Reeds vele eeuwen is het Katholiek geloof verankerd in onze streken. De Sacramentsprocessie kent zijn oorsprong in Luik. Er zijn hier verschillende Eucharistische wonderen gebeurd en België kent een aantal Mariale verschijningen en bedevaartsoorden (Banneux, Beauring, Scherpenheuvel, Oostakker,…). België was lange tijd de bakermat van vele missies. Vooral de periode 1900-1950 was een bloeiperiode, waarbij de Kerken in Vlaanderen uit hun voegen barstten, en er zeer veel roepingen waren voor het priester- klooster- en missionarisleven. Met tientallen tegelijk vertrokken ze per boot naar de uithoeken der aarde – China, India, Congo, Rwanda,… Ikzelf heb twee overgrootnonkel-paters die missionaris waren in China en India. Het Katholieke Vlaanderen beleefde toen zijn hoogdagen. Een ander hoogtepunt uit die tijd is de Mechelse Catechismus, uitgegeven door de Belgische bisschoppen in 1954, een prachtige hulp bij het geloofsonderricht dat gebruikt werd in de scholen en in de parochies.

Maar toen het Tweede Vaticaans Concilie een aanvang nam, begon de aftakeling. Het begon met de Kardinaal-vrijmetselaars zoals Suenens die hier de hand- en stacommunie invoerden, waarna dit zich wereldwijd verspreidde. Knielbanken en -stoelen werden op de zolder gezet en er werden comfortabele zit-stoelen geplaatst. De altaren werden gedraaid en vele devotionele praktijken (processies, momenten van aanbidding,…) werden met onmiddellijke ingang afgeschaft. Dat was het begin van de ondergang van de Kerk in België.

Nu bereiken we ongekende dieptepunten. Vele kerken sluiten en worden herbestemd. Bisschop De Kesel besloot vorig jaar het bloeiende priesterbroederschap van de H.H. Apostelen op te doeken. Vorig jaar vervalsten de Belgische bisschoppen, samen met die van Nederland, het Onze Vader en introduceerden de frase ‘breng ons niet in beproeving’. Een eeuwenoud gebed werd in een handomdraai ‘gemoderniseerd’.

Kardinaal Danneels was lid van de Sankt-Gallen Mafia, die aan de basis lag van het ontslag van Paus Benedictus en de “verkiezing” van Bergoglio. Bisschop Bonny kwam al meerdere malen in het nieuws vanwege zijn ultra-liberale standpunten. Zo schreef hij in 2014 n.a.v. de Synode een brief naar Bergoglio waarin hij hem vroeg om homoseksualiteit, in-vitrofertilisatie en ongehuwd samenwonen te omarmen. Die brief werd in boekvorm uitgegeven en was verkrijgbaar in de liturgische centra van Vlaanderen. Op 11 oktober verscheen een nieuw boek van de hand van Bonny, waarin hij pleitte voor het “zegenen van holebi-relaties”. Kort na zijn aanstelling als ‘aartsbisschop’ zei De Kesel dan weer dat de “seksualiteitsbeleving van een homofiele mens respect verdient”. Ook Danneels kwam in juni 2013 ‘uit de kast’ en verdedigde in een interview openlijk het homohuwelijk.

Nu besloten onze Belgische “bisschoppen” Bergoglio’s ketterse exhortatie Amoris Laetitia te volgen en Communie voor hertrouwde gescheiden personen toe te staan; de zoveelste judaskus op de kaak van de Heer.

Het volgende zal wellicht de algehele afschaffing van de Mis zijn, en de introductie van een oecumenische dienst met een vals ‘misoffer’, zoals door Bergolio gewild.

In zijn brief van 12 maart 1913 aan pater Agostino schreef Pater Pio::

[…] “Mijn Hart wordt vergeten, niemand heeft nog zorg voor Mijn liefde; steeds wordt Mij leed aangedaan. Mijn huis is voor velen een theater van amusement geworden; ook Mijn bedienaren, die Ik altijd met voorkeursliefde beschouwd heb, die Ik bemind heb als Mijn oogappels; zij zouden Mijn Hart, dat vol bitterheid is, moeten vertroosten; zij zouden Mij moeten helpen bij de verlossing der zielen, in plaats daarvan, wie zou het kunnen geloven? moet Ik van hen ondankbaarheid en miskenning ontvangen. Ik zie, mijn zoon, dat velen van hen… (en hier zweeg Hij, snikken snoerden Hem de keel dicht, Hij schreide in stilte)… Mij huichelachtig verraden met heiligschennende communies, terwijl zij het licht en de kracht, die Ik hun voortdurend geef, vertrappen.”

De Zalige A.K. Emmerick zei in 1820:

[…] “Ik zag al deze geestelijken omgeven door een zware mist, die hen als door een muur afscheidde van de Kerk. Ik zag de lauwheid van de plaatselijke geestelijken toenemen en ik zag een grote duisternis ontstaan. Toen verbreidde zich het visioen naar alle kanten. Overal zag ik de katholieke gemeenschappen onderdrukt worden, gekweld, in het nauw gedreven, en beroofd van hun vrijheid. Ik zag dat veel kerken gesloten werden. Ik zag overal veel narigheid. Ik zag oorlogen en bloedvergieten. Maar dit zal niet lang duren.”

“Ik zag de kerk der afvalligen geweldig toenemen. Ik zag de duisternis die er van uitging zich in de hele wereld verspreiden, en ik zag veel mensen de wettige Kerk verlaten, en zich tot de andere wenden. Daar is alles veel mooier, veel natuurlijker en beter geordend. Ik zag betreurenswaardige dingen. Men speelde, dronk, kletste, men maakte vrouwen het hof in die kerk, in één woord, men bedreef er allerlei soorten gruwelen.”

“De priesters lieten alles toe en lazen de Heilige Mis met veel oneerbiedigheid. Ik zag er maar weinigen, die nog de ware godsvrucht hadden, en de zaken gezond beoordeelden. Dat alles bedroefde mij ten zeerste. Toen bond mijn hemelse Bruidegom mij bij het middel vast, zoals Hij zelf aan de geselkolom werd vastgebonden, en zei: “Zo zal de Kerk nog gebonden worden, zo zal zij worden vastgeklemd, totdat zij zich weer kan oprichten. Ik zag in de toekomst de godsdienst diep wegzinken. Alleen in enkele haardsteden en in enkele gezinnen hield zij stand. Die heeft God dan ook gespaard voor de rampen van de oorlog.”