Op 21 december gaf Bergoglio’ zijn jaarlijkse Kersttoespraak voor de vergaderde Curiekardinalen, waar hij onder andere de woorden van Kardinaal Martini aanhaalde, dat de Kerk 200 jaar achter is op zijn tijd, en weer met de gebruikelijke beschuldigingen van ‘stijfheid’ gooide. Kardinaal Sodano, de Deken van de Kardinalen, drong bij Bergoglio erop aan om eens een Mis te celebreren met alle Kardinalen die in Rome verblijven, ter gelegenheid van zijn gouden priesterjubileum, maar hij weigerde. Toen hij na veel aandringen toch toegaf, gebeurde die Mis in het grootste geheim in de kapel van Santa Marta, en Kardinaal Sodano kreeg de dag later zijn ontslag.

Eerst was er de ontmoeting tussen Bergoglio en de Kardinalen, een ontmoeting die slecht begon en nog slechter eindigde. Nog geen enkele Vaticaanse nieuwsorganisatie heeft tot nog toe verslag gebracht over deze bijeenkomst. En toch vond die plaats. Het vond plaats in de Vaticaanse Kapel van Santa Marta, in de morgen van vrijdag 13 december, de 50ste verjaardag van de priesterwijding van Bergoglio.

De H. Mis in Santa Marta en het ontslag van Sodano

Diegene die Bergoglio had gesuggereerd om bij deze gelegenheid een Mis te celebreren samen met de Kardinalen die in Rome verblijven, was Kardinaal Angelo Sodano enkele weken eerder, in zijn functie als Deken van het college van Kardinalen. Bergoglio had ‘nee’ geantwoord. Maar Sodano gaf niet op, en dankzij een inspanning van onderdeken Kardinaal Battista, gaf hij dan toch toe. In het verzenden van de uitnodiging, vermeldde Kardinaal Sodano Bergoglio’s initiële weigering. Op 13 december vond de Mis plaats, maar in de meest absolute stilte aan beide zijden. Bergoglio gaf geen homilie en zei geen enkel woord voor of na de Mis. En zelfs Sodano was niet in staat om zijn toespraak voor te lezen die hij had voorbereid, niet enkel in naam van de aanwezigen, maar van het hele college van Kardinalen.

In de namiddag publiceerden zowel “L’Osservatore Romano” en “Vatican News” het bericht van de goed wensen van Kardinaal Sodano, maar zonder te berichten over de Mis die had plaatsgehad, en zonder foto’s. Dit op strikte orders van Bergoglio. Het is onnodig te zeggen dat de kardinalen die naar Santa Marta gekomen waren, zeer geraakt waren door Bergoglio’s kille houding tegenover hen. Een dag later verscheen een “motu proprio” van de hand van Bergoglio, waarin hij het ontslag van Kardinaal Sodano als Deken van het college van Kardinalen bekend maakte.

De ijskoude kersttoespraak

En dan kwam 21 december. Vorig jaar had Bergoglio het in zijn Kersttoespraak over de Judassen die “zich verbergen achter goede intenties, maar hun broeders neersteken en onkruid zaaien.” Twee jaar geleden haalde hij uit naar de “vertrouwde verraders” die zich “laten corrumperen door ambitie en ijdelheid, en wanneer ze zachtjes verwijderd worden, ze zichzelf valselijk als martelaren van het systeem verklaren, van de ‘ongeïnformeerde paus’, van de ‘oude garde’,… in plaats van het ‘mea culpa’ te reciteren.

Hieronder enkele bijtende passages van de Kersttoespraak van Bergoglio van 2019, waarin hij ook op verhulde wijze zijn toekomstplannen voor verdere hervormingen bekend maakte.

“We vinden onszelf levend in een tijd wanneer verandering niet langer lineair is, maar baanbrekend […]. Vaak benaderen we verandering alsof het een kwestie is van gewoon nieuwe kleren aan te trekken is, maar precies te blijven zoals we voorheen waren. Ik denk aan de raadselachtige uitdrukking die gevonden wordt in een bekende Italiaanse roman: “Indien we willen dat alles hetzelfde blijft, dan moet alles veranderen.” (“De Luipaard”, door Guiseppe Tomasi di Lampedusa).

“We moeten nieuwe processen in gang zetten, en niet enkel plaatsen bezetten […] We moeten ons niet focussen op het bezetten van de plaatsen waar macht wordt uitgeoefend, maar eerder het beginnen van lange historische processen […]. We hebben andere “kaarten” nodig, andere paradigma’s, die ons kunnen helpen onze manier van denken en onze houdingen te herpositioneren. Broeders en zusters, het christendom bestaat niet langer!”

“Er is altijd de verleiding om terug te vallen in het verleden (ook door het gebruiken van nieuwe formuleringen), want het is meer bevestigend, familiair, en om zeker te zijn, minder conflictueus. […] Hier is er een nood om op z’n hoede te zijn voor de bekoring van stijfheid. Een stijfheid geboren uit de vrees van verandering, die eindigt in het oprichten van hekkens en obstakels op het terrein van het algemeen welzijn, en het verandert in een mijnenveld van onbegrip en haat. Laat ons altijd herinneren dat achter elke vorm van stijfheid een soort onevenwicht ligt. Stijfheid en onevenwicht voeden elkaar in een vicieuze cirkel.”

En nu komt het bewijs dat Bergoglio hoog oploopt met de Kardinaal-vrijmetselaar, schaduwpaus en maffialeider Carlo Maria Martini (zie ook ons artikel: “De geest van Kardinaal-vrijmetselaar Martini in Bergoglio). Hij zei namelijk:

“Kardinaal Martini, in zijn laatste interview, een paar dagen vóór zijn dood, zei iets dat ons zou moeten doen nadenken: “De Kerk loopt tweehonderd jaar achter. Waarom wordt ze niet wakker geschud? Zijn we bang? Angst in plaats van moed?”

Ja, dit zijn de letterlijke woorden van Jorge Mario Bergoglio tijdens de Kersttoespraak van 2019! Dat belooft voor 2020…

Bron: Sandro Magister- Settimo Cielo