Om Bergoglio beter te begrijpen is het goed om eens te kijken naar de ‘peetvader’ van Bergoglio en leider van de Mafia van Sankt Gallen: Kardinaal Carlo Martini. De twee hebben opvallend veel raakvlakken.
Martini stierf in 2012, een jaar voordat Benedictus aftrad en Bergoglio de kans zag om de macht te grijpen. Enkele uren na zijn dood publiceerde de Italiaanse Corriere della Sera zijn laatste interview, waarin hij zei dat de Kerk “200 jaar uit de mode is”. “Onze cultuur is verouderd, onze kerken zijn groot en leeg, de kerkelijke bureaucratie stijgt ten top en onze rituelen en gewaden zijn pompeus. De Kerk moet z’n fouten toegeven en een radicale verandering beginnen, startend bij de paus en de bisschoppen. De pedofilieschandalen verplichten ons om het pad van transformatie te nemen.”
Deze woorden waren in zekere zin “profetisch”. Zes jaar later lijken ze onder Bergoglio in vervulling te gaan. Martini was dan ook, net zoals Bergoglio en alle andere leden van Sankt Gallen, een modernist. En daarbovenop was Martini, net zoals Bergoglio ook een Jezuïet.
Enkele weken na zijn dood publiceerde de twee voornaamste Italiaanse Vrijmetselaarsloges een verklaring waarin ze Martini voluit prezen. De Democratische Groot Oriënt van Italië noemde Martini zelfs “Broeder” en liet in onomwonden termen verstaan dat hij een geïnitieerde vrijmetselaar was. Het einde van hun verklaring stelt:
[…]
Carlo Maria Martini wilde geïnitieerd worden als een vrijmetselaar.
Over deze gebeurtenis – en de manier waarop het plaatsvond – kan men enkele illustratieve punten vinden in het boek door Broeder Gioele Magaldi, met de titel “Massoni – Società a responsibilità illimitata”, Chiarelettere Editore, dat in november 2012 zal vrijgegeven worden.
Voor zover het ons betreft, wensen wij, met grote eenvoud en droefheid, met immense affectie en grenzeloze achting, Broeder Carlo Maria Martini te salueren in zijn reis naar de Eeuwige Oriënt.
De Broeders van de Democratische Groot-Oriënt
Neumayr schreef over Bergoglio:
Hij is de realisatie van Kardinaal Carlo Martini’s visie van een Modernistische Kerk die zich buigt naar de ketterijen van de Verlichting.” Op bijna alle intellectuele fronten is Bergoglio “een volgeling van de Modernistische school. Hij is een student van Modernistische Bijbelse Wetenschap, dat kan gezien worden door zijn onnozele interpetaties van bepaalde passages in het Evangelie: zoals toen hij het mirakel van de vermenigvuldiging van de broden en de vissen als een metafoor omschreef, en niet als een mirakel.”
En Crisis magazine schreef eerder dit jaar:
Beide mannen [Bergoglio en Forte] zijn volgelingen van wijlen Kardinaal Carlo Martini – de “schaduwpaus” en maffialeider. Niet lang voor zijn dood onderschreef Martini homoseksuele verbintenissen, nadat hij jarenlang Humanae Vitae had bestreden en “onderscheiding” had gepredikt op gebied van seksuele kwesties in het boek “Nachtelijke conversaties”. Daarin plande de Jezuïet om “jonge profeten” te gebruiken om de Kerk te revolutioneren – en hij zei dat het hem nooit zou voorvallen dat hij homoseksuele koppels “zou oordelen”, jaren voor Bergoglio’s bekende “Wie ben ik om te oordelen?”
Inderdaad, als het ging over homoseksuele koppels, nam Bergoglio de woorden van Martini in de mond. En Bergoglio noemde, net zoals Martini, de jongeren “profeten” om de Kerk te “hervormen.”
Martini stond erom bekend – weer net zoals Bergoglio nu – “progressief” te zijn op gebied van menselijke relaties (hertrouwde gescheidenen enz…), de mogelijke wijding van vrouwen in het diaconaat en sommige bio-ethische kwesties, in het bijzonder het gebruik van contraceptiva in “bepaalde complexe situaties”. Reeds in 2008 veroordeelde Martini het verbod op anticonceptie, omdat het volgens hem mensen wegjoeg van de Kerk.
