Prelaten die hun stem laten horen dezer dagen, met betrekking tot ofwel de dubia, de geloofsverklaring of de filiale correctie, zijn voor het overgrote deel gepensioneerden. De crisis blijft maar aanslepen, en zal, met twee geplande synoden dit jaar, nog erger worden. Een overzicht.

De dubia

In november 2016 maakten de vier kardinalen Caffarra, Brandmüller, Meisner en Burke hun bekende dubia publiek. Dit zijn vijf vragen m.b.t. Amoris Laetitia die gewoon een antwoord moeten krijgen. Op zich stellen die vragen ook niet veel voor, hoewel de kardinalen na de publicatie ervan een flinke bolwassing kregen van de pro-Bergoglio prelaten in het Vaticaan en daarbuiten. Ook Bergoglio was naar verluidt aan het koken van woede. De kardinalen, waarvan allen reeds op pensioen waren behalve Burke, en waarvan er reeds twee zijn overleden, wilden hun “bezorgdheid” uiten en “opheldering” vragen aan Bergoglio. Toen Bergoglio het antwoord schuldig bleef gaf Kardinaal Burke aan dat ze een formele correctie van AL zouden doen kort na de Kerstperiode van 2016-2017. Dat zou gewoon een formeel antwoord op de dubia inhouden, verduidelijkt met citaten uit het Magisterium. Dit is tot op heden nog steeds niet gebeurd.

Dat antwoord is zeer eenvoudig, maar is dus nog steeds niet officieel door een Kardinaal bevestigd:

1. Er wordt gevraagd of, volgend op de bevestigingen van Amoris Laetitia (300-305), het nu mogelijk is geworden om een persoon de absolutie te geven in het Sacrament van de Biecht, en bijgevolg tot de H. Communie toe te laten, die, terwijl hij gebonden is door een geldige huwelijksband, samenleeft met een andere persoon ‘more uxorio’ (als echtgenoten), zonder de voorwaarden te vervullen die voorzien zijn door Familiaris Consortio 84, en daaropvolgend bevestigd door Reconciliatio et Paenitentia 34, en Sacramentum Caritatis 29. Kan de uitdrukking “in bepaalde gevallen” zoals gevonden in voetnoot 351 (305) van de exhortatie Amoris Laetitia, toegepast worden op gescheiden personen die in een nieuwe vereniging leven en die blijven leven ‘more uxorio’? NEE
2. Moet men, na de publicatie van de post-synodale exhortatie Amoris Laetitia (304), nog steeds de leer van de encycliek van H. Johannes Paulus II, Veritatis Splendor, 79, als geldig beschouwen, die gebaseerd is op de H. Schrift en de Traditie van de Kerk, over het bestaan van absolute morele normen die intrinsieke slechte daden verbieden, en die bindend zijn zonder uitzonderingen? JA
3. Is het na Amoris Laetitia (301) nog steeds mogelijk om te bevestigen dat een persoon die voortdurend in strijd leeft met een gebod van Gods wet, bijvoorbeeld deze die overspel verbiedt (Matt. 19,3-9), zichzelf in een objectieve situatie van zware voortdurende zonde vindt (Pauselijke Raad voor Wetgevende Teksten, “Verklaring”, 24 juni 2000)? JA
4. Moet men, na de bevestigingen van Amoris Laetitia (302) over “omstandigheden die de morele verantwoordelijkheid verlichten”, nog steeds de leer geldig achten van de encycliek van de H. Johannes Paulus II, Veritatis Splendor, 81, gebaseerd op de H. Schrift en de Traditie van de Kerk, volgens de welke “omstandigheden of intenties nooit een daad die intrinsiek slecht is vanwege het doel, kunnen omvormen in een daad die ‘subjectief’ goed is of te verdedigen valt als een keuze”? JA
5. Moet men, na Amoris Laetitia (303) nog steeds de leer geldig achten van de encycliek van de H. Johannes Paulus II, Veritiatis Splendor, 56, gebaseerd op de H. Schrift en op de Traditie van de Kerk, die een creatieve interpretatie uitsluit van de rol van het geweten, en die benadrukt dat geweten nooit kan aangewend worden om uitzonderingen t.o.v. absolute morele normen te rechtvaardigen, die intrinsieke slechte daden verbieden vanwege hun doel? JA

Reeds twee van de vier dubiakardinalen zijn afgelopen jaar overleden. Enkel Kardinaal Brandmüller, ook een gepensioneerde kardinaal, durft nog zijn mond open te doen. Zo zei hij in oktober vorig jaar dat al wie beweert (dus inclusief Bergoglio) dat men een nieuwe relatie mag beginnen terwijl diens wettige vrouw nog in leven is, geëxcommuniceerd is, omdat hij een Dogma van het Algemeen Concilie van Trente tegenspreekt. 

