21.07.2013;  18:23   Van de correspondent ANDREAS FINK (Die Presse)

Clelia Luro wordt beschouwd als een goede vriendin van de paus, waarmee ze sedert  jaren contact heeft. In een interview met ‘Die Presse’ laat ze doorblikken dat Franciscus van plan is om ook het thema celibaat aan te pakken.

Het telefoontje komt altijd op zondagochtend om 11 uur. “Buenos dias”, begroet dan een zachte, enigszins hoge mannelijke stem, “Mag ik met Clelia spreken?” Hij is de man die Clelia Luro in haar brieven met “Beste vriend” aanspreekt. Zij noemt hem “Jorge”. Het is de paus. “Hij is de eerste paus die mij sympathiek vindt,” zegt de vrouw, die meer dan de helft van haar 87-jarig bestaan tegen pausen en hun organisatie in Rome vocht, die zij “de Institutie noemt.” In het Vaticaan ligt een akte over haar, een van de weinige vrouwen die ooit een  bisschop huwden en die de Latijns-Amerikaanse vereniging van gehuwde priesters leidde.

De rebel Clelia Luro is een van de beste vrienden van Franciscus. Vroeger belde hij haar elke zondag op, nu om de twee weken. “Je bent een heks, “zegt hij haar soms en lacht. Anderen in Rome zeggen dat zonder te lachen. Ze was teruggekeerd uit de provincie Salta naar Buenos Aires, destijds in 1966, alleen, 40 jaar, zes dochters en vol woede over armoede en sociale ongelijkheid, die zij zag in de suikerrietvelden van Ledesma. Spoedig maakte de dochter uit een welstellende katholieke familie  contact met een andere boze katholiek, genaamd Jerónimo Podesta en hij was de bisschop van de industriële voorstad van Avellaneda. Clelia werd de secretaresse van de bisschop en zijn mede-strijdster, beiden hingen de bevrijdingstheologie aan, de Latijns-Amerikaanse “stem van de armen” tegen de grootgrondbezitters, tegen het leger en tegen de officiële Kerken, die meestal met de machtigen onder een hoedje speelden.

Nabijheid van een gescheiden vrouw

Er waren onrustige tijden. Na de Cubaanse Revolutie kookte het in heel Latijns-Amerika. Argentijnse militairen deden een putsch in 1967 en hun leider riep de charismatische armen-bisschop naar zich om hem te vertellen dat hij nu publieke vijand nummer één was. Het leger en de apostolische nuntius vroegen Rome om Podesta te ontslaan. Paus Paulus VI en zijn staatssecretaris John Bennelli drongen aan ook omwille de aanwezigheid van deze gescheiden vrouw. Tot aan de terugkeer van Podesta was de genegenheid tussen de geestelijke en zijn secretaresse puur platonisch. Dat daaruit een openbaar beleefde liefde zoals tussen man en vrouw ontstond, bracht Rome in 1972 ertoe om Podesta te excommuniceren. In 1974 moest het koppel dat door de Braziliaanse bevrijdings-aartsbisschop Helder Camara getrouwd was,  na doodsbedreigingen, vluchten uit Argentinië. Er volgde  ballingschap en armoede. “De Kerk heeft ons verstoten,” zei Clelia Luro. Ondanks dat de democratie in 1983 terugkeerde in Argentinië, kreeg Podesta geen kans meer. Alle brieven aan Johannes Paulus II gericht bleven onbeantwoord evenals die gericht aan het hoofd van de Congregatie voor het Geloof,  Joseph Ratzinger.

De excommunicatie trof de bisschop, wiens grootste zonde de liefde was, bijna tot aan zijn dood. Toen Podesta 80 jaar was, ontving hem de aartsbisschop van Buenos Aires. De audiëntie die een uur zou duren, duurde langer. Maar Jerónimo Podesta’s zieke hart liet alleen deze ene bijeenkomst toe. Toen de aartsbisschop de rebel 15 dagen later opnieuw zag,  was hij in  coma. “Ik hield zijn hand vast en hij kneep erin,” vertelde hij later de weduwe. “Dat de hoogste kerkelijke vertegenwoordiger van het land aan zijn sterfbed kwam, moet een echte verlossing  voor Jerónimo zijn geweest,” zegt Clelia Luro vandaag en ze gelooft dat haar man alleen al verlost is omdat deze aartsbisschop Jorge Mario Bergoglio was – de huidige paus.

