Het is dus nu duidelijk dat men in de komende Amazonesynode de bisschoppenconferenties toestemming wil verlenen om te gaan prutsen aan de ritus van de H. Mis. Men zou gaan denken: zonder de goedkeuring van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst, waar Kardinaal Sarah de Prefect van is, kan er toch niets gebeuren? Dan heeft u alle ontwikkelingen gemist van de voorbije jaren. Alles nog even op een rijtje in een tijdslijn:

1969: Introductie van de Nieuwe Mis in de volkstaal

We zouden nooit op het punt kunnen komen zijn zonder de veranderingen van na het Tweede Vaticaans Concilie. In 1969 werd door het Vaticaan de Mis in het Latijn – dat reeds eeuwenlang in de Kerk in voege was – afgeschaft (ja, de Tridentijnse Mis is jarenlang verboden geweest!) en de Mis in de volkstaal geïntroduceerd. Tevens werd het gebruik van het volksaltaar geïntroduceerd, waardoor de priester met z’n gezicht naar de gelovigen kwam te staan. Een grote en ingrijpende verandering, maar dit was niet de afschaffing van het Heilig Misoffer. Het is een dwaling om – zoals sommigen – te beweren dat de Novus Ordo Missae reeds ongeldig zou zijn, want dat wil dan zeggen dat reeds 50 jaar de H. Mis werd afgeschaft in Rome, terwijl de H. Schrift en tal van profetieën zeggen dat vanaf de tijd dat het Dagelijks Offer (de H. Mis) zal gestaakt worden, er ongeveer drie en een half jaar zullen verstrijken, en dan zal het einde komen (Lees ook: De Nieuwe Misorde nader bekeken). Indien de H. Mis 50 jaar geleden al was afgeschaft, dan was de wereld al lang vergaan.

Daniël 12,8-13:

Ik hoorde het wel, maar begreep het niet; daarom vroeg ik: ‘Heer, waarmee eindigen deze dingen?’ Daarop antwoordde hij: ‘Ga, Daniël, want deze dingen blijven geheim en verzegeld tot aan de eindtijd. Velen zullen gezift, gezuiverd en gelouterd worden, maar de kwaden zullen kwaad blijven doen. Maar terwijl de kwaden er niets van zullen begrijpen, zullen de wijzen inzicht krijgen. Vanaf het ogenblik dat het dagelijks Offer gestaakt wordt en de huiveringwekkende gruwel wordt opgericht, zullen er twaalfhonderdnegentig dagen verlopen (=+- 3,5 jaar). Gelukkig zijn diegenen die volharden en dertienhonderdvijfendertig dagen bereiken! En u, ga het einde tegemoet: u zult rusten en aan het einde van de dagen opstaan om uw lot te ontvangen.

De consecratiewoorden werden destijds vanuit het Latijn naar de volkstaal vertaald:

Accipite et manducate ex hoc omnes, HOC EST ENIM CORPUS MEUM: ‘Neemt en eet hiervan gij allen, want DIT IS MIJN LICHAAM dat voor u gegeven is;

Accipe et bibite ex eo omnes: HIC EST ENIM CALIX SANGUINIS MEI novi et aeterni testamenti (mysterium fidei) qui pro vobis et pro multis effundétur in remissionem peccatorum: neemt en drinkt hier allen uit, want dit is de beker van het nieuwe, altijddurende Verbond, DIT IS MIJN BLOED dat voor u en voor velen wordt vergoten tot vergeving van de zonden. Blijft dit doen om Mij te gedenken.’

Velen beweren dat deze woorden reeds vervalst zijn. Fout. De woorden zijn pas vervalst als ze niet meer zeggen “DIT IS…”,

In het Evangelie staat:

Markus 14,22-25: Tijdens de maaltijd nam Hij een brood, sprak de zegenbede uit, brak het brood, gaf het hun en zei: ‘Neem het, dit is mijn lichaam.’ Ook nam Hij een beker, sprak het dankgebed uit en gaf hun die beker; ze dronken er allen uit. En Hij zei hun: ‘Dit is mijn bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten.