Bergoglio is dus gewoon de “herrezen” Martini die de Kerk zal “transformeren.”
McCarrick zei dat Bergoglio de klus ging klaren in 5 jaar tijd, wel we zijn 5 jaar na Bergoglio’s aantreden, en zijn hervormingen naderen de “momentumfase”.
RESTKERK 2013-2024 
4 reacties op “De geest van Kardinaal-vrijmetselaar Martini in Bergoglio”
Albert Einstein: ‘De wereld is niet gevaarlijk door hen die ons willen schaden, maar vanwege de degenen die het zien en niets doen.’ OLM Maria roept alle katholieke christenen op dagelijks de machtige Rozenkrans te bidden of de Rozenkrans van de Zeven Smarten van Maria. Helaas, wie luistert nog naar Haar.
Wij bidden welke elke dag de rozenkrans en zijn heus niet alleen.
Interessant detail is dat Martini de gedoodverfde opvolger was van Paus Johannes Paulus II. Zelfs toen hij reeds een ernstige vorm van de ziekte van Parkinson had wist hij tijdens het conclaaf van 2005 in de eerste ronde 40 stemmen verzamelen, twee meer dan Kardinaal Ratzinger, die toen paus werd. (bron Wikipedia) Enkele uren na Martini’s dood in 2012 publiceerde de Corriere della Sera zijn laatste interview waarin hij de Kerk schetste als tweehonderd jaar ‘out of date’. Welnu, dat brengt ons bij de Franse Revolutie. Martini was dus een zoon van de Verlichting! Indertijd heeft Martini zijn ideeën in een interview weergegeven met zijn Duitse vriend Georg Sporschill, dat in 2008 in het boek “Jerusalemer Nachtgespräche” (Nachtelijke Gesprekken in Jeruzalem) is verschenen. De schokkende mededeling komt daarin voor – alsof de epifanie op de Sinaï nooit heeft plaatsgevonden: “We mogen God niet Katholiek maken. God staat boven de grenzen en definities die wij vaststellen. In het leven hebben wij daar behoefte aan, dat is evident, maar we moeten ze niet met God verwarren.” Met andere woorden, God heeft het te druk om zich met de inrichting van onze maatschappij bezig te houden. Samengevat: We moeten de hand aan de ploeg slaan en een eigentijdse religie boetseren. Nadat God Adam heeft geboetseerd, is het aan ons om onszelf te boetseren. En dat durft men religie te noemen!
Opvallende uitspraak uit het boek is ook: “Wij zijn de godsdienst van de Vleeswording en daarom moet de priester niet meer van het concrete leven worden gescheiden.” Maar vooreerst moet volgens hem worden gebroken met de defensieve logica tegenover de moderniteit van deze wereld. En hij wond zich op over hoe de Kerk wordt geleid, een manier die voor altijd verdwijnen moet: “Altijd maar weer die wetten! Dat is een poging om het leven binnen tekstkaders te forceren. Dat is een overdadige centralisatie uit angst voor ontsporingen – het is altijd die angst voor ontsporingen die ons verlamt. Dat is zich als een monarch gedragen, welwillend in het beste geval, autoritair in het ergste. Om kort te gaan betekent dat vóór alles Romeins te zijn en een systeem in stand te houden in deze moderne tijd, bij een rijk passsend dat rondom aan het instorten is, omdat het zich van één hoofd afhankelijk heeft gemaakt. Dat is een uitzinnige autoriteitsverheerlijking en het keurslijf opdringen van de correcte liturgie in een ontkenning van de uitdrukkingvaardigheid van de gevoelens, een beteugeling van de spontaniteit omdat die gevaarlijk zou zijn. Het is dus een willen beheersen, steeds maar beheersen, altijd maar beheersen onder een niet aflatende controledrang.” Ach, wat zal ik zeggen? Het is alsof we Bergoglio in hoogst eigen persoon horen.
Wat heeft het modernisme en relativisme aan de kerk gebracht? Nog een verdere leegloop!