enkel en alleen maar leken (zoals Prof. Galat, laatstleden) die durven uitkomen voor de onverhulde harde waarheid?

Als Bergoglio de Eucharistie zal ontwijd hebben en Humanae Vitae herschreven hebben, zullen ze dan opstaan? Of zullen ze nog steeds volhouden dat we in “eenheid” moeten blijven met Bergoglio…?

Vader Paul Kramer zei het reeds in oktober 2015:

“Hetgeen mij echt mijn mond doet openvallen is het ongelofelijk gebrek aan vooruitzicht bij de semi-traditionele katholieken. Ze zien de slinger al zo lang in één richting zwieren, dat ze geen idee hebben dat het op het punt staat van richting te veranderen. Het grote schisma en de apostasie zal teweeggebracht worden door gebeurtenissen die volgende maand zullen beginnen [Amoris Laetitia, nvdr]. De paus (niet Jorge Bergoglio) zal de koers van de kerk wijzigen wanneer het bijna te laat zal zijn; terwijl Jorge’s Nieuwe Kerk in volle vaart in totale apostasie zal vervallen. Ik wist reeds 40 jaar geleden dat dit eraan zat te komen, door Katholieke profetie, en ik zie het zich nu ontvouwen.

Geen enkele ware Katholiek, ongeacht hoe onwetend, zal zich vereenzelvigen met Jorge’s Nieuwe kerk, die zo zonderling zal zijn als de meest liberale Anglicaanse randgemeenschappen. De meerderheid van de bisschoppen en priesters zal meegaan en hun leider volgen in de apostasie. Mijn enige vraag is, als de apostasie voltrokken is, zullen deze pseudo-traditionelen nog steeds de nood voelen om in gemeenschap te zijn met het afvallige Rome? Zullen ze nog steeds denken dat hun leider een sullige man is, maar nog steeds de “paus”? Of zal hun cent nu vallen zodat ze eindelijk kunnen zien dat hun “Heilige Vader” geen sullige man is, maar een roofzuchtige wolf? Als ze dan nog weigeren dit duidelijke feit toe te geven, zelfs nadat hun sullige “Heilige Vader” de laatste fundamenten van de Katholieke traditie heeft verwoest, dan zullen deze pseudo-traditionelen pseudo-katholieken geworden zijn, alsook apostaten.

Het Derde Geheim van Fatima openbaart, zoals Kardinaal Ciappi schreef, “De grote apostasie in de Kerk zal beginnen aan de top.” Het geheim spreekt van een “paus” die onder de macht van de duivel zal zijn. Johannes XXIII las de tekst en liet het vertalen in het Italiaans door Mons. Tavares. Hij verstond de moeilijke passage correct. Johannes Paulus II las het geheim en dezelfde moeilijke passage confronteerde hem – zodus liet hij Mons. Carreira het opnieuw vertalen. Een verkeerde interpretatie van de moeilijke passage zou lijken het dogma van de onfeilbaarheid van de Kerk tegen te spreken. Echter, Mons. Tavares had het inderdaad correct vertaald. Er was geen ontsnappen aan de problematische bewoording.

Nu het Geheim in de huidige tijd vervuld werd, terwijl de ongeldig verkozen “paus Franciscus” de grote massa in de apostasie leidt, zijn er velen die kennis hebben over de boodschap van Fatima die blind vasthouden dat Bergoglio de paus is en dat de katholieken in gemeenschap moeten blijven met hem – ondanks het feit dat zijn woorden en daden duidelijk tonen dat hij een afvallige heiden is. Echter, de grote apostasie in de Kerk werd voorzegd in het Geheim van Fatima, maar vele auteurs over Fatima ontkennen blind dat de apostasie beginnend aan de top zelfs aan het gebeuren is – de blinden leiden de blinden naar de dieperik.

Ook wij kunnen ons die vraag stellen: wanneer zal Kardinaal Burke het nu zien? Eminentie, open toch uw ogen!

Bronnen: LifeSiteNews; eigen archief