Kardinaal Sarah, de Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst en de regeling van de HH. Sacramenten, werd op 15 juni 2020 75 jaar, de verplichte pensioenleeftijd voor curiekardinalen. Bergoglio aanvaardde zijn ontslag niet meteen, en hij bleef nog 8 maanden aan, tot nu – februari 2021. Zijn ontslag (of pensioen) werd aanvaard, en binnenkort vertrekt Kardinaal Sarah uit het Vaticaan. Wie zijn opvolger wordt, is nog niet bekend.
In het artikel “De oorlog tegen Kardinaal Sarah” schreef de Italiaanse Vaticaankenner Marco Tosatti, net zoals wij, dat indien Bergoglio Kardinaal Sarah zou willen vervangen, hij zeker moest wachten tot 2019. Maar het werd uiteindelijk 2021.
Kardinaal Sarah was zeer traditievriendelijk. Hij wilde dat de H. Mis weer ‘Ad Orientem’ werd gevierd, zoals vóór het Tweede Vaticaans Concilie (waarbij de priester met zijn gezicht naar Christus in het Tabernakel gericht staat, in plaats van met zijn rug). Tevens beargumenteerde hij dat de juiste vertaling van de consecratiewoorden voor de wijn ‘voor velen’ en niet ‘voor allen’ luidt. Meest memorabel is het boek dat hij samen met Paus Benedictus XVI schreef naar aanleiding van de Amazonesynode, ter verdediging van het celibaat. Hij heeft toen zeer veel kritiek gekregen. Kardinaal Sarah werd dan ook regelmatig tegengewerkt en aangevallen.
Er zijn nog heel wat andere curiekardinalen die al langer dan Kardinaal Sarah ‘over datum’ zijn, maar die nog steeds op hun post blijven.
De Kardinaal schreef nog een boodschap aan al diegenen die hem bedankten:
“Ik dank jullie met emotie voor de duizenden berichten die mij gisteren bereikten van over de hele wereld. Nu is dit mijn Vastenretraite. Ik nodig jullie uit om te bidden in de grote stilte van God. Laten we trouw zijn aan Christus, hem volgend op de Kruisweg. +RS”
Zijn bovenaan vastgemaakte tweet is nog steeds deze van mei vorig jaar, waarin hij benadrukt dat niemand een priester kan weerhouden van het biechthoren of het uitreiken van de H. Communie.
De opvolger van Kardinaal Sarah
Kardinaal Sarah zal wellicht terugkeren naar zijn thuisland Guinée. Wie zijn opvolger wordt is nog niet bekend. Het Franse blad Homme Nouveau schreef in juni 2020 dat de 55-jarige aartsmodernist Mgr. Vittorio Viola zijn opvolger zou worden. Viola is een zeer fel tegenstander van de Traditionele Latijnse Mis en een leerling van de modernistische school.
Viola werd in 1993 gewijd door zijn mentor, Mgr. Brandolini, een leerling, medewerker en confrater van de beruchte Aartsbisschop Bugnini, één van de architecten van de Nieuwe Mis van Paulus VI, van wie vorig jaar met harde bewijzen aangetoond werd dat hij banden had met de Vrijmetselarij. Opvallend was dat toen de ‘vuile was’ dreigde naar buiten te komen, hij stante pede door Paulus VI als ‘pro-nuntius’ naar Iran werd verbannen. Volgens een lijst die in 1976 door de Italiaanse Vrijmetselarij werd gelekt, werd Bugnini lid in 1963, en was zijn code-naam “Buan.”
Mgr. Brandolini gebruikte de bisschoppelijke ring van Kardinaal Bugnini, en gaf die later door aan Mgr. Viola. Nadat Benedictus XVI zijn Summorum Pontificum had gepubliceerd, zei Brandolini tegen liberale krant La Republicca:
“Ik kan mijn tranen niet weerhouden; dit is de droevigste dag in mijn leven als een man, priester en bisschop.”
We zullen wellicht pas in de komende dagen vernemen of Viola de opvolger wordt, of iemand anders.
Bron: Vatican News
RESTKERK 2013- 2025 
3 reacties op “Ontslag van Kardinaal Sarah, Prefect van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst en regeling van de HH. Sacramenten, is aanvaard”
Beste vrienden gelovigen van Heer Jezus-Christus,
Voor Heer Jezus gaan priesters enz… nooit op pensioen en blijven voor de eeuwigheid in hun functie.
Pensioen is een werelds iets die Bij God niet bestaat.
