De Jeugdsynode in oktober gaat over het afronden van de oude zaakjes van de mafia van Sankt Gallen. Het zal vier jaar geleden zijn dat Aartsbisschop Bruno Forte een gemanipuleerd synodaal rapport in mekaar bokste met daarin een paragraaf over de “kostbare onderlinge steun” die wordt gevonden in homoseksuele relaties – op dezelfde dag vrijgegeven als toen twee Italiaanse politieke partijen hun steun gaven aan homoseksuele verbintenissen.

Jorge Bergoglio keurde de tekst goed voordat die werd gepubliceerd, en in zijn homilie van die dag, gaf hij de “dokters van de wet” een veeg uit de pan, hij noemde ze “een boosaardige generatie”, vanwege het weerstaan aan de “god van verrassingen”. Aartsbisschop Forte verklaarde aan de media dat “het beschrijven van de rechten van mensen die in homoseksuele relaties leven” een kwestie is van “beschaafd zijn.”

Beide mannen zijn volgelingen van wijlen Kardinaal Carlo Martini – de “schaduwpaus” en maffialeider. Niet lang voor zijn dood onderschreef Martini homoseksuele verbintenissen, nadat hij jarenlang Humanae Vitae had bestreden en “onderscheiding” had gepredikt op gebied van seksuele kwesties in het boek “Nachtelijke conversaties”. Daarin plande de Jezuïet om “jonge profeten” te gebruiken om de Kerk te revolutioneren – en hij zei dat het hem nooit zou voorvallen dat hij homoseksuele koppels “zou oordelen”, jaren voor Bergoglio’s bekende “Wie ben ik om te oordelen?”

Andere maffialeden – de ‘kingmakers‘ achter Bergoglio’s verkiezing – streden voor “homo-Missen”, juichten “homohuwelijkswetten” toe als positief, en probeerden om homoseksualiteit “centraal” te zetten in de Familiesynode. Mgr. Fernandez, ghostwriter van Amoris Laetitia en auteur van “Genees me met je mond – de Kunst van het kussen” – heeft openlijk het verzet tegen de homoseksuele agenda gelaakt.

Een priester toonde dat Amoris Laetitia eigenlijk werd geschreven om homoseksuele daden te legitimeren – maar Humanae Vitae, de natuurlijke wet en de taal van de Catechismus staat nog in de weg.

Dit is waarom Aartsbisschop Forte en Kardinaal Baldisseri, voorafgaand aan de werkdocumenten van de synode, planden om jonge mensen te gebruiken om de moraliserende taal op gebied van seksualiteit te revolutioneren, waarbij een “herlezen” van de natuurlijke wet wordt toegelaten. Afgelopen jaar legde Forte reeds uit hoe de Jeugdsynode de belofte van Amoris Laetitia om iedereen “te integreren”, zal ontwikkelen.

Kardinaal Baldisseri presenteerde onlangs het Instrumentem Laboris van de Jeugdsynode, die het bewustzijn toejuicht om het onderscheiden van “welk geschenk we kunnen aanbieden… zelfs indien het niet het volle ideaal is.” Er staat ook in dat sommige jonge LHBT-mensen “grotere zorg van de kerk” willen – en daarbij wordt de vraag naar voor gebracht “wat er voorgesteld kan worden” aan jonge homoseksuele koppels.

Baldisseri beweert dat dit revolutionaire eerste gebruik van de term LHBT door het Vaticaan enkel een pre-synodaal document citeert, opgemaakt door jonge mensen – echter de ideologische term is daar nergens te vinden. Het is een teken aan de wand van de bekende geschiedenis van synodale manipulatie.