Van Kardinaal Müller die nog kon doorgaan voor traditiegetrouw, maar die reeds bekend staat vanwege zijn flip-floppende standpunten, hoeven we niet veel meer te verwachten. Zo ook van Kardinaal Burke, die integendeel blijft herhalen dat we moeten trouw blijven aan Bergoglio, en die kost wat kost een schisma wil vermijden. Het blijft oorverdovend stil.

De Filiale Correctie

Toen de formele correctie maar uitbleef, besloot een groep van lekenprofessoren een lekencorrectie uit te vaardigen. Prof. Pierantoni zei dat de formele correctie beloofd werd voor januari 2017, maar toen die in april nog steeds uitbleef, begonnen ze te denken over een lekencorrectie, die echter ook door prelaten mocht ondertekend worden. Slechts één bisschop (naast Mgr. Fellay van SSPX) heeft deze Filiale Correctie ondertekend: Mgr. René Gracida van Texas, VS, 94 jaar en sinds 1997 op pensioen. Dit is ook dezelfde bisschop die op zijn blog openlijk de geldigheid van de verkiezing van Bergoglio in vraag stelde – de enige bisschop ter wereld.

Deze correctie maakte echter weinig indruk op Rome. De Vaticaanse woordvoerder, Greg Burke, lachte ermee.

De Geloofsverklaring van de 3 bisschoppen van Kazachstan

Op 31 december 2017 publiceerden drie bisschoppen van Kazachstan een geloofsverklaring betreffende de leer over het huwelijk, waarin ze de richtlijnen van bepaalde bisschoppen aangaande AL aan de kaak stellen, die Communie voor hertrouwde gescheidenen die in staat van doodzonde leven, toelaten. Deze bisschoppen betreffen twee zittende bisschoppen en één hulpbisschop. Deze brief werd naderhand ondertekend door de gepensioneerde Letse Kardinaal Jānis Pujāts, de gepensioneerde Aartsbisschop Luigi Negri, de gepensioneerde Apostolische nuntius Carlo Maria Viganò en de gepensioneerde hulpbisschop Andreas Laun van Salzburg.

Geen enkele zittende kardinaal of bisschop betuigde reeds zijn steun.

Oproep tot gebed

Prof. de Mattei verklaarde in een interview in december afgelopen jaar: “Amoris Laetitia is een document dat dienst doet als een litmus-test: het moet ofwel aanvaard worden ofwel afgewezen worden in toto [in z’n geheel].” Er is geen derde positie, en het invoegen van Franciscus’ brief aan de Argentijnse bisschoppen in AAS heeft de verdienste van dit duidelijk te maken.”

De geloofsverklaring van de drie Kazachse bisschoppen betreft eigenlijk een soort correctie van de ketterse richtlijnen van bepaalde bisschoppenconferenties betreffende Amoris Laetitia, maar maakt in principe geen komaf met Amoris Laetitia zelf. Dé bron van het probleem, AL en diens zogezegde”verheffing tot het Magisterium”, blijft min of meer buiten schot.

Van de enkele goede Kardinalen die de Kerk nog heeft, zoals Kardinaal Burke, alsook Kardinaal Sarah, horen we helaas niets in deze tijd van crisis in de Kerk. Het blijft stil. Niemand verzet zich.  Daarom zijn gebed en offers noodzakelijk voor deze prelaten. Laten we bidden en offers brengen opdat God hen de moed mag geven om op te staan tegen de dwalingen en de ketterij, zodat ze hun stem laten horen, AL verwerpen en de Waarheid klaar en duidelijk verkondigen, voor het goed van de Kerk en voor de redding van de zielen. Daar zal schisma van komen, maar de rotte plek moet uit de appel weggesneden worden, om te verhinderen dat de gehele appel rot wordt.