Wij weten ook de aanwezigheid van Bergoglio voor alle duidelijkheid geen Vicaris is van God Heer Jezus en ook geen paus kan zijn.
Zolang de Levende Ware Paus Benedictus XVI leeft is hij de Ware Paus des Gods en daar kan geen discussie over zijn.
Waarom niet God Heer Jezus heeft zijn opvolger aangewezen en dat was Petrus de eerste paus.
Heer Jezus de almachtige liet niets aan het toeval over en kon eeuwen vooruitzien, wat wij zondige zondaars niet kunnen.
Heer Jezus kan van ieder persoon zeggen wat die gaat doen zeggen of denkt en dat is geen verzinsel.
Dus Bergoglio is geen paus, maar een Judas.
Dit maakt mij heel droevig dat velen van ons in zijn val lopen.
Mij gebeden gaan naar ook naar hen die niet meer weten, zodat mijn Meester velen van hen nog kan redden, 🙏🙏🙏 aub veel de rozenkrans zonder echt op te houden.
Wij leven immers in de eindtijd, niet dat de wereld gaat vergaan.
Wel dat God mijn Heer en Meester gaat terug komen.
Mogelijk sneller dan wij denken, waarom mannen die denken dat God mogen spelen en oordelen dat God schaapjes moeten uitgemoord worden en hij Bil Gates wil er 7 miljard de andere kant ophelpen met zijn rotzooi VACCIN dat 3 maanden gemaakt werd.
Voor een vaccin duurt minsten 3 tot 10 jaar, tegen HIV en deze bestaan geen Vaccins en zullen er nooit komen zijn pure leugens van de media ende overheid.
God laat zijn schaapjes/ zielen niet in de steek.
Omdat hij en ik van levende mensen houd 😉.
Dit is mijn vrije meningsuiting.
Beminde gelovigen.
Met pijn in mijn hart kan ik helaas geen andere conclusie trekken dat de Rooms Katholieke kerk in een staat van schisma is gekomen. Blijf uw geloof en de Heilige Stoel van Petrus trouw, maar niet Paus Franciscus. Van 1584 tot medio de negentiende eeuw was er geen relatie met de Paus van Rome, de Rooms Katholieken werden vervolgd door de protestanten en de Rooms Katholieken moesten hun geloof belijden in schuilkerken. De protestanten hebben voor deze vervolging nooit hun excuses aangeboden. De Rooms Katholieken konden hun mooie en zuivere Universele Tridentijnse Rooms Katholiek geloof meer dan 300 jaar, meer dan 15 generaties lang, met een grote trouw aan de Heilige Stoel van Petrus, maar zonder de Paus van Rome bewaren. Sterker nog het geloof bloeide als nooit tevoren. Wij Rooms Katholieken zijn sterk genoeg om ons mooie Rooms Katholieke geloof, zonder paus Franciscus, opnieuw honderden jaren te kunnen bewaren en opnieuw tot grote bloei te brengen.
Wie was Kardinaal Bugnini. Bugnini was de architect van de liturgische hervorming zoals die tijdens en na Vaticanum II zijn beslag heeft gekregen. Hoe kon gebeuren dat het concilie, ondanks de zorgvuldige voorbereiding, tot gevolg had dat zulke radicale wijzigingen binnen de Katholieke Kerk werden doorgevoerd? Als één iemand daarvoor kan worden aangewezen is dat Bugnini. Ik citeer nu uit “De opkomst en val van Annibale Bugnini”, of: “De vernietiging van het Katholieke geloof door wijzigingen in de Katholieke eredienst”, van de hand van Michael Davies (1990). Het boek wordt ook wel “Liturgische Tijdbommen” genoemd: «« Vijf en zeventig voorbereidende schemata werden ten behoeve van de concilievaders opgesteld als eindresultaat van de meest uitgebreide en grondige voorbereiding voor een te houden concilie in de geschiedenis van de Kerk. Dat aantal werd tenslotte tot twintig teruggebracht en daarvan werden zeven geselecteerd om tijdens de eerste sessie te worden behandeld. Het Bugnini-schema was hiervan het vijfde. De meeste bisschoppen gingen ervan uit dat de schemata in numerieke volgorde zouden worden behandeld. Maar de andere schemata waren zo orthodox dat de liberalen daar geen genoegen mee wilden nemen – zelfs niet als basis voor overleg. Op initiatief van Pater Edward Schillebeeckx werden alle schemata afgewezen op één uitzondering na – het Bugnini-schema. Dit, zei hij, was een “bewonderenswaardig stuk werk”. Tijdens de tweede algemene samenkomst van het concilie in 1962 werd aangekondigd dat de heilige liturgie het eerste agendapunt zou worden