Reeds had Bergoglio in het verleden gezinspeeld op het gebruik van anticonceptiva als toelaatbaar ‘in bepaalde’ omstandigheden. Begin 2017 publiceerden we een artikel met als titel: ‘Bergoglio’s werkelijke standpunt omtrent contraceptie‘, waar toen reeds duidelijk werd dat de huidige (valse) hiërarchie in het Vaticaan contraceptie vergoelijkt, in tegenspraak met de Encycliek ‘Humanae Vitae‘ van Paus Paulus VI. Nu heeft het Vaticaan, onder leiding van aartsbisschop Vincenzo Paglia, huidig hoofd van de Pauselijke Academie voor het Leven, een boek gepubliceerd met als titel ‘Theologische Ethiek van het Leven’, waarin contraceptie effectief (en dus nu officieel in een Vaticaans document) wordt vergoelijkt.

Bergoglio beweerde op 30 november 2015, in de context van een vraag betreffende het gebruik van condooms om de overdracht van HIV te verhinderen, dat er een conflict zou kunnen zijn tussen het vijfde en het zesde gebod (wat uiteraard onmogelijk is). Een Duitse journalist vroeg:

– “Is het geen tijd voor de Kerk om haar standpunt over de materie te veranderen? Om het gebruik van condooms toe te laten om meer infecties te voorkomen?”

In zijn antwoord stelde Bergoglio:

– ” Ja, het is één van de methoden. De moraal van de Kerk op dit gebied wordt hier met een verwarring geconfronteerd: het vijfde of het zesde gebod? Het leven verdedigen, of dat seksuele relaties open zijn voor leven?”

Bergoglio impliceert dan dat de leer van de Kerk op dit gebied geen prioriteit is, trekt een zin uit het Evangelie uit zijn context, en vergelijkt een condoom met een pleistertje:

“Deze vraag doet me denken aan één die ze Jezus ooit stelden: ‘Vertel me, meester, is het wettig om te genezen op de Sabbat? Is het toegelaten om te genezen?’ Deze vraag, ‘is het wettig om dit te doen,’… maar ondervoeding, de ontwikkeling van de persoon, slavenarbeid, het gebrek aan drinkwater, dit zijn de problemen. Laten we niet praten over of iemand dit of dat type pleistertje voor een kleine wonde kan gebruiken, de serieuze wonde is sociale onrechtvaardigheid, milieu-onrechtvaardigheid, ongerechtigheid die… ik ga niet graag dieper in op zo’n ‘case study’s’ wanneer mensen sterven door gebrek aan water, van de honger, door milieu,… Wanneer allen genezen zijn, wanneer deze ziekten er niet meer zijn, tragedies die de mens veroorzaakt, zowel voor sociale ongerechtigheid of om geld te verdienen, ik denk aan wapenhandel, wanneer deze problemen er niet meer zijn, denk ik dat we de vraag kunnen stellen ‘is het wettig om te genezen op de Sabbat?’”

In het zopas verschenen boek, dat door Vincenzo Paglia werd samengesteld en door Libreria Editrice Vaticana (de officiële uitgeverij van het Vaticaan) werd uitgegeven, en bijdragen van verschillende prelaten omvat die een lezing hebben gegeven aan de ‘Pauselijke Academie voor het Leven’, staat onder meer:

“Als praktische omstandigheden de keuze om voor te planten onverantwoord maken, mag men zijn toevlucht nemen tot contraceptieve technieken.”

Aartsbisschop Carlos Castillo van Lima schrijft in zijn bijdrage, verwijzend naar kunstmatige anticonceptiemethoden:

Het is niet gezond voor de mensheid om altijd ‘zwaarden van Damocles’ te hebben, die dreigen met verdoemenis, wanneer normen worden verwaarloosd”,

Anticonceptie-propagandist pater Maurizio Chiodi stelt een “openheid” voor “medisch begeleide voortplanting” [kunstmatige inseminatie] voor gehuwde paren voor.

Paglia voegde er bovendien aan toe dat Bergoglio op de hoogte was van elke stap van de publicatie van het boek, en het heeft aangemoedigd.

Humanae Vitae is sinds vandaag bij deze officieel door het Vaticaan naar de prullenmand verwezen.

