De synode is afgelopen zondag afgesloten. Het finale document is tot nog toe enkel in het Spaans beschikbaar (de moedertaal van Bergoglio), andere vertalingen zijn nog niet voorhanden. Het instellen van het permanent vrouwelijk diaconaat wordt aan Bergoglio toevertrouwd, die opnieuw de speciale commissie over diaconessen zal bijeenroepen. Bergoglio heeft ook gezegd dat hij nog graag vóór het einde van het jaar zijn zogenaamde “post-synodale exhortatie” zou willen vrijgeven, wat uiteindelijk hét beslissende document zal zijn van deze Amazonesynode.
Paragraaf 9 van het finale document van de Amazonesynode legt op enthousiaste wijze uit dat het begrip ‘leven’ onder de mensen van de Amazone gekenmerkt wordt door een “verbondenheid tussen God en de verschillende spirituele krachten.” Dit omvat ook een “harmonie met het water, het gebied, de natuur, het gemeenschapsleven en de cultuur.”
“Het gaat over het in harmonie leven met zichzelf, met de natuur, met de mensen en met het Opperwezen, omdat er een intercommunicatie bestaat tussen de hele kosmos, waar er niet wordt uitgesloten, noch uitgeslotenen zijn, en waar we een project voor het volle leven voor iedereen kunnen smeden.” Hier wordt precies een soort ‘pantheïsme’ verkondigd.
Paragraaf 103 stelt dat de beraadslagingen in de Amazonesynode hebben aangetoond dat een “permanent diaconaat voor vrouwen” gewenst is. De paragraaf vraagt om dit mee te delen aan de ‘Commissie voor diaconessen’ die door Bergoglio in 2016 werd opgericht.
Paragraaf 111 gaat over gehuwde priesters, en vraagt voor het opstellen van “criteria en bepalingen” om “geschikte en erkende mannen van de gemeenschap” tot het priesterschap te wijden, “die een vruchtbaar permanent diaconaat hebben gehad, om de Sacramenten in de meest afgelegen gebieden van de Amazone te celebreren.”
Paragraaf 116 gaat over het aanpassen van de liturgie aan de inheemse cultuur, en stelt dat we ” een authentiek katholiek antwoord moeten geven op het verzoek van de Amazonegemeenschappen om de liturgie aan te passen en hun wereldbeeld, tradities, symbolen en originele ritussen erin te herwaarderen, met hun transcendente, gemeenschaps- en ecologische dimensies.”
Dit document is volgens de bepalingen van Bergoglio, in zijn nieuwe ‘apostolische constitutie’ Episcopalis Communio van 2018, automatisch toegevoegd aan Bergoglio’s ‘magisterium’ of ‘leergezag’. Hij zal op basis van dit finale document een exhortatie (laten) schrijven, dat uiteindelijk bepalend zal zijn over wat er nu precies zal worden geïntroduceerd. Of werd het document al op voorhand geschreven? Wie zal het zeggen. Wordt zonder twijfel vervolgd.
Bron: Sinodoamazonico.va; Gloria
Advertentie
RESTKERK 2013-2024 
5 reacties op “Synode is voorbij – wat zegt het finale document?”
https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/artikel/14-quotes-uit-het-slotdocument-van-de-amazonesynode
Michael Hichborn of the Lepanto Institute published an English translation of the Italian text of the prayer on his Facebook page.
Here is the full prayer, as translated from the Italian:
Pachamama of these places,
drink and eat as much as you like of these offerings,
so that this land may be fruitful.
Pachamama, good Mother
Be propitious! Be propitious!
Let the oxen walk well,
and let them not get tired.
Make the seed taste good,
that nothing bad happen to it,
that frost may not disrupt it,
that it produce good food.
We ask you:
give us everything.
Be propitious! Be propitious!
(Prayer to the Mother Earth of the Inca peoples)
Interestingly, the original Quechua version of the prayer and its Spanish modern translation are slightly different.
The first two lines read as follows:
Pachamama of these places,
Drink, chew coca, and eat as much as you like of these offerings…
Het gebed (Engels) werd gebeden in het Vaticaan heb ik begrepen.
Het werd in een boekje gepubliceerd door de Italiaanse tak van Missio, maar niet in het Vaticaan gebeden.
De moedergodin Pachamama was volgens het oude Incageloof getrouwd met de zonnegod Inti, haar eigen zoon: een incestueus huwelijk dus. Deze moedergodin leefde als een draak / slang onder het aardoppervlak en haar woede, die soms door aardbevingen tot uiting kwam, moest gekalmeerd worden met offers van de oogst, met offers van dieren en ook met mensenoffers. Daartoe werden niet alleen vijanden geofferd, maar ook mensen uit het eigen volk, onder andere ook de eigen kinderen. De Incas hadden bovendien de gewoonte de beelden met het bloed van de slachtoffers te besprenkelen.
– Op internet vindt men een overvloed van sieraden die Pachamama voorstellen als opgerolde slang.