Een andere leider achter het Instrumentum Laboris is vader Giacomo Costa S.J., de vicepresident van de Martini-stichting, en persoonlijk uitgekozen door Bergoglio om de synode te helpen leiden als speciale secretaris. De geschriften van vader Costa promootten de strijd van homoseksuele koppels voor “sociale en burgerlijke rechten”. Hij hielp ook het voorbereidend document van de synode te schrijven, welke zweert om de 37 beloften van Amoris Laetitia om “ruimte te maken voor het geweten van de gelovigen” die “capabel zijn om hun eigen onderscheiding te bewerkstelligen”, ten uitvoer te brengen.

Hij (Costa) en het Instrumentum Laboris promoten dus Martini’s “School van het Woord”, waar jonge mensen gewoon luisteren naar de Bijbel voor hun eigen antwoorden over Gods wil. Bij de pre-synodale meeting, werden jonge Katholieken, niet-katholieken en atheïsten in een meditatie geleid over Jezus’ belofte dat de waarheid “je zal vrij maken”, zoals uitgelegd door Ghandi: “God is geweten, hij is zelfs het atheïsme van de atheïst”; en de Moslim-poëet Rumi: Je bent een kopie van het heilig boek van God… Zoek wat je maar wil binnen in je zelf.”

Vader Costa hielp vervolgens met het toezien op de jonge schrijvers en redacteurs van de pre-synodale tekst, zoals getoond door diverse foto’s van teams die aan het werk zijn. Terwijl diegenen die uitgekozen werden een “samenzwering” of een “agenda” ontkennen, zijn een aantal van hen geallieerd met groepen die pleiten voor een revolutie op gebied van seksualiteit.

Hun eerste voorlopig document eiste een “open geest” op gebied van seksualiteit en het “verwelkomen” van “iedereen” die de gewenste standaarden van de Kerk schendt. Hun finale tekst zei dat jonge mensen “misschien willen dat de Kerk haar leer over contraceptie, abortus, homoseksualiteit, samenwonen, huwelijk en het priesterschap wil veranderen.” Terwijl de tekst op diplomatieke wijze toegaf dat “vele” jongeren deze onderrichtingen aanvaarden, kondigde het aan dat wat “belangrijk” is, discussie is met (mensen met) afwijkende overtuigingen over deze “bittere kwesties.”

Eén van de vier schrijvers van de eerste sectie werkt als producer voor vader Thomas Rosica, een leerling van Martini, die scheve opmerkingen gaf tegen de “uitsluitende taal” op vlak van homoseksualiteit tijdens de familiesynode. Vader Rosica erkende onlangs de rol van zijn personeelslid in het document, en zei dat hij “echt bidt” dat de “juiste jonge mensen” delegaten mogen zijn op de synode.”

Een andere van de vier schrijvers – een journalist werkzaam bij Crux – vertegenwoordigde het Lekencentrum. Deze groep trachtte de familiesynode te beïnvloeden door Mgr. Philippe Bordeyne te laten spreken, een deelnemer van het “schaduwconcilie” over het legitimeren van homoseksuele verbintenissen (en een ‘expert’ aan een Vaticaans seminarie voor deze synode). Zowel Mgr. Bordeyne en de medestichter van het Lekencentrum zitten in het bestuur van ‘Intams‘, een groep met Martini als patroon, en die werkt voor het verwelkomen van homoseksuele koppels.

Voordat ze hun drie afgevaardigden zonden naar de pre-synodale vergadering, ontving het Lekencentrum nog Kardinaal Tobin, die ooit een ‘LHBT-pelgrimage’ verwelkomde in zijn Mis, en onlangs nog zei dat de Kerk aan het bewegen is op gebied van homoseksuele koppels. Eén jonge delegaat vertelde hem over de “vergissingen” van de Kerk in het hoeden van diegenen met een andere “seksuele oriëntatie”. Tobin bekritiseerde een “koude, normalistische ethiek”, en zei dat de grootste vrees van de jonge mensen is dat de Kerk “hen oordeelt.” Hij voegde daaraan toe: “Nu, ik denk dat we dat kunnen corrigeren, maar we gaan hulp nodig hebben.”

