Reeds in 2015 hebben wij aanbevelingen gedaan om voorbereidingen te treffen voor komende tijden, waarbij het moeilijk zou zijn om nog een H. Mis bij te wonen. Deze aanbevelingen en tips kunt u op deze pagina vinden. Het staat iedereen uiteraard vrij om al dan niet maatregelen te treffen.
Zoals we gezien hebben kunnen we plots, en vanuit het niets, overvallen worden door één of andere crisis. Nu was het de coronacrisis waardoor samenkomsten in kerken, publieke H. Missen en dus ook het ontvangen van de HH. Sacramenten ronduit verboden werden. Niemand had dat zien aankomen.
Niemand in Rusland had in 1917 verwacht dat er een Bolsjevistische revolutie zou uitbreken in dat land, en dat in de jaren daarna de kerken zouden gesloten en afgebroken worden en de H. Missen verboden zouden worden. Die toestand heeft 70 jaar geduurd. In Japan wist niemand dat daar, toen het land begon gekerstend te worden in de 16de eeuw, zo’n halve eeuw later de vervolging zo hevig zou worden dat de christelijke religie er volledig verboden zou worden, en dat de Kerk 250 jaar lang geheel verborgen en ondergronds zou blijven, en bovendien verstoken zou blijven van de HH. Sacramenten (want de priesters werden allemaal vermoord of terug naar land van herkomst gestuurd).
De coronacrisis en de daarbij gepaard gaande gevolgen moeten ons aan het denken doen zetten. Het zou ijdele hoop zijn om te denken dat alles weer normaal wordt, en dat we nu voor lange tijd weg zijn zonder crisissen en gevaren voor Kerk en geloof. Er zijn reeds geruchten dat het gekibbel tussen de VS en China – over wie nu de verantwoordelijke is in de uitbraak van dit virus en de economische gevolgen ervan – kan uitlopen op een oorlog (en dat is niet ondenkbaar, wetende dat WOI werd veroorzaakt door een simpele moord). Verder is het niet ondenkbaar dat er plots een veel gevaarlijker en dodelijker virus over de wereld zal razen. Er is namelijk een betrouwbare profeet, die reeds een aantal vervulde profetieën op zijn naam heeft staan, en die Bergoglio correct identificeert voor wie hij werkelijk is, profeteerde dat er nog een erger virus zal komen, dat dit coronavirus zal doen lijken op kinderspel. We willen niet meedoen aan bangmakerij, maar hiervan notie nemen kan zeker geen kwaad.
En denken we ook aan de huidige crisis in de Kerk. Het zou niet verstandig zijn om te denken dat het ergste al voorbij is. Uit de profetieën weten we dat dit niet het geval is. We leven nu eenmaal in slechte tijden.
Als er één iets is dat deze coronacrisis ons zou moeten leren, is het wel dat we moeten voorbereid zijn op een catacombe-periode voor de Kerk. En nu is er nog wat tijd om ons voor te bereiden; want we weten niet wanneer de volgende crisis zal toeslaan waarbij kerken weer zullen gesloten worden, of ons de HH. Sacramenten zullen ontzegd worden. En opvallend: Mgr. Schneider zei eind vorige maand in een interview met LifeSiteNews dat het coronavirus zorgt voor de opkomst van een ‘catacombe-kerk’, die misschien nodig is om de Kerk verder te zuiveren.
[…] Ze werden gevoed in de Catacombe-kerk en bewaarden het Sacrament in hun huis. Een anonieme correspondent, die vluchtte uit de Sovjet-Unie vertelde: “De vervolging van de geheime priesters was zo wreed, dat het heel moeilijk was om de geheime Kerk te vinden.” De namen van de bisschoppen en priesters van de Catacombe-kerk worden bewaard met de meest strikte en meest eerbiedige geheimhouding. Het is onmogelijk om met zekerheid te zeggen hoeveel er zijn, hoewel de informatie betreffende de activiteit van meer dan 10 geheime bisschoppen zelfs het IJzeren Gordijn heeft kunnen doordringen. Sommige van de geheime bisschoppen leven nu elders. Ze zijn ook metropolieten in de Catacombe-kerk. Hoewel het niet mogelijk is om het juiste aantal priesters weer te geven, kunnen we stellen dat het geweten is dat er veel te weinig zijn om de kudde te voeden, dat de bediening verlangt van zo’n herders in de Sovjet-Unie. “Die hongerige zielen zijn als het zand van de zee,” om een geheime bisschop te citeren.
