De bekende Italiaanse journalist dr. Roberto de Mattei had onlangs een interview met Maike Hickson van OnePeterFive. Hier geeft hij dieper inzicht in de huidige kritieke toestanden in de Katholieke Kerk. Hij geeft o.a. aan dat diegenen die zich willen afscheiden van ketterij niet als schismatici kunnen bestempeld worden. Ook zegt hij dat Amoris Laetitia in z’n geheel moet verworpen worden, omdat Bergoglio heeft duidelijk gemaakt dat de heterodoxe interpretatie de enige voor het Vaticaan geldige interpretatie is.

De Mattei zegt dat de huidige crisis terug te brengen is tot het Tweede Vaticaans Concilie, en zelfs verder, naar de Modernistencrisis in het begin van de 20ste eeuw. “Vandaag zijn een groot deel van het college van kardinalen, het college van de bisschoppen en de geestelijken in het algemeen geïnfecteerd met modernisme. De enkele kardinalen, bisschoppen en priesters die zich verzetten moeten acht nemen van deze situatie, en het is onze taak om hen te helpen.” De Mattei geeft aan dat de ‘sensus fidei’ de kardinalen, bisschoppen en religieuzen kan helpen hoe te reageren op de huidige crisis. De filiale correctie was hierin een voorbeeld, een uiting van deze sensus fidei. Hij legt ook uit dat men zich geen blaasjes moet wijsmaken dat de formele correctie van Burke de crisis in een handomdraai zou kunnen oplossen.

Download hier:  Catechismus van het Theologisch Modernisme – door H. Paus Pius X.

Over wie de crisis dan wel zal kunnen oplossen is De Mattei heel duidelijk: “Het zullen niet de mensen zijn die de Kerk zullen redden. De situatie zal opgelost worden door een buitengewone tussenkomst van Genade, die echter vergezeld moet gaan door de militante toewijding van de getrouwe katholieken. In het zicht van deze huidige crisis zijn er sommigen die denken dat het enige is dat we moeten doen in stilte wachten op een mirakel en bidden. Maar het zal niet gaan zoals dit. Het is waar dat we een goddelijke interventie nodig hebben, maar genade bouwt voort op natuur. Elk van ons moet het maximum doen volgens onze mogelijkheden.”

Herformulering van doctrine

De interviewer brengt de richtlijnen van Buenos Aires ter sprake, die in 2016 werden uitgebracht en die door Bergoglio werden beantwoord met een goedkeuring, welke recent in de Acta Apostolicae Sedis werd gepubliceerd. De Mattei zegt hierover dat Bergoglio het “officieel heeft gemaakt dat er geen andere interpretaties van Amoris Laetitia mogelijk is, dan deze van de Argentijnse bisschoppen, die toestemming geven aan het geven van Communie aan hertrouwde gescheidenen die in een objectieve staat van doodzonde leven. De brief was privaat, maar de publicatie in de AAS transformeert het standpunt van Bergoglio in een daad van het Magisterium. Het lijkt er mij op dat dit de these bevestigt van Vader Giovanni Scalese in zijn blog, volgens dewelke we een nieuwe fase in het pontificaat van Franciscus ingaan: van het verschuiven van een pastorale revolutie naar de open herformulering van doctrine.” Bergoglio lijkt ook de Catechismus van de Katholieke Kerk te willen “herinterpreteren in het licht van Evangelii Gaudium en Amoris Laetitia.”

In een recente essay stelde de Mattei: “In het kort: elke katholiek wordt opgeroepen om te kiezen, ofwel om aan de zijde te staan van paus Franciscus en de Jezuïeten van vandaag, of naast de Jezuïeten van gisteren en de Pausen van alle tijden.” Hij verduidelijkt dat er “momenten zijn in ons leven en in de geschiedenis van de Kerk waarin we verplicht zijn om te kiezen tussen twee kanten, zonder dubbelzinnigheid en compromissen.” De spirituele oefeningen van de H. Ignatius doen niets anders dan het Evangelie benadrukken dat zegt “dat men geen twee heren kan dienen: ofwel zal hij de één haten en de ander liefhebben of de één liefhebben en de ander haten (Matt. 6:24)”.