Dit komt ook niet overeen met de Latijnse woorden, noch met die van de volkstaal. Maar de essentie van de consecratie is: “DIT IS MIJN LICHAAM” en “DIT IS MIJN BLOED”, uitgesproken over de gedaanten door een gewijde priester. Indien een leek (bvb. een vrouw) dit zou uitspreken is de consecratie echter niet geldig.  Pas als deze woorden worden vervangen door iets anders is er in het geheel geen sprake meer van een geldige consecratie.

Denk aan de Eucharistische wonderen die gebeurd zijn met Hosties die in een Novus Ordo Mis werden geconsacreerd. Die Hosties waren na wetenschappelijk onderzoek krak hetzelfde als die van eeuwen geleden: levend hartspierweefsel van een man van in de 30 jaar, in doodstrijd, met zelfde bloedgroep en zelfde DNA. Voorbeelden zijn: het mirakel in Argentinië in 1995 en in Mexico in 2006.

Dit mirakel zou niet plaatsvinden indien de H. Mis niet meer geldig zou zijn. En God zou nooit toelaten dat Satan dit zou imiteren in een niet-geconsacreerde hostie. Want deze mirakels bewijzen Christus Werkelijke Tegenwoordigheid – iets dat Satan net wil vernietigen.

Het is wel zo dat de Novus Ordo Mis makkelijker aanleiding geeft tot heiligschennissen en tot een wegebben van het geloof in de werkelijke Tegenwoordigheid. De overstap van de Mis in de volkstaal naar de oecumenische Mis van Bergoglio zal veel makkelijker zijn. Maar de H. Geest heeft ervoor gezorgd dat de Tridentijnse Mis bewaard is gebleven, zeker voor de tijdens die we nu beleven. De Restkerk zal dan ook bestaan uit zij die de Tridentijnse Mis celebreren, alsook de traditioneel gezinde priesters die met eerbied de Mis in de volkstaal vieren en nooit zullen buigen voor Bergoglio. Maar terug naar het onderwerp nu. De introductie van de Mis in de volkstaal was slechts het begin. De afwerking van het plan begon in 2013…

2013: Jorge Mario Bergoglio neemt de Stoel van Petrus over

Op 13 maart 2013 kwam Kardinaal Bergoglio mits een staatsgreep aan de macht in het Vaticaan. Hij was zeer geliefd bij de modernistische kardinalen Danneels, Kasper en Martini, en die liefde en waardering was en is wederzijds. De “devotie” van Bergoglio tot het H. Sacrament (zowel als Aartsbisschop in Buenos Aires en als “paus”) vatten wij samen in deze video:

Als er zo iemand – die Christus in het H. Sacrament zo bejegent – de H. Stoel claimt, dan zou dat voor iedereen een alarmbel moeten doen rinkelen.

2014: Bergoglio stelt Kardinaal Sarah aan als Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst

Kardinaal Sarah werd in november 2014 aangeduid door Bergoglio tot hoofd van die congregatie, en diende als vervanging van de Ratzingeriaan Kardinaal Antonion Cañizares, die naar Valencia werd gestuurd; maar Sarah wordt beschouwd als een “operationele fout” in Bergoglio’s benoemingen.

2016: Bergoglio vervangt plots alle 27 leden van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst

Kardinaal Sarah, die Ad Orientem (de Mis met de rug naar het volk) terug wil invoeren en zei dat het bij de consecratiewoorden “voor velen” “en niet “voor allen” is, waagde het tevens meerdere malen om Bergoglio te bekritiseren in zijn boek ‘God of niets‘. Toen Bergoglio dit alles te weten kwam (na zijn pijnlijke “verkeerde” aanduiding), begon hij Kardinaal Sarah tegen te werken door hem te isoleren in zijn eigen congregatie. Eind november 2016 ontsloeg Bergoglio zonder pardon alle leden van die congregatie en verving ze door veel liberale leden. O.a. de hoog geachte leden Kardinaal Burke, Kardinaal Marc Ouellet en Kardinaal Pell, bekend om hun orthodoxe standpunten, en die al een tijdje in deze Congregatie zaten, werden door Bergoglio aan de deur gezet. Nieuwkomers waren o.a. Kardinaal Pietro Parolin,  Kardinaal Ravasi (die dialoog wil met de vrijmetselarij), Kardinaal Woelki (die recent verklaarde dat een moskee en een kerk hetzelfde is) en Aartsbisschop Piero Marini, die ceremoniemeester was ten tijde van het pausschap van Johannes Paulus II. Deze laatste lag vaak overhoop met prelaten die belang hechtten aan de traditie. In 2013, vlak na het aantreden van Bergoglio zei hij dat “men nu frisse lucht inademt, na de muffe moeraslucht” ten tijde van Benedictus.

