Het is sinds dag 1 (13 maart 2013) duidelijk dat Jorge Mario Bergoglio, de usurpator van de H. Stoel, de Traditionele Latijnse Mis haat en het liefst van al wil afgeschaft zien. Waarom wil hij de priesters in de ‘Novus Ordo Missae‘ dwingen (de Mis van Paulus VI van 1969)? Omdat hij iets van plan is.

Het is niet zomaar dat Bergoglio de Traditionele Latijnse of Tridentijnse Mis wil zoveel mogelijk onderdrukt en liefst van al afgeschaft zien. Hij dwingt de Traditionele priesters om ten minste óók de ‘Nieuwe Mis’ te celebreren. Maar waarom is dat? Het is niet omdat de ‘Nieuwe Mis’ van Paulus VI reeds ongeldig zou zijn. Zoals Kardinaal Müller onlangs terecht opmerkte, is de uiteindelijke essentie van zowel de Tridentijnse als de Nieuwe Mis dezelfde: tijdens de consecratie komt Christus op het altaar. De vele Eucharistische mirakelen die in een Nieuwe Mis plaatsgrepen, zijn daar het bewijs van. En inderdaad kan een Nieuwe Mis ook Ad Orientem en met veel eerbied gecelebreerd worden. Maar de Tridentijnse Mis is uiteraard de beste vorm, ze is veel rijker; het is de Mis van de Heiligen, de Mis van de Apostelen, de Mis van de traditie. De Nieuwe Mis betekende eerder een soort ‘verarming’ (maar ze was eigenlijk nooit bedoeld om geheel in de volkstaal en ‘ad populum’ gecelebreerd te worden), maar ze is geen afschaffing van het H. Misoffer. De staande handcommunie is los van de besluiten van Vaticanum II door geïnfiltreerde vrijmetselaars geïntroduceerd, en draagt bij aan de ‘protestantisering’ van de Mis.

Maar Bergoglio is iets van plan. Hij wil, zoals we reeds een aantal jaar geleden berichtten, een “oecumenische Mis” introduceren, waar (liberale) orthodoxen, protestanten en andere sekten zonder problemen rond dezelfde tafel zullen kunnen “vieren”. Een soort “Nieuwe nieuwe Mis”. Daar zal Christus uiteraard niet meer tegenwoordig komen. En dat is net het doel van het onderdrukken van de Tridentijnse Mis: hij wil zoveel mogelijk priesters trachten te forceren richting zijn toekomstige “oecumenische Mis”. En wanneer er zo’n “oecumenische Mis” komt, zijn de Tridentijnse Missen een doorn in zijn oog. En dat is omdat een ‘Nieuwe oecumenische Mis’ ook in de volkstaal zal zijn, en de overgang van de Nieuwe Mis naar de ‘Nieuwe oecumenische Mis’ veel gemakkelijker zal gaan.

Uiteindelijk draait het om slechts één iets: het afschaffen van de transsubstantiatie en dus het H. Misoffer. Het zal dan geheel een ‘protestantse vriendschapsmaaltijd’ worden. Veel verschil met een doorsnee ‘Nieuw Mis’ zal er niet zijn: er zal ook handcommunie zijn, ruimte voor wat “speciale elementen” zoals Pachamama, moderne zang, etc.

Op het blog First Things publiceerde Vaticaanjournalist Marco Tosatti op 23 oktober 2017 een artikel waarin hij gewag maakte van de geheime commissie die door Bergoglio werd aangesteld om een “oecumenische Mis” te introduceren:

En er is de kwestie van de “Oecumenische Mis”, een liturgie ontworpen om Katholieken en Protestanten te verenigen rond de Heilige Tafel. Hoewel nooit officieel aangekondigd, is er een commissie die rechtstreeks aan Bergoglio verslag geeft, reeds enige tijd bezig aan het werken geweest aan deze liturgie. Dit onderwerp valt zeker onder de jurisdictie van de Congregatie van de Goddelijke Eredienst, maar Kardinaal Sarah werd niet officieel op de hoogte gebracht van het bestaan van de commissie. Volgens goede bronnen, is de secretaris van Sarah, Arthur Roche – die er standpunten op na houdt tegengesteld aan die van Benedictus XVI en Sarah – erbij betrokken, evenals Piero Marini, de rechterhand van Mgr. Bugnini, auteur van bekende werken zoals La Chiesa in Iran en Novus Ordo Missae. Voeg aan deze namen de ondersecretaris van de Goddelijke Eredienst, Corrado Maggioni toe, en een leek, de extreem “progressieve” liturgist Andrea Grillo. Onlangs heeft Grillo Benedictus XVI hard aangevallen nadat de paus in een voorwoord van één van Sarahs boeken schreef dat met Sarah “de liturgie in goede handen is”. En Grillo viel Sarah zelf aan, en noemde hem “incompetent en inadequaat.” Indien Grillo zich zo onbeschoft gedraagt, moet het zijn dat hij zeker is dat hij beschermd wordt door vrienden in hoge posities…

Roche – toen Secretaris van de Congregatie van de Liturigie – was er toen al bij betrokken. En wie is Roche nu? De Prefect van die Congregatie!

Op 28 oktober 2017 schreef Tosatti op zijn persoonlijke blog::

Ik kan het niet helpen een commentaar in herinnering te brengen dat mij door een vriend werd gestuurd, hoewel het verschillende maanden geleden werd gemaakt. Het werd gemaakt door een hoog geachte openhartige lekenliturgist, Andrea Grillo, die volgens wat ze mij vertellen, betrokken is in het werk om een oecumenische Mis te creëren.

Grillo schreef:

“Transsubstantiatie is geen dogma, en als een uitleg [van de Eucharistie] heeft het zijn beperkingen.”

Laten we bidden dat ook heel wat conservatieve priesters die de Nieuwe Mis celebreren, voet bij stuk zullen houden, niet zullen buigen en meer en meer terugkeren naar de traditie.