Zondagse gesprekken

De audiëntie na de dood van haar man was de basis voor de vriendschap die Clelia Luro en Jorge Bergoglio verbindt tot op heden. In het begin was hij de geestelijke leider die haar opving met zijn telefoons, elke zondagmiddag om drie uur. Bergoglio hielp ook concreet met moeilijkheden in haar afbrokkelende villa of in de rechtbank, waar ze met succes gestreden en bekomen heeft dat de katholieke Kerk haar tot op de dag van vandaag het bisschoppelijk pensioen van haar man moet geven, -weliswaar wereldwijd een individueel geval. “Bergoglio hielp me om op zijn minst een deel van de onrechtvaardigheid goed te maken die de katholieke Kerk ons heeft aangedaan,” verklaart Clelia Luro. Maar geleidelijk aan werden  de zondaggesprekken een geven en nemen. Clelia Luro werd voor Bergoglio een bastion. “Ik was de enige die hem verdedigde toen de hele wereld slecht sprak over hem, “zegt ze. Het ging over de geruchten over zijn vermeende medeplichtigheid aan de arrestatie van twee priesters der armen in 1976. “Bergoglio heeft die twee niet uitgeleverd.”

Clelia Luro drong jaren lang aan bij Bergoglio om zich te verdedigen. Met haar resolute aanpak zegt ze over de man  die “Time” net uitgeroepen heeft tot  ‘paus van het volk’’: “Soms moet ik hem vermanen. Eens zei ik tegen hem: Niemand spreekt tegen je zoals ik  – en hij gaf mij gelijk en dankte ervoor”.  Reeds in een van hun eerste gesprekken zei hij: “Jerónimo heeft je verlaten opdat je me helpt bij het denken.”

Gebeden voor Bergoglio

Clelia Luro heeft veel nagedacht en zeer veel gewerkt, ongeacht haar hoge leeftijd. Ze schreef haar autobiografie en die van haar man, in april verscheen een selectie van haar brieven in boekvorm. Twee van hen zijn gericht aan paus Franciscus, die ze nog altijd aanspreekt met “Beste vriend”. Eer Bergoglio op weg naar Rome ging voor het conclaaf, vroeg hij Clelia zoals altijd voor hem te bidden. En ze bad in haar gebeden tot God om Bergoglio tot paus te maken. “De Kerk had dringend een paus nodig zoals hem.” zegt ze.

In zijn eerste gesprek na de pauselijke verkiezing grapte Franciscus: “Nou, nu ben je zeker geschrokken? Maar ik ben niet kwaad op je, jij hebt me niet hebt gekozen.” Clelia Luro weet dat Bergoglio nooit paus wilde worden. En ze weet dat Franciscus zijn missie met vreugde vervult. Ze ziet het hem duidelijk aan – op de televisiebeelden van de Sint Pieter. Onlangs heeft ze hem verweten dat hij in de stromende regen met zijn jeep reed naar zijn schaapjes.  “Zonder bescherming, zelfs niet een plastic zeil had hij op de auto!” Hij antwoordde dat deze mensen inderdaad ook nat geworden zijn terwijl ze op hem aan het wachten waren. De regen is haar kleinste zorg. “Hij moet ingrijpen in de Vaticaanse bank en in de Curie,” zegt Clelia, die zeker is dat alle brieven die zij naar Rome stuurt, gelezen worden eer ze de geadresseerde bereiken en dat hun telefoongesprekken – zoals vroeger in Argentinië –  op een soort van chips opgeslagen worden. Ze hoopt dat het door Franciscus genomineerde College van Kardinalen vanaf oktober werkelijk de suprematie van de Curie kan breken.

Luro wil het celibaat zien vallen

En natuurlijk hoopt ze dat ze het nog beleven mag het celibaat te zien vallen. Zal de paus  zich bezighouden met het celibaat? “Ja, maar nu nog niet. Ik vroeg hem nu nog niets te ondernemen”, zegt Clelia Luro. “Hij vertelt me dat ik gelijk heb. Vraag je priesters kalm te blijven.” Clelia heeft aangeboden dat haar vereniging van meer dan 100.000 gehuwde priesters ten minste een jaar het thema niet opwerpt. Ze weet welke reacties een beslissing rond het celibaat met zich meebrengt: “Meer dan eentje knipt je hoofd eraf”, zegt ze. Franciscus’ eerste buitenlandse reis (de wereldjongerendagen) geeft haar een onbehaaglijk gevoel – ook omdat de paus niet in de kogelvrije papamobile wil rondgereden worden. “In Brazilië  suddert het en hij vliegt naar Rio, het centrum van ontevredenheid.” In haar laatste gesprek met hem was vriend Franciscus vol vreugde. Hij zei: “Maak je a.u.b. geen zorgen, er gebeurt niets met mij. God zal mij beschermen.”

Origineel artikel: http://diepresse.com/home/panorama/religion/1432823/PapstVertraute_Franziskus-moechte-Zoelibat-abschaffen