Diezelfde delegaat hielp vervolgens met het bewerken van de pre-synodale tekst, en zei dat de ontmoeting toonde dat “ieder van ons, zelfs indien we niet akkoord gaan met de Kerkelijke leer…. hoopvol is en nog steeds geëngageerd wil zijn.” Ze werd ook door Voices of Faith getraind op “radicale omarming”. De laatste conferentie van die organisatie viel de Kerk aan omdat ze “homofoob en anti-abortus” is…

Een andere delegaat van Voices of Faith hielp de tweede sectie schrijven van de tekst, en laakte de “regels” en het “oordeel”. Een ander was verrast door de stilte van anderen op gebied van LHBT-kwesties, en gaf toe dat de kwestie van het insluiten van “homoseksualiteit en gender” in de tekst tot op het eind werd betwist.

Die sectie is op subversieve wijze gebaseerd op de oproep van Engelse facebookgroepen voor open orthodoxie:

“De Kerk moet stabiel zijn en haar waarheden niet “verwateren”. De jeugd wil dat de Kerk openlijk kwesties aankaart die vaak als taboe worden beschouwd: homoseksualiteit, abortus, geboortecontrole en gender.”

Dit werd omgevormd tot dit:

De jongeren… verlangen antwoorden die niet verwaterd zijn, of die voorgefabriceerde formuleringen gebruiken. Wij, de jonge Kerk, vragen dat onze leiders in praktische termen spreken over controversiële onderwerpen zoals homoseksualiteit en genderkwesties, waarover jonge mensen reeds vrij discussiëren zonder taboe.”

Baldisseri vertelde de jonge schrijvers ook om “de delegaten van verschillende culturen te verkennen”, zodus hun eerste kladversie vermeed “zeer Katholieke dingen”, zoals Aanbidding, en Jezus werd een “historische figuur” genoemd. Er werd heen en weer gediscussieerd, en de organisatoren uitten hun verlangen dat de schrijvers niet zouden blijven de tekst aanpassen.

De grote online gemeenschap die vroeg naar de Tridentijnse Mis, beweert dat ze niet “fatsoenlijk” werden weergegeven door online moderatoren, die hen beschuldigden van een “lobby” te zijn.

Ondertussen boft vader James Martin, dat “LHBT” – een politieke term die Kardinaal Baldisseri valselijk toewijdt aan de tekst van de jongeren – nu “moeilijker” is om te bekritiseren. Het pro-LHBT boek van Martin werd vurig onderschreven door Kardinaal Farell – een sleutelfiguur achter de synode en de Wereldvergadering van Families. Vader Martin sprak recent ook een conferentie toe, die jonge mensen samenbracht om te lobbyen bij de synode – gesponsord door een LHBT-groep die uitvoerige subsidies ontving om de homoseksuele agenda te promoten op de familiesynode.

Vader Martin – die droomt van de dag wanneer de taal van de Catechismus over homoseksualiteit zal veranderen, priesters in staat zullen zijn om “uit de kast te komen” en homoseksuele koppels in staat zullen zijn om te kussen in de Mis – werd door het Vaticaan uitgekozen om de Wereldvergadering van Families toe te spreken, samen met heel wat andere hooggeplaatste revolutionairen, kardinalen die reeds zeiden dat het geweten bepaalt of iemand de H. Communie kan ontvangen terwijl hij in homoseksuele activiteiten betrokken is, en die reeds pronkten met schaamteloze homoseksuele evenementen in heilige plaatsen van de Kerk.

Nu zitten we duidelijk in een goed uitgetekende “endgame”. Volgens de mannen achter de verkiezing van Bergoglio – onheilspellende door schandalen geplaagde figuren zoals Kardinaal Danneels, Kardinaal Murphy-O’Connor en Kardinaal Theodore McCarrick – de tijdlijn werd geschat op vier of vijf jaar om de “Kerk helemaal te veranderen.”

Oktober komt eraan: hou u maar vast. Het wordt ongetwijfeld “een hete herfst”.

Bron: Crisis magazine