De Chinese Katholieke Bisschop Guo Xijin is naar verluidt op de vlucht voor de Communistische autoriteiten, nadat hij geweigerd had zich te registreren bij Chinese Katholieke Patriottistische Associatie (PA). De sinistere China-Vaticaan-deal, welke eind september 2018 werd beklonken, en waarover Kardinaal Zen niet te spreken was, voorziet dat alle geestelijken zich laten registreren bij de door de Communisten gecontroleerde PA.
Mgr. Xijin is op de vlucht voor de Chinese autoriteiten, nadat hij geweigerd had zich te laten registreren bij de door de staat gecontroleerde “officiële kerk”. Men denkt dat Xijin zich ergens schuil houdt in het bisdom van Mindong nadat hij zijn residentie van de plaatselijke door de staat gesteunde bisschop had verlaten.
Mgr. Guo Xijin wordt beschouwd als een leider in de Chinese ondergrondse Katholieke Kerk, die weigert zich over te geven aan de staatskerk, die onder supervisie staat van de Chinese Communistische Partij. Priesters in China worden vereist om zich te registreren bij de overheid om in staat te zijn hun ambt openlijk uit te oefenen. Daarbij wordt van hen verwacht dat ze het beleid van de regering inzake ‘sinisatie’ (lees: het meer communistisch maken) erkennen.
Op 9 november werd Xijin onder toezicht geplaatst van twee beambten van staatsveiligheid, en werd hij dagelijks bezocht in een poging om hem te dwingen een akte van registratie te ondertekenen. De meerderhei van de priesters van het bisdom weigerden zich te registreren. Toen Xijin weigerde, werd hij naar de communistische bisschop Zhan Silu gezonden, zodat die hem zou kunnen overtuigen tot onderwerping aan de staatskerk. Maar hij gaf niet toe. Mgr. Guo Xijin was de door het Vaticaan erkende bisschop van het bisdom Mindong, tot aan de sluiting van het China-Vaticaanpact in 2018, waarna het Vaticaan de door de communisten goedgekeurde bisschop Zhan, die voordien als een geëxcommuniceerde schismaticus werd beschouwd, erkende als de rechtmatige diocesane bisschop. Mgr. Guo Xijin werd toen gedegradeerd tot hulpbisschop.
Omdat zijn priesters weigerden zich te onderwerpen, wil hij zich ook niet onderwerpen. De bisschop schreef: “De overheid heeft reeds besloten om de priesters te vervolgen die de aanvraag weigeren te ondertekenen. Indien ik niet in staat ben ze te beschermen, is het mijn tijd niet waard om erkend te zijn als een hulpbisschop. Ik ben bereid om samen met andere priesters vervolging onder ogen te zien.”
Kardinaal Joseph Zen schreef in november vorig jaar dat “ondergrondse geestelijke bij hem hebben geweend” sinds het Vaticaan een deal met China ondertekende. “Ze zeggen dat de autoriteiten hen hebben gedwongen om open te worden, om de (schismatieke) Chinese Katholieke Patriottistische Associatie te vervoegen en een priestercertificaat te verkrijgen met als reden dat de paus [Bergoglio] de China-Vaticaan deal heeft ondertekend”, zo vertelde Zen aan Catholic Asian News. Zen voegde eraan toe dat dit wellicht de laatste keer is dat hij zich tot Bergoglio zal richten, omdat hij toch op dovemansoren blijft stuiten. Tot zover de bereidheid tot “dialoog” bij Bergoglio!
Sommige van de moeilijkheden die priesters moeten ondergaan, die Zen in zijn brief heeft opgesomd, omvatten in beslagname van geld, de verwanten van de priester die worden lastiggevallen door de autoriteiten, gevangenneming en zelfs executie. “Maar de H. Stoel steunt hen [de priesters] niet, en beschouwt hen als lastpakken, naar hen verwijzend als problemen veroorzakend, en de eenheid niet steunend. Dit is wat hen het meest pijn doet,” aldus nog Zen.
Bron: Asianews; Angelusnews
RESTKERK 2013-2024 
2 reacties op “Mgr. Guo Xijin weigert zich te schikken naar Bergoglio’s China-Vaticaan deal, en is op de vlucht voor de Communistische politie”
Wat in China gebeurt doet mij denken aan wat zich eind 18e eeuw heeft afgespeeld tijdens de Franse Revolutie, die zoals iedereen weet was aangezwengeld door de Vrijmetselarij. Ook nu roert de Vrijmetselarij zich, niet alleen binnen de overheid maar ook in de gangen van het Vaticaan.
