Bergoglio heeft een geschiedenis van het minimaliseren en aanvallen van het celibaat. Het is geen geheim dat hij het – als valse paus die alles wil kapotmaken wat katholiek is – wil afgeschaft zien. In 2014 zei hij reeds dat het “geen dogma” is, en in 2013 zei Clelia Luro, de vrouw die nog gehuwd is geweest met een ex-bisschop in Argentinië dat Bergoglio het celibaat zou willen afschaffen. In 2015 bevestigde een oude jeugdvriend dat Bergoglio het celibaat wil afschaffen en communie voor hertrouwde gescheidenen introduceren (wat hij deed in 2016 met Amoris Laetitia). De eerste poging tot afschaffing van het celibaat kwam er na de Amazonesynode, maar werd vakkundig tegengehouden door Kardinaal Sarah en Paus Benedictus, door de publicatie van een boek ter verdediging van het celibaat, tot grote woede van velen. Nu Benedictus is overleden, herbegint Bergoglio zijn aanvallen op het celibaat.

“Er is geen tegenstrijdigheid voor een priester om te trouwen,” vertelde Bergoglio aan InfoBae.com (10 maart), eraan toevoegend: “Het celibaat in de westerse kerk is een tijdelijk voorschrift: Ik weet niet of het op een of andere manier geregeld is, maar het is in die zin tijdelijk.”

En: “Het is niet eeuwig zoals de priesterwijding, die voor altijd is, of je het nu leuk vindt of niet. Of je weggaat of niet is een andere zaak, maar het is voor altijd.” Ondanks deze woorden “laïciseert” het Vaticaan priesters zonder blikken of blozen. Onlangs nog werd Vader Frank Pavone tot de lekenstand teruggebracht door Bergoglio.

Op de vraag of het celibaat “kan worden herzien”, antwoordde Bergoglio: “Ja. In feite is iedereen in de oosterse kerk getrouwd. Of zij die dat willen.”

Reeds in zijn boek “Paus Franciscus – zijn leven in zijn eigen woorden” , gepubliceerd in 2013, staat er:

Op pag 118-119:

“Er zijn tijden dat een priester verliefd wordt en dan moet hij zijn roeping en zijn leven herbekijken. Dan moet hij naar de bisschop gaan en zeggen ‘Ik heb mijn keuze gemaakt… ik wist niet dat ik zo iets moois zou voelen… ik hou echt van deze vrouw’ en hij vraagt om het priesterschap te verlaten.”

En wat doet u in zo’n zaak?

“Ik ben de eerste om te delen in dit moment van het leven van een priester. Ik blijf bij hem, ik vergezel hem op zijn geestelijke weg. Als hij zeker is van zijn keuze, dan help ik hem zelfs werk te vinden.”

“We vragen dispensatie van Rome en dan kan hij het Sacrament van het huwelijk ontvangen.”

In werkelijkheid is het celibaat een Apostolische traditie, door Christus zelf gewild bij de instelling van het priesterschap, en dus zeker geen “tijdelijk voorschrift” dat zomaar kan worden afgeschaft, zoals Bergoglio leugenachtig beweert. Byzantijnse schismatieken vonden eeuwen later een gehuwd priesterschap uit, waardoor hun missionaire capaciteit tot een minimum werd beperkt.

Kardinaal Sarah en wijlen Paus Benedictus schreven in “Vanuit de Diepten van  Ons Hart – Priesterschap, Celibaat en de Crisis in de Katholieke Kerk”’ een verdediging van het celibaat, naar aanleiding van de Amazonesynode en de publicatie van de post-synodale exhortatie door Bergoglio in januari 2020.

In de introductie leggen Paus Benedictus en Kardinaal Sarah uit dat het boek er gekomen is door stilte, gebed en een reeks gesprekken en brieven die ze uitwisselden. Met de 4de-eeuwse Kerkvader Sint-Augustinus bevestigen ze: “Ik kan niet stil blijven! Ik weet hoe schadelijk stilt voor mij zou zijn. Want ik wens mij niet te wentelen in de kerkelijke lofbetuigingen, maar ik denk dat het aan Christus is, de eerste van de Herders, dat ik rekenschap zal moeten afleggen over de schapen die aan mijn zorg werden toevertrouwd. Ik kan niet stil blijven of beweren dat ik onwetend ben.”

Enkele citaten uit het boek:

“Het vermogen om het huwelijk af te wijzen om zichzelf volledig in dienst te stellen van de Heer is een criterium voor het priesterlijk ambt”

“En wat betreft de concrete vorm van celibaat in de vroege Kerk, moet er ook op gewezen worden dat gehuwde mannen enkel het Sacrament van de H. Wijding konden ontvangen indien ze zichzelf seksuele onthouding hadden opgelegd, dat is om het zo te zeggen, een Jozefhuwelijk. Zo’n situatie lijkt vrij normaal te zijn geweest tijdens de eerste eeuwen.”

“Het is dringend en noodzakelijk dat allen – bisschoppen, priesters en leken – niet langer toestaan dat ze onder de indruk komen van slechte argumenten, geënsceneerd theater, diabolische leugens en modieuze dwalingen die het priesterlijk celibaat willen devalueren.”

“De mogelijkheid van het wijden van gehuwde mannen zou een pastorale catastrofe, een kerkelijke verwarring en een verduisteren van het begrip van het priesterschap vertegenwoordigen.”

_{Bron: Gloria News}