Het bestaan van de Catacombe-kerk in de omstandigheden van de Sovjet-Unie zou onmogelijk geweest zijn, ware het niet dat er in heel het land een dorst was naar de Ware Kerk, onderscheidbaar van de Valse kerk. Het gebrek aan priesters werd gedeeltelijk gecompenseerd door een aantal geheime nonnen alsook toegewijde mannen en vrouwen die de Geheime Kerk dienden. Ze lazen hymnen en begeleidden gebedsgroepen van algemene aard, die “ontmoetingen bij kaarslicht” werden genoemd. Sommige geheime bisschoppen noemen deze vrome mensen, die onbaatzuchtig de Geheime Kerk overal dienden, “sub-priesters” of “onderpriesters”. De sub-priesters bewaarden meestal in hun huis het Heilig Sacrament, dat met de grootste moeite en voorzichtigheid werd bemachtigd, tijdens de zeldzame gevallen toen een ontmoeting met de geheime herders gebeurde. Volgens de informatie gegeven door latere vluchtelingen (1947-1948), was het werk van de geheime priesters vóór 1945 duidelijk makkelijker in de concentratiekampen, dan in de “vrijheid”. Maar na 1945 werd het moeilijker in de concentratiekampen.
Volgens een geheime priester van Siberië en een geheime monnik van Noord-Rusland, die vluchtte van het Sovjet-inferno in 1945 en die ik persoonlijk ontmoette, waren er voorvallen wanneer “komsomols” van de goddeloze afdeling (van een soort Communistische jeugdbeweging), die waren gekend voor hun antikerkelijke activiteiten, in gehoorzaamheid aan de partij-discipline, als studenten naar de hergeopende Theologische Seminaries werden gezonden. […]
Ook Mgr. Schneider zelf heeft verteld over de H. Eucharistie in de illegaliteit tijdens de Sovjet-heerschappij. Uit ons artikel van 2016:
[…] Pater Alexij deed zijn best om een zo groot mogelijk aantal gelovigen voor te bereiden op het ontvangen van de heilige Communie. Daarom hoorde hij letterlijk dag en nacht de biecht, zonder te slapen en te eten. De gelovigen drongen er bij hem op aan: ‘Pater, u moet eten en slapen!’ Hij daarentegen antwoordde: ‘Ik kan niet, want de politie kan mij van het ene moment op het andere arresteren, en dan zouden zoveel mensen zonder biecht blijven en dus zonder Communie.’ Nadat allen hadden gebiecht begon pater Alexij de Heilige Mis te vieren. Plotseling weerklonk er een stem: ‘De politie is in de buurt!’ Maria Schneider woonde de H. Mis bij en zei tot de priester: ‘Pater, ik kan u verstoppen, laten we vluchten!’ Ze bracht de priester naar een huis buiten de Duitse getto en verborg hem in een kamer, bracht hem iets te eten en zei: ‘Pater, nu kunt u eindelijk eten en een beetje rusten, en wanneer het nacht wordt, vluchten we naar de dichtstbijzijnde stad.’ Pater Alexij was verdrietig, omdat allen hadden gebiecht, maar de H. Communie niet hadden kunnen ontvangen, want de Heilige Mis, die amper was begonnen, werd onderbroken vanwege de komst van de politie. Maria Schneider zei: ‘Pater, alle gelovigen zullen met groot geloof en toewijding de geestelijke Communie doen en wij hopen dat u zult terugkomen om ons de H. Communie te geven.’ […]
Deze taferelen doen ons enorm denken aan de taferelen bij ons nu, waar politie de kerken binnenvalt tijdens de H. Mis waar enkele gelovigen aanwezig zijn, omdat de ‘coronamaatregelen’ niet worden nageleefd.
Wij hebben reeds verschillende berichten gehoord van priesters in Vlaanderen die toch nog een H. Mis deden in een kerk of kapel, en die door omwonenden verklikt werden, waarna de politie binnenviel en de H. Mis stillegde en iedereen een boete gaf. Dit lijkt wel het Sovjet-regime, of China! Ook in andere landen was dit reeds het geval.
RESTKERK nieuws 