Het is precies een passage vanuit ‘De Dictator Paus’: Bergoglio heeft zopas het leeftijdsgerelateerde ontslag aanvaard van Héctor Aguer, de Aartsbisschop van La Plata, Argentinië – de hoofdstad van de provincie Buenos Aires – en zal hem vervangen door zijn nauwe vertrouweling en ‘ghostwriter’, Aartsbisschop Víctor Manuel “Tucho” Fernández. Bergoglio aanvaardde niet enkel zijn ontslag, slechts enkele dagen na het indienen ervan, maar hij beval hem ook, via het Nunciatuur, om het bisdom onmiddellijk te verlaten en er niet te blijven om er zijn oude dag te slijten.

Op 2 juni kondigde het Vaticaan de beslissing aan omtrent de vervanging van Mgr. Aguer. Wat de meesten niet wisten is dat Aartsbisschop Aguer zijn ontslag pas een week eerder had ingediend, op 24 mei. Volgens Elisabetta Piqué, die schrijft voor La Nación, toont het feit dat Bergoglio het ontslag van Aguer zo snel aanvaardde, aan dat er een verandering in leiderschap op til is voor het aartsbisdom. Dit bisdom is in het bijzonder bekend voor z’n “conservatieve standpunten”, z’n “confronterende stijl”, alsook het “bijna geobsedeerd zijn met kwesties op gebied van seksuele moraliteit”. Een goed bisdom dus. Maar het zal een volledige andere en “vernieuwende” stempel krijgen onder de nieuwe Aartsbisschop. Mgr. Aguer en Bergoglio zijn bovendien nog samen hulpbisschop in Buenos Aires geweest.

Belangrijker is de geschiedenis die Bergoglio en zijn vriend “Tucho” hebben met betrekking tot het conflict met de meer orthodoxe elementen in de Argentijnse Kerk. Piqué merkte op dat dat er de kwestie is van de jarenlange strijd die Bergoglio voerde tegen “een conservatieve Argentijnse Kerkelijke lobby” toen hij Aartsbisschop van Buenos Aires werd, en hij vocht voor zijn vriend, Fernández, zodat hij rector van de Pauselijke Katholieke Argentijnse Universiteit kon worden.

De goed geïnformeerde Argentijnse blog ‘de Wanderer’, gaf iets meer gedetailleerde informatie omtrent het ontslag van de conservatieve Aartsbisschop:

Zoals Bisschop Aguer zelf uitlegde in zijn afscheidshomilie (op 2 juni), en zoals andere bronnen bevestigen, werd zijn ontslag ingediend toen hij 75 werd, op 24 mei. Zeven dagen later, ontving hij een telefoontje van het Nunciatuur om de pauselijke orders te krijgen: Corpus Christi (op 2 juni) zou zijn laatste publieke liturgie zijn; de hulpbisschop van La Plata, Mgr. Bochatey, werd als apostolische administrator aangesteld; hij moet het aartsbisdom onmiddellijk verlaten na het celebreren van Corpus Christi; hij mag niet verblijven in het bisschoppelijk paleis als Aartsbisschop emeritus, noch mag hij zijn eigen ‘hoofdkwartier’ overdragen aan zijn opvolger. Op het einde van de Mis nam een Orthodoxe bisschop, die ook aanwezig was, de microfoon en bood Mgr. Aguer zijn huis aan om er te verblijven, omdat hij letterlijk geen plek had om naartoe te gaan. Een andere Argentijnse bron wist deze feiten onafhankelijk te bevestigen, maar wist ook te melden dat hij nu toch enkele dagen extra kreeg om zijn koffers te pakken en een nieuw onderkomen te zoeken.

Deze harde manier van handelen toont een “ongesluierde wraak en de manifestatie van niet enkel een gebrek aan Christelijke, maar ook menselijke deugden, en zelfs van de meest elementaire hoffelijkheid,” zoals dit door Bergoglio werd getoond. Mgr. Aguer “had een goede reputatie en werd tevens door de meeste Argentijnse gelovigen geapprecieerd, vanwege de klaarheid waarmee hij dingen zei en vanwege zijn moed in het verdedigen van het Evangelie.” En meer nog, hij was in het bijzonder duidelijk met betrekking tot het probleem van abortus. Zijn afscheidshomilie van 2 juni ging voornamelijk over terechtwijzen van diegenen die overwegen om later deze maand pro-abortus te gaan stemmen. Enkel op het eind van zijn preek openbaarde hij dat de H. Stoel hem had geïnformeerd dat deze homilie zijn “afscheidsrede” zou zijn tot de mensen die hij zo lang had gediend.

