In de zomer van 2003 heeft Kardinaal Joseph Ratzinger, de toekomstige Paus Benedictus XVI, twee priesters in een privé-audiëntie verteld dat hij Aartsbisschop Marcel Lefebvre, de stichter van het Priesterbroederschap van Sint Pius X (FSSPX –Fraternitas Sacerdotalis Sancti Pii X), de “belangrijkste bisschop van de 20ste eeuw, betreffende de universele Kerk” genoemd.

LifeSiteNews was in staat om een geschreven herinnering van deze woorden te bemachtigen van één van de priesters die aanwezig was bij de 30-minuten lange ontmoeting in de Palazzo di San Uffizio.

In dit gesprek eerde Kardinaal Ratzinger Aartsbisschop Lefebvre voor zijn werk voor de Kerk en gaf toe dat “vanuit mijn huidig standpunt, ik moet akkoord gaat met Aartsbisschop Lefebvre wat betreft het hebben van zijn eigen bisschoppen.”

Dit waren de opmerkingen van Kardinaal Ratzinger:

1) “Het is moeilijk in te zien wat de Kerk verschuldigd is aan Aartsbisschop Lefebvre, niet alleen voor zijn ‘Afrikaanse periode’, maar ook later voor de Kerk als geheel. … Ik beschouw hem als de belangrijkste bisschop van de 20e eeuw met betrekking tot de universele Kerk.”

2) “Als het Franse episcopaat destijds nog iets meer christelijke naastenliefde en broederschap jegens Aartsbisschop Lefebvre had betoond, hadden de zaken er misschien anders uitgezien…”

3) “Vanuit mijn huidige standpunt moet ik het achteraf eens zijn met Aartsbisschop Lefebvre over het hebben van zijn eigen bisschoppen. Vandaag, na de ervaring van ’15 jaar Ecclesia Dei’, is het duidelijk dat een dergelijk werk als dat van de Priesterbroederschap van St. Pius X niet zomaar aan de diocesane bisschoppen kan worden overgedragen.”

In 1988 had Aartsbisschop Lefebvre vier bisschoppen gewijd zonder de goedkeuring van Rome. Hij trachtte met het Vaticaan te werken en hun goedkeuring te krijgen, maar de obstakels waren enorm, zodat hij besloot om de weg van de ongehoorzaamheid te gaan. De reden hiertoe was onder meer zijn ouderdom en de oecumenische gebedsontmoeting in Assisi in 1986, waarbij in tegenwoordigheid van Paus Johannes Paulus II een Boeddhabeeld op een katholiek altaar (bovenop een tabernakel) werd geplaatst en door Boeddhisten werd vereerd.

Maar wat weinigen weten is dat het in 1988 net Kardinaal Ratzinger – toen Prefect voor de Congregatie van de Geloofsleer – was die de onderhandelingen met Mgr. Lefebvre saboteerde en deels de oorzaak was van de excommunicatie door Johannes Paulus II van Mgr. Lefebvre en de bisschoppen die hij had gewijd. Maanden vóór de bisschopswijdingen in 1988, zei Mgr. Lefebvre aan Ratzinger dat hij in elk geval een opvolger zal aanduiden. Ratzinger antwoordde toen:

“Als het zo zit, is het protocol over. Het is gedaan ermee. U breekt de relaties af.”

Rome verbrak de banden met FSSPX en Mgr. Lefebvre en zijn bisschoppen werden schismatiek verklaard. Deze hardheid heeft Ratzinger voor de rest van zijn leven achtervolgd. Dat hij er later spijt van kreeg en een volledige ommekeer maakte, blijkt uit bovenstaande woorden aan de twee priesters; de uitvaardiging van Summorum Pontificum in 2007 en de opheffing van de excommunicatie van de door Mgr. Lefebvre gewijde bisschoppen in 2009. Uiteindelijk heeft Paus Benedictus XVI veel goeds gedaan voor de traditionele beweging.

Mgr. Schneider vertelt in gelijkaardige woorden dat “Paus Benedictus XVI ooit zei over Mgr. Lefebvre: ‘Hij was een grote bisschop van de Katholieke Kerk’.”

