De katholieke journalist George Neuymayr is gisterenmorgen overleden in Ivoorkust. Hij zou overleden zijn ten gevolge van “malaria”. Hij werd net geen 60.

Vader Paul John Kalchik schreef op 20 januari op Twitter:

“Deze morgen heb ik het tragische nieuws te melden dat mijn vriend, de gerespecteerde journalist George Neumayr gisteren overleed van een ziekte, toen hij Ivoorkust bezocht in Afrika. Zijn familie, vrienden zijn over zijn dood in shock. Geef hem o Heer de eeuwige rust.”

Neumayr was de stichter en een senior redacteur bij de American Spectator en auteur van het meest recente boek: ‘The Biden Deception: Gematigd, Opportunist of Crypto-socialist van de Democraten?’

Hij zou naar verluidt overleden zijn aan de gevolgen van malaria. Op Twitter schreef hij op 15 januari dat hij ernstig ziek werd na het eten van een maaltijd. Dat klinkt als iets anders dan malaria.

Hij schreef in december vorig jaar nog, naar aanleiding van zijn onderzoek omtrent corruptie in hoge kerkelijke kringen:

“Ik vermoed dat er enkele moorden zullen gebeuren voordat dit voorbij is, zelfs misschien de mijne. Ik maak geen grappen. Dit is eng aan het worden.”

In 2017 schreef Neumayr nog het boek ‘The Political Pope‘, waarin hij ronduit vernietigend is voor Bergoglio, en serieus graaft in diens verleden.

Over het politieke wereldbeeld van Bergoglio zegt Neumayr dat Bergoglio een “product van het politiek links en het theologisch Modernisme” is. Zijn geest “werd gevormd door alle ketterijen en ideologieën van na de Verlichting, van Marx tot Freud tot Darwin. Hij is de realisatie van Kardinaal Carlo Martini’s visie van een Modernistische Kerk die zich buigt naar de ketterijen van de Verlichting.” Op bijna alle intellectuele fronten is Bergoglio “een volgeling van de Modernistische school. Hij is een student van Modernistische Bijbelse Wetenschap, dat kan gezien worden door zijn onnozele interpetaties van bepaalde passages in het Evangelie: zoals toen hij het mirakel van de vermenigvuldiging van de broden en de vissen als een metafoor omschreef, en niet als een mirakel.”

Bergoglio misbruikt zijn ambt als ‘hoofd’ van de Katholieke Kerk, het is volgens Neumayr “een onverholen voorbeeld van klerikalisme dat niet meer onder controle is.” Bergoglio gebruikt de preekstoel van het pausschap, “niet om de Leer van de Kerk voor te stellen, maar eerder om zijn persoonlijke politieke agenda te promoten.” Neumayr beschrijft Bergoglio als “de slechtste leraar van het Geloof in de geschiedenis van de Katholieke Kerk.” Volgens hem kan men hem zelfs niet vertrouwen om “een les godsdienst in een basisschool” te geven.

Neumayr zegt over de communistische trekken van Bergoglio dat hij leraren had die Communistisch waren, die hem beïnvloedden. Hij legt uit dat zijn mentor Esther Ballestrino was, “een zeer fervente Communist.” Hij documenteert ook alle bevrijdingstheologen die Bergoglio heeft gerehabiliteerd. Leonardo Boff, een openlijk socialistische (ex-)priester staat aan de top; hij was zelfs één van de adviseurs van Bergoglio’s encycliek Laudato Si.

Bergoglio bewierookt het moreel relativisme en socialisme dat het centrum van het wereldwijde links vormt. Het is geen toeval dat zijn bekende uitspraken “Wie ben ik om te oordelen” en “Ongelijkheid is de wortel van alle kwaad” zijn. “Hij is een lieveling van het wereldwijde links omdat hij veel van hun agendapunten bevordert, zoals klimaatveranderingsactivisme, open grenzen en het verbannen van levenslange gevangenisstraffen; hij is een woordvoerder voor de wapencontrole, een wereldregering, voor de herverdeling van rijkdom door centrale planners.” Een pontificaat dat “politiek liberalisme combineert met moreel of doctrinair relativisme, gaat akkoord met de zelfgenoegzame politiek van de linksen,” aldus Neumayr.

Hij schreef later nog artikelen over Bergoglio en het Vaticaan.

Wat er precies gebeurd is in Ivoorkust zullen we nooit weten. God hebbe zijn ziel.

_{Bron: Gloria news}