Tijdens de Franse Revolutie ontstond de beweging van de scheiding van kerk en staat dat vorm kreeg in “La constitution civile du clergé” – de Burgerlijke Regeling voor de geestelijkheid. Deze wet werd op 12 juli 1790 door het Franse parlement aanvaard (nog geen jaar eerder was de inname van de Bastille). Dat moest het aambeeld worden voor de vernietiging van het paapse geloof: écraser l’infâme! (verpletter de geschandvlekte). Het heette een administratieve regel te zijn, zoals het ons óók wordt voorgesteld door de China-Vaticaan deal. Vooral de volgende zinsnede uit de Burgerlijke Regeling is vermeldenswaard: “Parochiepriesters moeten door de kiesgroepen van districten worden gekozen.” Dát was de kern. Het is wel erg naïef te veronderstellen dat de Vrijmetselarij, die momenteel een sterkere rol in de maatschappij vervult dan tijdens de Franse revolutie, waar zij de drijvende kracht van was, niet direct of indirect bij de China-Vaticaan deal van september 2018 betrokken was.
Na de introductie van “La constitution civile du clergé” hield het bijna voltallige episcopaat voet bij stuk. Hun publieke verklaring luidde toen dat men niet moest menen dat het met de kerkdiscipline hetzelfde was gesteld als met de staatsinrichting alsook dat het gebouw van God zich zou lenen om door mensen te worden veranderd. Hoe actueel! Bijna de helft van de priesters bezweek en zwoer trouw aan de nieuwe regeling. Wie weigerde was schismatiek (réfractair) en moest worden gedeporteerd met maar één zékere uitkomst: de dood!
Paus Pius VI hield ons het volgende voor in zijn toespraak naar aanleiding van de dood van de vrome koning Lodewijk XVI, die op het schavot bezweek: «« Wie zou eraan durven twijfelen dat deze monarch niet in eerste instantie uit geloofshaat is omgebracht, uit een geest van razernij tegen de Katholieke leerstellingen? Reeds lang waren de Calvinisten aan het samenspannen om in Frankrijk de ondergang van het Katholieke geloof te bewerken. (en ook:) Het belangrijkste verwijt dat men tegen deze vorst heeft weten in te brengen, sloeg op de onverbiddelijkheid waarmee hij het voorstel tot deportatie van de priesters weigerde te aanvaarden en bekrachtigen. »»
Het geloofsgetrouwe en koningsgezinde volk van La Vendée (Anjou, Bretagne, Poitou) pikte niet dat hun door Rome gekozen priesters moesten onderduiken. De militaire conscriptie van maart 1793 was de aanleiding voor een regelrechte oorlog, zelfs met grote veldcampagnes en belegeringen. Aan de regeringskant, die van de regulieren (les Bleus), werden geen krijgsgevangenen gemaakt. Iedereen werd zoveel mogelijk over de kling gejaagd, inclusief vrouwen en kinderen. Ze werden verdronken, gewurgd, verstikt, of men liet ze gewoon in de gevangenissen verhongeren, volgens de manier die dan het beste uitkwam en het minste geld kostte. Waar mogelijk werden de oogst en de voedselvoorraden vernietigd. Het leer van menshuiden was goed voor de paardrijbroeken van hogere officieren, maar dat kon de kosten niet drukken. Het vet dat uit de lijkverbrandingen druipte werd opgevangen en in de hospitaals gebruikt…
Na een meer dan verschrikkelijke strijd moest Parijs inbinden. Zelfs de ‘helse kolonnes’ moesten bakzeil halen, die de parlementaire opdracht hadden toch vooral zwangere vrouwen om te brengen, “deze broednesten van struikrovers”. Op 10 november 1799 neemt Napoleon de macht over. Hij is verstandig en kent zijn prioriteiten; een uitputtingsoorlog dient nergens toe. Op 28 december kondigt hij een vrijheid van godsdienst af die beklijft; een eerste stap daartoe dateerde al uit 1795. Toch was Napoleon geen geloofsvriend, want hij wordt in 1809 geëxcommuniceerd (wat ook het signaal is voor zijn militaire nederlagen). Het Concordaat van 15 juli 1801, dat Napoleon met de paus sloot, was in feite het directe resultaat van de heroïsche strijd van de Vendéens. Het Concordaat bevestigde de katholieke praktijk weer als de primaire geloofsorde, wat het fiasco betekende van La constitution civile du clergé. De tol was hoog. De “Grote Oorlog” van La Vendée, met zijn twee miljoen burgers, was in februari 1795 beslecht en had 400.000 levens gekost, waarvan 180.000 regulieren (les Bleus) en 220.000 Vendéens (les Blancs).
Wat leren we hieruit? Dat de China-Vaticaan deal verre van onschuldig is en het zaad in zich draagt van een ongekende vervolging.
Ik heb gisteren een documentaire op de t.v. gezien over de 1-kind politiek van het Communistische China.Gedwongen abortussen van zelfs al 8 of 9 maanden oude babies.Gedwongen sterilisaties,babies aan de kant van de weg gelegd om te sterven.Momenteel is er een 2-kinderen politiek……Maar een dergelijke regering daar kan de R.K.Kerk toch echt niet mee samenwerken.Omdat die van een geheel verschillend systeem van normen en waarden uitgaat.