Het is een zeer gedurfde en ernstige vraag, waar wij niet op zullen antwoorden. Maar we mogen ons die vraag stellen. Jezus waarschuwde de Farizeeën tegen de ene, eeuwige en nooit te vergeven zonde toen zij zijn wonderen toekenden aan Beëlzebub, waar Jezus volgens hen van bezeten was, terwijl Hij in werkelijkheid vol was van de Heilige Geest. Maar kan het omgekeerde ook niet gelden, wanneer men boze werken van de duivel steevast toekent aan ‘de Heilige Geest’? En laat dat nu precies zijn wat Bergoglio voortdurend doet, om iedere vorm van tegenstand tegen zijn zogenaamde ‘hervormingen’ de kop in te drukken en de mond te snoeren.

Lezen we even het Evangelie:

Eens bracht men Hem een bezetene die blind en stom was. Hij genas hem, zodat de stomme weer sprak en zag.  23 Al het volk was buiten zichzelf en zei: “Zou dit niet de zoon van David zijn?”  24 Maar de Farizeeën die dat hoorden, antwoordden: “Hij drijft de duivels alleen maar uit door Beëlzebub, de vorst der duivels.”  25 Omdat Hij hun gedachten kende, zei Hij tot hen: “Elk rijk dat innerlijk verdeeld is, vervalt tot een woestenij; en geen stad of huis, in zichzelf verdeeld, houdt stand.  26 Als nu de satan de satan uitdrijft, is hij met zichzelf in strijd: hoe kan zijn rijk dan standhouden?  27 Bovendien als Ik door Beëlzebub de duivels uitdrijf, door wie drijven uw zonen ze dan uit? Daarom zullen zij uw rechters zijn.  28 Maar als Ik door de geest Gods de duivels uitdrijf, dan is inderdaad het Rijk Gods tot u gekomen.  29 Of hoe kan iemand binnendringen in het huis van een sterke en zijn huisraad roven, als hij niet eerst die sterke heeft geboeid? Dan pas kan hij zijn huis leeghalen.  30 Wie niet met Mij is, is tegen Mij, en wie niet met Mij bijeenbrengt, drijft uiteen.
   31 Daarom zeg Ik u: Iedere zonde en godslastering zal de mensen vergeven worden, maar lastering van de Geest zal niet vergeven worden.  32 Als iemand zich kant tegen de Mensenzoon, zal het hem vergeven worden, maar wie zich kant tegen de heilige Geest, zal geen vergiffenis verkrijgen, noch in deze, noch in de komende wereld.  33 Gesteld dat de boom goed is, dan is ook zijn vrucht goed; gesteld echter dat de boom ziek is, dan ook zijn vruchten; want aan de vrucht kent men de boom.  34 Adderengebroed! Hoe zouden er, slecht als gij zijt, uit uw mond goede woorden kunnen komen? Want de mond spreekt waar het hart van overloopt.  35 Een goed mens brengt uit zijn schat van goedheid goede dingen tevoorschijn, maar een slecht mens uit zijn schat van slechtheid slechte dingen.  36 Ik zeg u: Van ieder onnut woord dat de mensen spreken, zullen zij rekenschap moeten afleggen op de dag van het oordeel,  37 want naar uw woorden zult gij gerecht bevonden en naar uw woorden zult gij geoordeeld worden.” 

Matteus. 12,22-37

De Farizeeën lasterden de Heilige Geest door systematisch en met volle overtuiging de werken van de Geest en z’n goede vruchten – in bovenstaand geval de Geest die door Jezus werkte bij het uitdrijven van demonen, en dus mensen bevrijdde van hun bezetenheid – toe te kennen aan Beëlzebub of Satan. Maar omgekeerd kan in feite ook: men kan ook de Heilige Geest lasteren door de werken van de duivel en de rotte vruchten daarvan systematisch en met volle overtuiging toe te kennen aan de Heilige Geest. Dat komt op hetzelfde neer.