– De Pachamama-beelden die in Rome tijdens de Amazonesynode werden gebruikt, zowel tijdens de heidense rituelen in de tuinen van het Vaticaan, als tijdens de stoeten, als bij het begin van de synode in de Sint-Pieterskerk, die daarna werden uitgestald in een naburige kerk, samen met een poster waarbij een Amazone-vrouw de borst geeft aan een dier, dezelfde beeldjes die daarna uit de kerk werden weggehaald / gestolen en in de Tiber gegooid, vertonen een vreeswekkend gezicht en de baby in haar buik is met rode kleur overschilderd. De vraag rijst of die rode kleur ons herinnert aan de vroegere bloederige mensenoffers.
Belangrijker is echter de onderliggende filosofie.
– Wie de aarde als een godin vereert, doet aan pantheïsme en daarmee is eventueel een heel andere moraal verbonden dan de katholieke. Mensen die ‘Moeder Aarde’ moeten redden zijn sneller bereid om abortus goed te keuren als een adequaat middel tegen overbevolking.
– De katholieke moraal is echter heel anders. Wij moeten ons via de eucharistie op een waardige wijze laten verbinden met de bovennatuurlijke God die ten volle in de eucharistie tot ons komt. Dat houdt in dat wij ons lichaam als tempel van de Heilige Geest moeten respecteren en dat we bij gevolg elk seksueel gedrag buiten het huwelijk moeten veroordelen, en dat we nieuw ontstaan menselijk leven moeten verwelkomen. In de katholieke moraal is het eerste gebod: met heel zijn wezen en dus ook met zijn verstand God leren kennen en beminnen. Zelfbedrog, het bedriegen van het eigen verstand, is hierbij uit den boze, want het verstand is naast de ziel die we in wezen zijn, het hoogste dat God ons gegeven heeft. Hierbij staat dus de kennis van de 10 geboden en het bewustzijn van de (eventuele?) eeuwigheid van de ziel, van het laatste oordeel en van de hemel of de hel als onze uiteindelijke bestemming centraal.
Vandaag de dag wordt die (zogezegd ouderwetse maar in de huidige woelige tijden o zo noodzakelijke) katholieke moraal in onze scholen onvoldoende aan de leerlingen voorgelegd en verdedigd. (Let op, deze moraal moet niet domweg worden opgedrongen, de intellectuele worsteling met deze strenge leer kan uit zichzelf ook al nuttig zijn.) Integendeel, vaak wordt de (humanistische maar in feite nihilistische) relativistische haalbaarheidsmoraal en een protestants aandoend goed-gevoel-geloof-in-een-alom-barmhartige-God met mooie woorden gepredikt. Zo speelt men in de kaart van diegenen die abortus willen opdringen als ultiem redmiddel in nood of als doodgewoon en zeer aanvaardbaar middel, wanneer onbetrouwbare (soms uit zichzelf abortieve) voorbehoedsmiddelen falen.
Ik vraag me af wie die beeldjes in het Vaticaan heeft geïntroduceerd. Ongetwijfeld lacht de pro-abortus lobby in haar vuistje. (Alhoewel, nu misschien niet meer zoveel, want ze stonden niet op of nabij het altaar bij de slotviering.) De bloederige rode kleur op de Pachamama-beelden: een stille bede opdat de kerk abortus zou zien als een gewettigd middel om onze planeet te beschermen? Het is jammer dat onze bisschoppen zo weinig vooronderzoek deden en zo gemakkelijk (ik mag hopen door onwetendheid en nalatigheid) meegaan in een satanistisch discours (achter de schermen).
Nog een vraag: waarom kwam op de Amazone-synode Onze Lieve Vrouw van Guadelupe niet of nauwelijks ter sprake. Deze verschijningen van Maria lieten een wonderlijke afbeelding achter van een zwangere Moeder Gods en werden zowel door de inheemse bevolking als de Spanjaarden in Zuid-Amerika snel met open armen ontvangen. Onze eerste moeder is Onze Lieve Vrouw, medeverlosseres, moeder van de bovennatuurlijke God, die ons uitnodigt te vechten tegen de bekoringen van de duivel, om met haar hulp en die van haar Zoon onze weg naar de hemel te vinden.
Het is alsof sommige bisschoppen hun eerste opdracht zijn vergeten en die is niet de redding van onze planeet, maar wel de redding van onze ziel. Nochtans, wanneer mensen zich meer bewust worden van die eerste opdracht, zullen zij zich automatisch ook beter gaan gedragen tegenover zichzelf, tegenover hun medemensen / de maatschappij / de wereldsamenleving en tegenover onze aardse moeder: planeet aarde, die wonderlijk blauwe knikker vol leven, die alleen al uit motieven van gezond zelfbehoud ons respect verdient, maar die we nooit of te nimmer God mogen noemen of we verliezen de eigenlijke 10 geboden uit het oog.
We hebben nu één pantheïsme-katholieke geloof i.v.m. een Rooms katholiek geloof in het Vaticaan. Waar kiezen we voor?