De Wanderer voegde er nog aan toe: “Zal het verwijderen van Aartsbisschop Aguer – om hem dan te vervangen door een rechtstreekse agent van de Bergogliaanse ‘hervorming’, die veel van het werk van zijn voorganger ongedaan zal maken – terugslaan in het gezicht van Franciscus zelf? Hem op zo’n vernederende manier verwijderen zal veel gelovigen ertoe brengen om te begrijpen wie Bergoglio werkelijk is.”

De achtergrond van Fernández

De Wanderer presenteert ook heel wat over de achtergrond van van Aartsbisschop Fernández, en zijn persoonlijke geschiedenis in Argentinië, gebaseerd op ooggetuigenverslagen.

Fernández staat erom bekend dat hij een carièrejager is, die bereid is om zijn eigen positie te versterken ten koste van zijn gelijken. Bovenal heeft Fernández een grote invloed op wat Bergoglio onderricht, inclusief zijn Apostolische Exhortatie Amoris Laetitia. Sandro Magister toonde dat verschillende passages van AL gewoon overgenomen werden van eerdere werken van Fernández. Niet onbelangrijk is het feit dat deze geschriften van Fernández, die later deels getransformeerd werden in Amoris Laetitia, diezelfde waren die hem in de eerste plaats in de problemen brachten bij de conservatieve Argentijnse bisschoppen. Sandro Magister schreef in 2016: “Ze gaven aanleiding voor de Congregatie van de Katholieke educatie om zijn kandidatuur voor de positie van rector van de Katholieke Argentijnse Universiteit te blokkeren.

Het is met deze informatie dat men kan beginnen te zien waarom vermoedens van wraak op de lippen van sommige Argentijnse Katholieken liggen. De geestelijke die tegengesproken werd omwille van zijn heterodoxe standpunten, ziet zijn werk niet enkel vervat in het invloedrijke werk van een “paus” – maar werd nu door diezelfde paus bevorderd tot een positie van één van zijn meest belangrijke tegenstanders.

Een ander belangrijk punt is het boek van Víctor Fernández, ‘Genees me met je mond – de kunst van het kussen‘, gepubliceerd in 1995. Het is een tekst die welbekend is bij de critici en de opponenten van Fernández. In dat boek, verlucht met erotische afbeeldingen staan onder andere volgende schokkende passages:

Kom naar beneden, mijn liefste

voordat je plots wakker wordt

iemand wanhopig

met een vreselijke zuigplek.

Hoe was God zo wreed

om je die mond te geven

er is niemand die mij weerstaat

slet

verberg het

(gedichtje door Víctor M. Fernández)

En:

Er waren ongeveer duizend mensen die ondervraagd werden, maar ik schrijf slechts enkele opinies:

“Waar ik het meest van hou is de vredeskus tijdens de Mis. Dat was de eerste kus met die hete die ik nu heb.”

“Kussen op het oor is zeer opwindend.”

“De penetrerende kus is wanneer je […].”

En ga zo maar verder.

Nog schokkender zijn de citaten van een artikel geschreven door Fernández, kort nadat Bergoglio was verkozen, en waarin hij de nieuwe “paus” tracht te verdedigen. Fernández gebruikt uiterst vulgaire zinnen zoals: “laten we niet rondn**ken,” en “Bergoglio heeft op niemand gesch*t*n.” Hij trachtte een sympathiek beeld te schetsen van Bergoglio, zeggende dat met hem er nu een kans is om “Christus terug in het center van de Kerk” te brengen.

Al deze feiten tonen de ware aard van deze prelaat die twee maanden nadat Bergoglio paus werd, tot Aartsbisschop werd gewijd, kort daarna adviseur van Bergoglio werd en nu het tweede belangrijkste bisdom van Argentinië zal innemen.

bron: Onepeterfive