Humanae Vitae

PARAGRAAF 7 – Trouw aan het plan van God

Men wijst er immers terecht op, dat een huwelijksdaad die aan de partner wordt opgedrongen zonder met zijn situatie en zijn rechtmatige verlangens rekening te houden geen echte daad van liefde is en bijgevolg in strijd is met de eisen van een juiste morele orde in de betrekkingen tussen de echtgenoten. Evenzo zal men, als men er goed over nadenkt, moeten erkennen, dat de daad van wederzijdse liefde die schade toebrengt aan het vermogen tot voortplanting van het leven, dat de goddelijke Schepper volgens bijzondere wetten daarin heeft vastgelegd, in tegenspraak is zowel met het goddelijk plan waarnaar het huwelijk is gevormd als met de wil van de Oorsprong van het menselijk leven. Wanneer men daarom van dit geschenk van God gebruik maakt en, al is het maar gedeeltelijk, de betekenis en -doelstelling eraan ontneemt, gaat men in tegen de natuur van de man en de vrouw en tegen beider innige band en daarmee is men tevens in strijd met het plan van God en zijn heilige wil. […]

PARAGRAAF 8 – Ongeoorloofde middelen ter geboorteregeling

Steunend op deze grondbeginselen van de menselijke en christelijke huwelijksleer moeten wij dan ook opnieuw verklaren, dat de directe onderbreking van het reeds begonnen voortplantingsproces, en vooral de rechtstreeks gewilde abortus, ook als deze om therapeutische redenen wordt verricht, als geoorloofd middel ter geboortenregeling geheel en al te verwerpen is.

Evenzo moet, zoals het kerkelijk leergezag herhaaldelijk heeft verklaard, de rechtstreekse, hetzij blijvende hetzij tijdelijke, sterilisatie van de man of van de vrouw worden veroordeeld.
Is evenzo te verwerpen elke handeling die zich, hetzij voorafgaande aan de huwelijksgemeenschap, hetzij tijdens de voltrekking ervan, hetzij bij het verloop van haar natuurlijke gevolgen, het verhinderen van de voortplanting ten doel zou stellen of als middel zou aanwenden.

En om deze opzettelijk van hun vruchtbaarheid beroofde huwelijksdaden te rechtvaardigen, mag men niet als geldige reden het beginsel aanvoeren, dat een geringer kwaad te verkiezen is; en evenmin dat deze daden één geheel zouden vormen met de voorafgaande of nog volgende vruchtbare daden en zo met deze zouden delen in één en dezelfde morele goedheid. Want al kan het in werkelijkheid soms geoorloofd zijn een geringer moreel kwaad toe te laten om een groter kwaad te vermijden of om een hoger goed te bevorderen, nooit is het echter geoorloofd, zelfs niet om zeer ernstige redenen, het kwade te doen, opdat het goede daaruit zou volgen: dat wil zeggen, dat men niet positief mag willen, wat in zijn wezen een overtreding van de morele orde betekent en dus mensonwaardig is, ook al bedoelt men daarmee het welzijn van het individu, van het gezin of van de maatschappij te verdedigen en te bevorderen. Het is dus een volkomen dwaling te menen, dat de opzettelijk van haar vruchtbaarheid beroofde en daarmee van binnen uit onbetamelijke huwelijksdaad krachtens het geheel van een vruchtbaar huwelijksleven zou kunnen worden goedgevonden.

Catechismus van de Katholieke Kerk (nr. 2366):

De vruchtbaarheid is een gave en een doel van het huwelijk, want de echtelijke liefde streeft er van nature naar vruchtbaar te zijn. Het kind komt niet van buitenaf als een toevoegsel aan de wederzijdse liefde van de echtgenoten; het ontstaat in het hart zelf van deze wederzijdse gave, waarvan het een vrucht en een voltooiing is. De Kerk “kiest partij voor het leven” en houdt voor “dat elke huwelijksdaad open moet blijven voor het doorgeven van het leven.” Deze leer, die herhaaldelijk door het kerkelijk leergezag werd uiteengezet, steunt op de onverbreekbare band, die God heeft gewild en die de mens op eigen initiatief niet mag verbreken: de band namelijk tussen de twee betekenissen van de huwelijksdaad: vereniging en voortplanting.”

_{Bron: Gloria news}