Mijn arme Heilige Plaatsvervanger, Paus Benedictus XVI, zal van de Heilige Stoel te Rome verdreven worden.

Het afgelopen jaar, Mijn dochter, vertelde Ik je over de samenzwering binnen de wandelgangen van het Vaticaan. Op 17 maart 2011 werd in het geheim een plan bedacht om Mijn Heilige Plaatsvervanger te vermorzelen en dit zal in vervulling gaan zoals het voorzegd werd.

Boek der Waarheid – Boodschap van Jezus Christus, 11 februari 2012 om 11u30.

In de late voormiddag van 11 februari 2012 gaf de Heer aan de profeet van het Boek der Waarheid de boodschap dat Paus Benedictus XVI zou aftreden. Exact één jaar later, op 11 februari 2013, iets voor de middag, vertelde Paus Benedictus tijdens een consistorie dat hij aftreedt, omdat hij de kracht niet meer had om de kerk verder te leiden. Diezelfde avond, rond 18u brak er zwaar onweer uit boven het Vaticaan, en een bliksemflits raakte de St.-Pietersbasiliek. De wereld was geschokt. Dit was ook zo voor de hoofdredacteur van Restkerk, die toen hij het bericht las, bijna van zijn stoel viel. Paf, de profetie was vervuld!

De Heer waarschuwde ook meerder malen voor de zogenaamde opvolger van Paus Benedictus, de volgende “paus”. Hij zou een bedrieger zijn, een valsaard, iemand met een valse nederigheid, iemand die heel snel aan populariteit zou winnen, iemand die Gods wetten zou willen aanpassen, de zonde vergoelijken… En de voorzeggingen kwamen één na één uit. Sinds maart 2013 zitten we met “twee pausen” in het Vaticaan, de echte en de valse.

Paus Benedictus zei nog in 2016 in een interview, op de vraag of hij de laatste paus zou kunnen zijn: “Alles is mogelijk.” Hij ontkende het dus niet! De Italiaanse journalist analyseerde de feiten en kwam tot de conclusie dat een “duplicatie van het ambt” niet toegelaten is, en dat Benedictus, door het behoud van zijn titel, witte gewaden en pauselijk pectoraalkruis, nog steeds de paus is.

“In het nieuw interview komen de overwegingen over de bisschoppen naar voor. Wanneer het werd vastgesteld dat er een limiet zou zijn voor hun ambtsperiode tot 75 jaar, werd de ‘bisschop emeritus’ gecreëerd, omdat het werd gezegd dat een vader altijd vader blijft. Benedictus zegt dat nu ook over zichzelf. Zelfs als de kinderen groot geworden zijn, blijft de vader vader, zelfs als hij niet langer de verantwoordelijkheid draagt die verbonden is met het vaderschap. Hij blijft vader op een diepere, meer intieme manier, zo zei Benedictus.” Socci spreekt van een poëtisch idee, anderen spreken van een getransfigureerde weergave, maar op het theologisch niveau was het “explosief omdat dit betekent dat hij de paus is.”

“Benedictus XVI had besloten om zijn autoriteit als paus te behouden en om enkel te verzaken aan de actieve uitoefening van zijn ambt. Als deze beslissing van hem ontoelaatbaar en nietig is, betekent dat dan dat zijn aftreden ongeldig en nietig is?”

Reeds in maart 2017 was het bekend dat Benedictus en Bergoglio “in de clinch lagen” en geen woord meer met elkaar spraken. Catholic Herald schreef gisteren dat er nog een vraag rijst: zouden Bergoglio’s radicale “instincten” explicieter zijn, zijn gedrag nog meer losgeslagen, indien hij geen “nog levende voorganger” als buur zou hebben? Dat is inderdaad een vraag die we ons kunnen stellen. Wellicht houdt Benedictus nog veel tegen, door zijn gebed en offers, en door zijn aanwezigheid in het Vaticaan. Indien Benedictus zou overlijden, dan heeft Bergoglio vrijer spel, en zal hij wellicht meer beperkingen stellen op het vieren van de Tridentijnse Mis en Summorum Pontificum terugschroeven. Hij zal de erfenis van Benedictus met hem begraven. En het is dan dat Bergoglio, zoals Leonardo Boff stelde, een heel aantal geëxcommuniceerde bevrijdingstheologen zal “rehabiliteren”, en zijn meer radicale ‘vernieuwingen’ zal introduceren.

Een herziening van Humanae Vitae en ook daar de introductie van “uitzonderingen voor bepaalde gevallen”; de introductie van een oecumenische mis; een zegen voor homoseksuele stellen;… het ligt allemaal op tafel.