Steeds wordt door Bergoglio en de modernisten gesproken over de ‘geest van Vaticanum II’, en de ‘geest’ die zorgt voor ‘verrassingen’, de ‘Heilige Geest’ die hun ‘nieuwigheden’ (= ketterijen) zou ingeven tijdens de synodes enz. De ‘Heilige Geest’ die bezieler zou geweest zijn van het rampzalige Vaticanum II…

Reeds in augustus 2013 zei Bergoglio:

Denk eens na over paus Johannes XXIII. Hij zag eruit als een goede herder. Hij heeft gehoorzaamd aan de Heilige Geest. Maar hebben wij 50 jaar later alles gedaan wat de Heilige Geest ons in het Concilie vertelde? Is het geëffectueerd? Nee, wij vieren het jubileum, richten een monument op, zolang het ons maar niet lastig valt. We willen niet veranderen. Bovendien willen sommige mensen terug. Dit is koppigheid. Dit noemen wij een poging om de Heilige Geest te temmen, dit is wat wij dwaasheid en traagheid van hart noemen.

Johannes XXIII werd door Bergoglio heilig verklaard zonder één bewezen mirakel.

Zelfs Paulus VI zei na afloop van dat concilie dat de ‘rook van Satan de Kerk was binnengekomen’, de H. Pater Pio had ook geen goede woorden over voor dat concilie (hij noemde het ‘een tijd van duisternis’), en Kardinaal Ratzinger gaf in 2000 toe dat er nog een niet vrijgegeven deel van het Derde Geheim van Fatima was, waarin Onze Lieve Vrouw sprak over een ‘slecht concilie’…

Maar mensen die terugkeren naar de traditie, naar de prachtige liturgie van vóór 1965 (die teruggaat naar de tijd van de Apostelen), naar de Catechismus van vóór het Concilie – met de gezonde Leer, die zouden volgens Bergoglio ingaan tegen de Heilige Geest?

Over het ketterse einddocument van de Jeugdsynode in 2018 zei Bergoglio bvb.:

Nu geeft de ‘Geest’ ons het document om in onze harten te werken.”

Vaak wordt gewoon vaagweg ‘geest’ gezegd. Op 15 oktober sprak Bergoglio tegen een groep Franse priesters:

De synode is geen parlement, dat wil ik duidelijk maken, het is iets anders. Waarom is het geen parlement? Want de belangrijkste figuur op de Synode is de Heilige Geest. We spreken, maar het is geen parlement. De synode is een moment van genade, een proces geleid door de Geest die alles nieuw maakt, die ons bevrijdt van wereldsgezindheid, van onze afsluitingen, van onze repetitieve pastorale patronen en van angst. Hij vraagt ons ons af te vragen wat God op dit moment, vandaag, tegen ons wil zeggen en in welke richting hij ons wil leiden. God, wat vertelt hij me vandaag? Vandaag, niet gisteren. Wees geen ‘indiëtristen’: terug naar gisteren. Nee, vandaag, kijkend naar de toekomst.”

Maar, zoals we allemaal reeds weten worden die synodes – ook deze die nu aan de gang is – alles behalve geleid door de Heilige Geest. De uitgang van de synodes is reeds bepaald door een vooraf vastgelegde agenda die zéker niet van God komt. De dubbelzinnige en soms ronduit ketterse synoderapporten en exhortaties zijn zeker niet het werk van de H. Geest.

De modernisten van vandaag (waaronder dus Bergoglio) misbruiken steeds maar de ‘Heilige Geest’ door hun boze werken, hun verdraaiingen van de waarheid, goedpraten van de zonde en de introductie van dwalingen en ketterijen in woord en geschrift aan de Heilige Geest toe te schrijven.

Ja… Niemand denkt hieraan, maar de vraag kan gesteld worden of Bergoglio de Heilige Geest hierdoor lastert. Indien het zo zou zijn, dan heeft dat uiteraard zeer zware consequenties.