2017: Bergoglio vaardigt Muto Proprio ‘Magnum Principum’ uit

Op 3 september 2017 werd een Motu Proprio van de hand van Bergoglio vrijgegeven betreffende de liturgie, Magnum Principum genaamd. Bergoglio heeft enkele wijzigingen aangebracht aan de tekst van canon 838, die vanaf 1 oktober dat jaar in werking traden. Later in september 2017 zei Bergoglio tijdens de Nationale Week van de Liturgie in Rome dat de “liturgische hervorming van het Tweede Vaticaans Concilie” onomkeerbaar is en dat een “terugkeer naar de Tridentijnse Liturgie uitgesloten” is. Hij zei nog dat de hervorming van toen nog niet volledig is doorgevoerd (waarbij hij dus opnieuw zinspeelde op het nog méér hervormen en dus afschaffen van de Mis).

Magnum Principum is niet begaan met de “originele vorm en ritus van de heilige Vaders”, maar verwijst in de plaats daarvan naar het “grote beginsel van het Tweede Vaticaans Concilie“, volgens dewelke “liturgisch gebed aangepast moet worden aan het bevattingsvermogen van de gelovigen, zodat het kan verstaan worden.” Dit betekent natuurlijk voor de liturgische revolutionairen de “gewichtige taak van het introduceren van de gewone taal in de liturgie en het voorbereiden en goedkeuren van versies van de liturgische boeken, een taak die toevertrouwd was aan de bisschoppen.”

Er wordt nu nog meer vrijheid en verantwoordelijkheid gegeven aan de bisschoppen en de H. Stoel, meer bepaald de Curie (de Congergatie voor de Goddelijke Eredienst en de H.H Sacramenten) krijgt minder bevoegdheid. Weer één van die “decentraliseringen” van Bergoglio. Canon 838 van het Canoniek Recht wordt nu veranderd en wel op deze punten (in het vet):

§ 1 De leiding van de heilige liturgie komt alleen toe aan het gezag van de Kerk; zij berust namelijk bij de Apostolische Stoel en, volgens het recht, bij de diocesane Bisschop.

§ 2 Het komt de Apostolische Stoel toe de heilige liturgie van de gehele Kerk te ordenen, liturgische boeken uit te geven en aanpassingen, volgens het recht door Bisschoppenconferenties goedgekeurd,de vertaling ervan in de volkstalen te beoordelen, alsook erover te waken dat de liturgische bepalingen overal trouw in acht genomen worden.

§ 3 Het komt de bisschoppenconferentie toe vertalingen van de liturgische boeken in de volkstalen, getrouw en naar behoren aangepast binnen de vastgelegde grenzen in de liturgische boeken zelf gesteld, voor te bereiden en goed te keuren en de liturgische boeken voor de gebieden waarop ze betrekking hebben deze uit te geven, na voorafgaande beoordeling bevestiging door de Heilige Stoel.

§ 4 Het komt de diocesane Bisschop toe in de hem toevertrouwde Kerk, binnen de grenzen van zijn bevoegdheid, normen op liturgisch gebied te geven waaraan allen gehouden zijn.

Bergoglio beveelt op het eind van zijn brief dat deze wijzigingen moeten nageleefd worden. Waar het dus op neer komt is dat er er vrij mag worden geknoeid met het missaal, althans ‘binnen de perken’ gesteld door Bergoglio. Want waar voorheen enkel het Missaal vanuit het Latijn moest worden vertaald naar de volkstaal, kunnen er nu volop aanpassingen gebeuren. De Congregatie voor de Goddelijke Eredienst verliest dus alle zeggenschap en mag de door de bisschoppen reeds ‘goedgekeurde vertaling’ enkel nog inkijken en ‘bevestigen’.