“Toen Benedictus Paus werd, heeft hij twee zeer belangrijke stappen gemaakt om de situatie te normaliseren. In 2007 vaardigde hij het motu proprio Summorum Pontificum uit, waarbij hij priesters de vrijheid gaf deze [Tridentijnse] Mis te celebreren; op een bepaalde manier herstelde hij de ritus van de traditionele Mis van de Kerk, wat altijd één van de belangrijkste eisen was geweest van Aartsbisschop Lefebvre en de Sociëteit van Sint Pius X. En in 2009 verwijderde Paus Benedictus de excommunicatie van de vier bisschoppen.”

Mgr. Schneider voegde eraan toe dat “wanneer het moeilijk is voor normale Katholieken om een Tridentijnse Mis te vinden en er de mogelijkheid is van een Mis bij te wonen van FSSPX, ze daar naartoe kunnen gaan, of er een goede catechese krijgen voor de kinderen of de jongeren.” Hij zegt dat het geoorloofd is dat mensen naar de H. Missen van FSSPX gaan.

Met zijn Summorum Pontificum herstelde Benedictus XVI de Romeinse Apostolische Mis van de Kerk, en verklaarde hij dat deze nooit afgeschaft is geweest. Op indirecte wijze gaf hij daarbij toe dat er een misbruik was geweest door Paulus VI wanneer hij – om autoriteit te geven aan zijn nieuwe ritus (de Mis van Paulus VI van 1969) – hij ruwweg het celebreren van de traditionele Liturgie verbood (en dus ‘afschafte’).

In juni 1976 wijdde Mgr. Lefebvre een aantal priesters, hoewel een aantal krachten in Rome reeds hadden getracht FSSPX te onderdrukken. In zijn homilie van 29 juni 1976 ter gelegenheid van die priesterwijding, legde hij uit:

Maar als we in alle objectiviteit zoeken naar het ware motief dat hen bezielt die ons vragen deze wijdingen niet uit te voeren, als we zoeken naar het verborgen motief, is het omdat we deze priesters wijden zodat ze de Mis van alle tijden mogen opdragen. Omdat ze weten dat deze priesters trouw zullen zijn aan de Mis van de Kerk, aan de Mis van Traditie, aan de Mis van alle tijden, dringen ze er bij ons op aan ze niet te wijden. Bedenk als bewijs hiervan dat ons zes keer in de afgelopen drie weken – zes keer – is gevraagd om de normale betrekkingen met Rome te herstellen en als bewijs de aanvaarding van de nieuwe ritus te geven; en ik ben gevraagd om het zelf te vieren. Ze zijn zo ver gegaan om mij iemand te sturen die aanbood om met mij te concelebreren in de nieuwe ritus om te laten zien dat ik deze nieuwe liturgie vrijwillig accepteerde, en zei dat op deze manier alles tussen ons en Rome zou worden geregeld. Ze gaven me een nieuw missaal in handen en zeiden: “Hier is de Mis die je moet vieren en die je voortaan in al je huizen zult vieren.” Ze vertelden me ook dat als we op deze datum, vandaag, 29 juni, voor uw hele vergadering, een Mis zouden opdragen volgens de nieuwe ritus, alle plooien voortaan zouden worden gladgestreken tussen ons en Rome. Het is dus duidelijk, het is een bewijs dat het hele drama tussen Ecône en Rome van het probleem van de Mis afhangt.

Het is dus om de Mis dat FSSPX gestraft werd, de Mis van Altijd die velen net dankzij Mgr. Lefebvre vandaag met dankbaarheid hebben leren kennen en liefhebben.

En Mgr. Lefebvre vervolgde in zijn homilie:

Morgen zal misschien in de kranten onze veroordeling verschijnen. Het is heel goed mogelijk, vanwege deze wijdingen vandaag. Ikzelf zal waarschijnlijk getroffen worden door een schorsing. Deze jonge priesters zullen worden getroffen door een onregelmatigheid die hen in theorie zou moeten beletten de Heilige Mis op te zeggen. Het is mogelijk. Welnu, ik doe een beroep op de Heilige Pius V – de Heilige Pius V, die in zijn bul zei dat geen enkele priester een berisping kan krijgen, wat het ook mag zijn, voor altijd, voor het opdragen van deze Mis. En bijgevolg, deze berisping, deze excommunicatie, indien die er zou zijn, is ze absoluut ongeldig en in tegenstelling tot wat de Heilige Pius V voor altijd in zijn bul heeft vastgelegd: dat je in geen enkel tijdperk een priester zou kunnen berispen die deze Heilige Mis celebreert.

En hij concludeerde toen:

“Een paus kan geen Mis verbieden die gecanoniseerd is.”

_{Bron: LifeSiteNews, Gloria News}