als discussiepunt voor de kerkvaders. Een evaluatie in het jaar 1972 uitte grote voldoening over het feit dat het voorgestelde Bugnini-schema het enige was dat uiteindelijk zonder substantiële wijziging werd aanvaard. Pater Ralph Wiltgen merkt op in zijn “De Rijn vloeit in de Tiber: een geschiedenis van Vaticanum II”: “Het zij vermeld dat de liturgische beweging al enige decennia in Europa actief was geweest en dat een aanzienlijk aantal bisschoppen en periti (deskundigen) uit de Rijnlanden door paus Johannes in de voorbereidende commissie over de liturgie waren aangesteld. Daardoor slaagden zij erin hun ideeën in de schema’s door te voeren en goedkeuring te krijgen voor wat zij een zeer acceptabel document vonden.” (…) Het Bugnini-schema, gekend onder Vaticanum II als de “Constitutie over de Heilige Liturgie”, werd op 7 dec. 1962 door de kerkvaders bijna unaniem aanvaard. Maar deze constitutie bevatte slechts algemene richtlijnen. Voor een totale overwinning was het daarom nodig dat Pater Bugnini en consorten volmacht kregen om het uit te leggen en er praktische uitvoering aan te geven. (…) De liturgische constitutie, die min of meer op het Bugnini-schema was gebaseerd, bevatte veel algemene terminologie en op sommige plaatsen dubbelzinnige uitdrukkingen. Zij die volmacht kregen om het uit te leggen waren er zeker van dat er voldoende ruimte bestond om hun eigen ideeën over de concilietekst vrij spel te geven. Kardinaal Heenan van Westminster vertelde in zijn autobiografie “Een Doornenkroon” dat de concilievaders uitsluitend algemene principes mochten bespreken: “De daaropvolgende wijzigingen waren radicaler dan paus Johannes en de bisschoppen op het oog hadden toen zij hun besluit over de liturgie namen. Zijn toespraak aan het eind van de eerste sessie toont aan dat paus Johannes geen idee had van wat de liturgische deskundigen in hun schild voerden.” De kardinaal had zich nauwelijks duidelijker kunnen uitdrukken. (…) De deskundigen (periti), die de tekst hadden opgesteld, gebruikten opzettelijk een dubbelzinnige taal met bedoelingen die de paus en bisschoppen zelfs niet konden vermoeden. De Engelse kardinaal waarschuwde de concilievaders dat de periti in staat waren teksten op te stellen die “voor zowel een orthodoxe als modernistische uitleg” vatbaar zijn. Hij vertelde hun dat hij voor de periti op zijn hoede was en de mogelijkheid vreesde dat zij het concilie aan de buitenwereld mochten uitleggen. “Moge God ons daarvoor behoeden!” riep hij uit, maar tóch gebeurde het. »»
Het Bugnini-schema werd tijdens een stemming op 13 januari 1962 door een algemene bijeenkomst van de Liturgische Voorbereidende Commissie aanvaard. Maar de president van de commissie, de tachtigjarige kardinaal Gaetano Cicognani, was zich reeds tevoren bewust van de gevaren die in bepaalde passages lagen. Pater Gy schrijft: “Het hervormingsplan was zo uitgebreid dat het twijfels opriep bij de voorzitter, Kardinaal Gaetano Cicognani.” (Flannery p.23) Slechts indien de kardinaal kon worden overgehaald het schema te tekenen zou het kunnen worden vrijgegeven. Het zou zonder zijn handtekening niet door kunnen gaan alhoewel het door een meerderheid van de commissie was aanvaard. Pater Bugnini moest optreden. Hij organiseerde directe toenaderingen tot Paus Johannes, die zich bereid toonde tussenbeide te komen. Hij liet kardinaal Amleto Cicognani bij zich komen, zijn secretaris generaal en de jongere broer van de voorzitter van de voorbereidende commissie en droeg hem op zijn broer te bezoeken en niet terug te keren voordat het schema was ondertekend. De kardinaal voegde zich. Naderhand liet een peritus van de liturgische voorbereidende commissie weten dat de oude kardinaal bijna in tranen was terwijl hij het document in de lucht zwaaide en zei: “Ze willen dat ik dit teken, maar ik weet niet of ik dat wil.” Toen legde hij het document op zijn bureau, pakte een pen en tekende. Vier dagen later stierf hij. Ontleend aan “The Rhine Flows into the Tiber” van Pater Ralph M. Wiltgen (1985).