2017: Verdere marginalisatie van Kardinaal Sarah

Nadat het nieuw Motu Proprio van Bergoglio was verschenen, waarin hij de lokale bisschoppenconferenties de macht in handen gaf voor het opstellen/aanpassen van liturgische teksten in het missaal, had Kardinaal Sarah mondeling aan journalisten aangegeven dat het Vaticaan nog steeds het laatste woord heeft in de voorstelling voor de liturgische vertalingen door de bisschoppenconferenties. Dat was uiteraard niet naar de zin van Bergoglio, die op 22 oktober een open brief schreef aan Kardinaal Sarah waarin hij hem publiekelijk vernederde door te zeggen dat hij niet akkoord ging met zijn standpunt betreffende Magnum Principum. Bergoglio corrigeerde hem en zei dat een aantal websites foutief het commentaar hadden gepubliceerd in zijn naam, en dat hij die websites moest contacteren opdat ze zijn commentaar zouden aanpassen of verwijderen.

2019: Grote veranderingen in de Curie – Congregaties van de Geloofsleer en voor de Goddelijke Eredienst verliezen alle relevantie

Kardinaal Müller, de voormalige Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer heeft een conceptdocument welke Bergoglio’s plannen bevat voor een herziening van de Curie (bestaande uit Congregaties en Dicasterieën) fel bekritiseerd. Eén van de gevolgen van deze herziening zou zijn dat ‘evangelisatie’ op de voorgrond wordt gezet, terwijl de leer naar de achtergrond wordt geschoven. Het document, dat aanstaande juni, op het feest van St. Petrus en Paulus in de vorm van een ‘Apostolische Constitutie’ zou worden gepubliceerd, is uiterst problematisch; het bevat volgens Müller zelfs “schokkende theologische stompzinnigheden”.  Om een voorbeeld te nemen, het Aalmoezenbureau staat nu hoger in de ranglijst dan de Congregatie voor de Goddelijke Eredienst en de Sacramenten. Daarbij komt “evangelisatie op de eerste plaats, hoewel het een taak is van de Universele Kerk en geen specifieke taak van de paus.”

2019: Amazonesynode

Op 17 juni werd de inhoud van het Werkdocument voor de Amazonesynode – die in oktober zal plaatsgrijpen – bekend. Daarin staat onder meer dat “we stoutmoedig genoeg moeten zijn om nieuwe tekenen en symbolen te ontdekken” en dat zonder inculturatie de liturgie “een museumstuk” wordt. Ook wordt gesuggereerd dat de liturgie een uiting moet zijn van de eigen religieuze ervaring, dat het “feestelijk” moet zijn, met “eigen muziek en dans” en “in eenheid met de natuur”. Bovendien wordt gesteld dat “In overeenstemming met een “gezonde ‘decentralisatie’” van de Kerk de gemeenschappen vragen dat de Bisschoppenconferenties de Eucharistische riten aanpassen aan hun cultuur.”

Indien dit wordt goedgekeurd op de Synode, en de bisschoppenconferenties inderdaad vrij mogen gaan prutsen aan de Mis, dan zal – vanwege Magnum Principum dat twee jaar geleden werd uitgevaardigd – de Congregatie van de Goddelijke Eredienst enkel de wijzigingen nog mogen “inkijken” en “bevestigen”. Protest zal niet worden geduld. Maar protest zal er niet meer komen, want:

2019: 5-jarige termijn van Kardinaal Sarah als Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst loopt af

In november 2019 loopt de 5-jarige termijn van Kardinaal Sarah als Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst en de Sacramenten af. In normale omstandigheden wordt het ambtstermijn automatisch verlengd, maar zoals we reeds weten van het geval van Kardinaal Müller, de voormalige Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer, zal Bergoglio die termijn niet verlengen en hem aan de deur zetten. Dan ligt de weg open voor de aanstelling van een modernist als Prefect van deze Congregatie, en zal er vanuit geen enkele Dicasterie nog weerstand geboden worden aan Bergoglio’s “hervormingen.”