Op zondag 1 september kondigde Bergoglio tijdens het Angelus – mits vertraging, want hij zat een halfuur lang geblokkeerd in de lift – de creatie van dertien nieuwe kardinalen aan. Ze zijn volgens analisten nog modernistischer dan al deze die hij reeds heeft benoemd. Onder hen bevinden zich o.a. twee zeer liberale Jezuïeten en twee uitgesproken pro-gay bisschoppen. Daarmee zal het kardinalencollege binnenkort bestaan uit zeker 53% door Bergoglio benoemde kardinalen – de meerderheid. Wil Bergoglio een ‘waardige opvolger’ verzekeren?

Op 5 oktober, aan het begin van de beruchte Amazonesynode, zal Bergoglio in een consistorie 13 nieuwe ‘kardinalen’ creëren, waarvan er 10 stemgerechtigd zijn.

De 10 stemgerechtigden zijn:

1. Miguel Angel Ayuso Guixot, – President van de Pauselijke Raad voor Interreligieuze dialoog; vurig promoter van het ketterse Abu Dhabi-document
2. José Tolentino Medonça – Archivaris en Bibliothecaris van de H. Roomse Kerk; vereenzelvigde zich met een dissendente pro-abortus non; is zeer pro LHBT
3. Ignatius Suharyo Hardjoatmodjo – Aartsbisschop van Jakarta
4. Juan de la Caridad Garcia Rodriguez – Aartsbisschop van Havana
5. Fridolin Ambongo Besungu, o.f.m. cap – Aartsbisschop van Kinshasa
6. Jean-Claude Höllerich, SJ – Aartsbisschop van Luxemburg
7. Alvaro L. Ramazzini Imeri – Bisschop van Huehuetenamgo, Guatemala
8. Matteo Zuppi – Aartsbisschop van Bologna; uitgesproken pro-migratie; door James Martin SJ. bejubeld als een ‘grote supporter’ van LHBT
9. Cristóbal Lopez Romero, sdb – Aartsbisschop van Rabat.
10. Michael Czerny, sj – Ondersecretaris van de Dicasterie voor Migranten; uitgesproken pro-migratie; speciale Secretaris voor de Amazonesynode; moet nog tot bisschop gewijd worden
    

De niet-stemgerechtigden (boven de 80 jaar) zijn o.a. Aartsbisschop Michael Fitzgerald, die door Paus Benedictus in 2006 uit de Pauselijke Raad voor Interreglieuze dialoog werd gezet en naar Egypte werd verbannen, vanwege zijn uitgesproken pro-Islam-lijn. De kardinaalscreatie van deze man door Bergoglio wordt door velen als een “rehabilitatie” gezien.

Maar uiteindelijk zijn deze benoemingen van nul en generlei waarde.

St. Bernardus van Clairvaux onderzocht de geldigheid van het conclaaf van de zogenaamde ‘Paus Anacletus II‘ en vond dat zijn pontificaat ongeldig was omdat hij de constitutie van het conclaaf had geschonden, en dus was hij een antipaus, en zijn zogenaamde “kardinalen” waren pseudokardinalen.

Tot op heden is Bisschop René Gracida nog steeds de enige bisschop ter wereld die openlijk erkent dat de verkiezing van Bergoglio ongeldig was. Anderen, zoals Mgr. Nicola Bux en Kardinaal Burke, geven nu toch al toe dat Bergoglio’s verkiezing ongeldig zou kunnen zijn.

Rorate Caeli; Abyssum; Gloria