De Mattei zegt dat “in dit licht gezien, de recente publicatie van de brief van paus Franciscus aan de bisschoppen van Buenos Aires in de AAS de materie reduceert tot twee diametraal tegengestelde standpunten. De denkpiste van die kardinalen, bisschoppen en theologen [zoals Kardinaal Müller, nvdr] die blijven volhouden dat het mogelijk is om Amoris Laetitia te interpreteren in continuïteit met Familiaris Consortio 84 en andere documenten van het Magisterium werd tot as herleid.”

En de Mattei maakt het voor iedereen duidelijk: “Amoris Laetitia is een document dat dienst doet als een litmus-test: het moet ofwel aanvaard worden ofwel afgewezen worden in toto [in z’n geheel].” Er is geen derde positie, en het invoegen van Franciscus’ brief aan de Argentijnse bisschoppen in AAS heeft de verdienste van dit duidelijk te maken.”

Schisma

Over een eventueel schisma zegt de Mattei het volgende: “Een schisma is een interne scheuring van de Kerk, zoals is gebeurd in Europa voor 40 jaar, tussen 1378 en 1417, toen het leek dat niemand met absolute zekerheid de legitieme autoriteit van de Kerk kon identificeren. Deze scheuring, beter bekend als “Het Groot Westers Schisma” was geen kwestie van ketterij. In het algemeen echter, volgt ketterij na schisma, zoals gebeurde in Engeland ten tijde van Hendrik VIII. Vandaag bevinden we ons in een ongeziene situatie waarin ketterij, die op zich erger is dan schisma, eraan voorafgaat, eerder dan erna te komen. Er is nog geen formeel schisma, maar er is ketterij in de Kerk. Het zijn de ketters die schisma promoten in de Kerk, zeker niet de trouwe katholieken. En de trouwe katholieken die zich willen scheiden van ketterij kunnen niet gedefinieerd worden als schismatici.”

Dr. Roberto de Mattei besluit met een bemoediging, naar aanleiding van de 100ste verjaardag van de Fatimaverschijningen. Hij zegt dat het “eerste wapen tegen de vijanden die de Kerk aanvallen, het gebruik van rede is, om de contradicties aan te tonen waarin deze vijanden leven, en waardoor ze noodzakelijkerwijs sterven.” O.L.Vrouw voorzag de crisis waarin we nu leven, en ze kondigde de kastijding aan indien de mensheid zich niet zou bekeren, “maar ze maakte ook een onvoorwaardelijke en onomkeerbare belofte: de overwinning van haar Onbevlekt Hart. En de Heer beloofde dat hij altijd met ons zou zijn, tot aan het einde van de wereld (Matt. 28:30). Wat kunnen we nog meer vragen?,”

Bron: OnePeterFive

Lees ook: De Moderne Bijbelkritiek (door H. Luns)

Volgens het Modernisme komt ons godsidee voort uit het schimmige religieuze sentiment van de mens en vindt niet zijn ontstaan in een objectieve waarheid. De formules die we gebruiken om een religieuze waarheid uit te drukken zijn hiermee afgezwakt tot louter symbolische uitspraken. Hoe dit kan doorwerken blijkt als we even een sprong in de geschiedenis maken. Een vijftal jaar na het concilie, zo rond 1970, hield de Radboud Universiteit onder de priesters in Den Haag een enquête. En wat bleek? Voor bijna iedereen – de uitzonderingen waren zo zeldzaam dat ze niet in de uitkomst van de enquête werden verwerkt – had God opgehouden nog betekenis te hebben in hun leven; Hij was niet veel meer dan een naam geworden ver weg aan de horizon.