Terwijl alle ogen gericht blijven op het schandaal omtrent de brief van Viganò, heeft Bergoglio in alle stilte een nieuw ‘pauselijk’ document uitgevaardigd, wat reeds als ‘een tijdbom’ wordt bestempeld. Hij heeft namelijk een nieuwe apostolische constitutie geschreven, Epicopalis Communio, waarin hij nog meer de macht naar zich toe trekt met betrekking tot het synodaal proces. Als een echte dictator dus. Dat wil zeggen dat we ons aan grote “hervormingen” mogen verwachten bij de beide komende Synodes, en dat hij er geen gras wil over laten groeien om de uitkomst van die synodes zo snel mogelijk van kracht te laten worden.

Op 18 september ondertekende Bergoglio de nieuwe Apostolische Constitutie Epicopalis Communio (Bisschoppelijke Gemeenschap), die de hervorming van het synodaal proces beoogt. Het document, dat tot nu toe enkel in het Italiaans beschikbaar is, brengt veranderingen die doen denken aan de familiesynodes van 2014 en 2015. Catholic Herald schreef:

De rol van de Generale Secretaris lijkt enorm te zijn toegenomen, en zijn macht uitgebreid, samen met die van het Generale Secretariaat. Deze uitgebreide macht betreffen in het bijzonder de sturing van de Synodevergaderingen, van hun prille organisatie, doorheen de sessies tot het ontwerpen en goedkeuren van de finale documenten.

Hoewel de Bisschoppensynode een raadgevend orgaan blijft, geeft de nieuwe wet een soort van vervanging weer van de onderrichtende autoriteit van het orgaan door dat van de ‘Roomse paus’. Artikel 18 § 2 zegt: “Indien uitdrukkelijk goedgekeurd door de Roomse paus, neemt het finale document deel aan het gewone Magisterium van de Opvolger van Petrus.”

Opnieuw zijn we getuige van een poging om het bereik van de “pauselijk autoriteit” uit te breiden. Edward Pentin van het National Catholic Register schreef het boek “De manipulatie van een Vaticaanse Synode”, over de manipulatie die achter de schermen plaatsvond in de familiesynode van 2014. Die manipulatie – gericht op het veranderen van de Katholieke leer over de sacramenten voor hertrouwde gescheidenen en een herformulering van het standpunt van de Kerk over homoseksueel gedrag – gebeurde onder de leiding van de Generale Secretaris, Kardinaal Lorenzo Baldisseri.

In de synode van 2015 werd het erger. 13 Kardinalen, waaronder Kardinalen Burke, Caffarra, Müller en Eijk ondertekenden toen een brief die specifieke klachten bevatte over de “versmachtende’ procedure” die werd ingesteld om een “specifieke uitkomst” van de synode te verzekeren. Op 5 oktober werd die brief afgegeven, maar door Bergoglio direct in de prullenbak gegooid. Het gebrek aan transparantie, en de manipulatie verergerden significant tussen de eerste en de tweede sessie. De presentaties van de conservatieve Kardinalen werden bijvoorbeeld niet vertaald voor de aanwezigen, zodat die er niets van begrepen. En 7 van de 10 Relatio-schrijvers waren goede vrienden van Bergoglio. Baldisseri gaf later ook toe dat de meest controversiële delen van de eerste synode – die over “homoseksualiteit, buitenechtelijk samenwonen, en Communie voor de hertrouwde gescheidenen, die geen 2/3 meerderheid van de ja-stemmen van de synodevaders kreeg” in oktober 2014, door Bergoglio zelf op tafel werden gehouden voor de synode van 2015:

“Het was de beslissing van de paus om de punten mee te rekenen die niet de twee-derde meerderheid ontvingen. De paus zei: ‘Deze drie punten ontvingen een absolute meerderheid. Ze waren niet afgewezen met een nee, omdat ze meer dan 50% goedkeuring kregen. Dit zijn dus vraagstukken die nog moeten ontwikkeld worden. Wij, als de Kerk, willen een consensus. Deze teksten kunnen aangepast worden, dat is duidelijk. Eens er verdere overweging is geweest, kunnen ze aangepast worden.’”

Baldisseri verklaarde ook dat Bergoglio toen alle documenten had gezien en goedgekeurd voordat ze werden gepubliceerd, inclusief de zeer controversiële zoals het Relatio post disceptationem.

Terug naar 2018. In artikel 18 van de nieuwe constitutie staat duidelijk hoeveel autoriteit nu zal gegeven worden aan dit soort documenten: het wordt onmiddellijk tot “Magisterium” of “Leergezag” verheven:

Artikel 18 – De Overdracht van het Finale Document aan de Roomse Paus

§ 1 .

Wanneer het goedgekeurd werd door de Leden, wordt het Finale Document gepresenteerd aan de Roomse Paus, die beslist over de publicatie ervan. Indien het uitdrukkelijk goedgekeurd wordt door de Roomse Paus, neemt het Finale Document deel aan het Gewone Magisterium van de Opvolger van Petrus.

§ 2.

Indien de Roomse Paus delibererende macht heeft gegeven aan de Synodale Vergadering, neemt het Finale Document volgens de regel van canon 343 van de Codex van het Canonieke Recht deel aan het Gewone Magisterium van de Opvolger van Petrus eens het door hem goedgekeurd en afgekondigd werd.

In dit geval zal het Finale Document gepubliceerd worden met de handtekening van de Roomse Paus, samen met de handtekeningen van de Leden van de Synode.

Velen herinneren zich wellicht nog dat Kardinaal Burke in de begindagen van Amoris Laetitia zei dat dit niet echt een “daad van het Magisterium” was, en dat het slechts “was geschreven als een bezinning van de heilige vader over het werk van de laatste twee sessies van de Bisschoppensynode.” Deze nieuwe regel – die onmiddellijk van kracht wordt – lijkt een poging om zo’n uitspraken naar het rijk der fabelen te verwijzen.

