In september verscheen in Der Spiegel een opzienbarend stuk over de toestand in het Vaticaan. Het blad, dat eerder vol lof was voor Bergoglio, heeft naar aanleiding van de misbruikschandalen z’n kar gedraaid. Der Spiegel spreekt in het artikel regelmatig over een Duitse kardinaal, en wellicht gaat het hier over Kardinaal Brandmüller, die in Rome resideert en kardinaal-diaken van de Kerk van San Giuliano dei Fiamminghi is (Sint Juliaan van de Vlamingen; deze kerk is trouwens de nationale Kerk van België in Rome). Het artikel verscheen dus eerder afgelopen jaar, maar we stootten er nu pas op. Brandmüller is één van de vier dubiakardinalen, en staat al langer bekend om zijn soms felle kritiek op Bergoglio.

Het artikel in Der Spiegel bracht verslag over de falingen van het pausschap van Bergoglio, en droeg als titel: “De Stilte van de Herders.” Het kwam na de onthullingen van Mgr. Viganò. De auteurs van het artikel spraken met verschillende (anonieme) prelaten in het Vaticaan die vrij kritisch waren over Bergoglio. Het artikel veegde Bergoglio de mantel uit over zijn onwil om directe vragen te beantwoorden betreffende wat hij wist over de serie-misbruikkardinaal McCarrick. Volgens het magazine, noemt één kardinaal hem niet alleen een leugenaar, maar zei hij ook: “Van het begin af geloofde ik niet één woord van hem.”

Eén van de hooggeplaatste bronnen vertelde het journalistieke team dat in het Vaticaan er een “klimaat van angst en onzekerheid” regeert. “Franciscus is zeer goed in het in beweging zetten van dingen,” zo zei een Duitse prelaat, “maar wanneer, op het einde, er enkel aarzeling is, helpt dat zeker niet.” Voorbeelden van zulke aarzelingen zijn volgens Der Spiegel Bergoglio’s afhandelen van de kwestie over Communie voor Protestante echtgenoten van Katholieken. Eén Duitse Kardinaal vertelt het magazine over leugens, intriges en “een heilige vader, die zoals niemand ooit tevoren, de waarheid van het geloof in twijfel trekt.”

Marie Collins (voormalig lid van de Pauselijk Commissie voor de bescherming van minderjarigen), die zelf een misbruikslachtoffer was, spreekt over Bergoglio en de aanpak van de misbruikgevallen door het Vaticaan: “Mooie woorden in het publiek en dan tegenovergestelde daden achter gesloten deuren.”

Der Spiegel merkt op dat Bergoglio zeer zeker de “indicaties van misdaden binnen zijn eigen cirkel” kan negeren, “want hij is geïnteresseerd, omwille van redenen van machtspolitiek, in het in het ambt houden van de ene of de andere kardinaal.” Bergoglio maakt zich volgens Der Spiegel kwetsbaar, “hij vocht jaren tegen het globale kapitalsime, maar nam, net zoals zijn voorgangers, miljoenen aan van de nu afgewezen Kardinaal McCarrick, die hij zelf van donors ontving.” Daarbovenop prijst Bergoglio “de waarden van de traditionele familie, maar omgeeft hij zich vervolgens met raadgevers en collaborateurs die het tegenovergestelde leven leiden – in het meer of minder duidelijk samenwonen met vertegenwoordigers van beide geslachten.”

Der Spiegel haalt ook één van de nauwe vrienden van Bergoglio aan, Kardinaal Marx, en de geloofscrisis in zijn bisdom Bavaria: “Een deel van het probleem in het Aartsbisdom is huisgemaakt. De geloofwaardigheid van de Kerk daar, wordt ondermijnd door het feit dat een hooggeplaatste geestelijke van München schaamteloos zijn bijvrouw in de eerste kerkbank plaats laat nemen, en dat er in zijn stad ook verontwaardiging is over openlijk homoseksuele priesters en een onvoorspelbare ‘paus’”.

En de anonieme prelaat voegt eraan toe: “Hij predikt barmhartigheid, maar is in waarheid een ijskoude, sluwe Machiavellist (iemand die zeer geslepen is), en nog erger – hij liegt.”

Ondanks het naar boven komen van het McCarrick-schandaal (bovenop de andere schandalen, waarbij Bergoglio zijn hand hield boven betrokken bisschoppen) afgelopen jaar, blijven de meeste gelovigen Bergoglio blindelings achternalopen.

We hebben reeds:

1. De talloze boeken die Bergoglio volledig onderuit halen (De Dictatorpaus, de Politieke Paus, De Verloren Herder, Het Bergogliaans bedrog,…)
2. Het getuigenis van Aartsbisschop Viganò, die Bergoglio’s masker omtrent het ‘aanpakken van seksueel misbruik’ aan diggelen slaat
3. Bergoglio die, om zijn eigen eer, de Katholieken in China uitleverde aan het communistisch regime
4. De talloze en soms felle kritiek die er op Bergoglio gekomen is uit kerkelijke kringen, van theologen, bisschoppen, kardinalen, katholieke journalisten enz…
5. De geschiedenis van Bergoglio’s verleden, en zijn gemaakte nederigheid, die gewoon een politieke zet is
6. Bergoglio die aan de lopende band pro-abortus politici steunt, zegent, audiënties verleent en medailles geeft, en in het Vaticaan pro-abortus sprekers laat komen in het kader van “strijd tegen de klimaatverandering”
7. Bergoglio die de ene na de andere traditiegetrouwe bisschop (een zogenaamde ‘Ratzingeriaan’) ontslaat en vervangt door een modernist (Bergogliaan), geloofsgetrouwe priesters ontslaat of laat excommuniceren, en als een echte dictator een staatsgreep bewerkstelligde in de Orde van Malta
8. Het feit dat Bergoglio NOOIT knielt voor het allerheiligste, maar wel om Moslims de voeten te wassen
9. Het feit dat Bergoglio als ziekelijke Aartsbisschop in Buenos Aires van zijn kwalen ‘genezen’ werd door handoplegging van het Taoïstische medium Liù Ming
10. En het feit dat hij gewoonweg “verkozen” werd middels een samenzwering tijdens een nog zittende paus, waardoor hij de facto geëxcommuniceerd is

Ziende zijn en blijven de mensen blind. Begrijpe wie begrijpen kan!

Bron: Abyssum.org