Bergoglio schreef: “Ik bekrachtig hierbij dat wat bepaald werd in deze Apostolische Constitutie volle krachtdadigheid heeft vanaf de dag van de publicatie ervan in L’Osservatore Romano”, en hij zei dat het eveneens in het officiële register van de Acta Apostolicae Sedis zal worden gepubliceerd. Vervolgens spoorde hij allen aan om “met een oprechte ziel, met klaarheid, en met de hulp van de Maagd Maria” de regels van deze Apostolische constitutie “te verwelkomen.”

Laten we bidden dat zijn woorden averechts effect hebben en dat de Maagd Maria ieder de ogen opent voor de leugenachtigheid van dit document.

Er staan momenteel twee synoden op de agenda, waarvan de reeds beruchte Jeugdsynode, die de “oude zaakjes” van de Maffia van Sankt Gallen tot voltooiing zal brengen, reeds volgende maand begint. Dit document komt dan ook net op tijd. De Pan-Amazonesynode, waar zal worden gepraat over de afschaffing van het celibaat en de introductie van vrouwen in het kerkelijk ambt, vindt volgend jaar plaats.

Op Palmzondag dit jaar werd het werkdocument voor de synode, dat door jongeren werd opgesteld, afgeleverd aan Bergoglio. Daarin staat dat de “Katholieke Leer over contraceptie, abortus, homoseksualiteit en samenwonen bijzonder controversieel is” en dat de jongeren “misschien willen dat de Kerk haar leer verandert”.

Marco Tosatti schreef in zijn column bij La Nuova Bussola Quotidiana:

Het is duidelijk dat, na de twee Synoden over de Familie in 2014 en 2015, en na de aankondiging van de Synode van 2019 gericht op de Amazone, dit soort van bijeenkomsten subtiel, maar radicaal is veranderd in vorm en doel. Vóór Franciscus, hadden de synodes tot doel het uitbrengen van talrijke stemgeluiden over problemen die nog niet eerder waren besproken – zelfs al waren ze op momenten wat verdeeld. Maar beginnend met de synode van de Familie in 2014, georganiseerd, voorbereid en gedirigeerd onder het leiderschap van Kardinaal Baldisseri, hebben we gezien dat in werkelijkheid deze mega-evenementen gecoördineerd worden om een precieze agenda te volgen, zo bedoeld en geleid van hogerop. En, in de finale analyse, dienen ze enkel om een achtergrond te creëren voor documenten – Amoris Laetitia is het grootste voorbeeld – die grotendeels voorgekookt zijn, en waar de bijdragen van de Synodevaders zuiver cosmetische toevoegingen zijn. Hoe kunnen we ons niet de openhartige bekentenis herinneren van Aartsbisschop Forte over het vertrouwelijke gesprek dat hij had met de paus? “Indien we uitdrukkelijk spreken over Communie voor de hertrouwde gescheidenen”, zo vertelde Forte over een opmerking van paus Francis, “begrijpen ze niet in welke rotzooi we ons zullen begeven. Dus we zullen er niet op een rechtstreekse manier over spreken – doe het op een manier waarbij de uitgangspunten er zijn, en dan zal ik de conclusies trekken.” Nadat hij verslag uitbracht over deze opmerking, maakte Forte een grapje, zeggende: “Typisch een Jezuïet.”

[…]

We moeten ons afvragen welke agenda naar de Synode over de Jeugd wordt gebracht. Na Dublin, en het gegeven van de aanwezigheid van Eminenties en Excellenties die makkelijk kunnen toegeschreven kunnen worden aan de pro-homoseksuele filosofische stroom in de Kerk, is het geen strekking van de verbeelding om onder de mogelijk doelstellingen van de Synode een kleine of een grote stap richting de “normalisering” van homoseksualiteit en homoseksuele relaties -uiteraard stabiel en liefdevol- te plaatsen. De wind van Santa Marta lijkt in die richting te waaien. In de feiten, niet in de stellingen.

Tosatti noemt enkele van die “eminenties en excellenties”: Kardinaal Cupich van Chicago, een man die gelinkt wordt met McCarrick, en die heeft verklaard dat er belangrijker dingen zijn voor “de paus” om op te focussen dan het aanklagen van Viganò, zoals het milieu en immigratie. Een andere is Kardinaal Tobin, student en vertrouweling van McCarrick, die zei dat hij geen aandacht had gegeven aan de klachten over McCarrick, omdat ze volgens hem ongeloofwaardig leken. Nog anderen zijn Kardinaal Marx en Aarstbisschop Paglia… Allen van het pro-Bergogliokamp. Het is alsof het misbruikschandaal voor hen niet bestaat, of er helemaal niet toe doet.

De trein van het “Franciscuspontificaat” toont geen enkel teken van vertraging, ongeacht hoeveel obstakels (zoals de brief van Viganò) ze op de rails tegenkomen. De agenda van “hervorming” moet verder gaan, met een duizelingwekkende snelheid. Want nu heeft Bergoglio geen extra tijd meer nodig om na de synode nog een ‘exhortatie’ in elkaar te boksen, zoals Amoris Laetitia: het finale synodedocument is nu automatisch ook een soort ‘exhortatie’, doordat het direct opgenomen wordt in het “Magisterum.” Een eventuele “hervorming” die werd besloten op de synode zal dus stante pede ten uitvoer kunnen worden gebracht.

Het was uitgerekend McCarrick die enkele jaren geleden bekende dat iemand die lobbyde voor Bergoglio, hem vertelde dat Bergoglio op 5 jaar tijd de kerk totaal zou “veranderen.”

Bron: OnePeterFive