Vele “pro-‘paus Franciscus’ theologen” zijn uiteraard, zoals te verwachten was, vernietigend voor Paus Benedictus, naar aanleiding van diens brief over de misbruikcrisis. Het was overigens opvallend dat Benedictus zijn brief, waarvan de echtheid overigens door Mgr. Georg Gänswein werd bevestigd, niet publiceerde via de officiële Vaticaanse Media, maar via een Duits katholiek weekblad waar de meesten nog nooit van gehoord hadden. Wellicht was dit om sabotage en censuur door het Vaticaan te vermijden. In de brief hekelt Benedictus de instorting van de moraal in de jaren 1960, de gelijktijdige instorting van de katholieke moraaltheologie en de verspreiding en de verhulde vergoelijking van pedofilie vanaf de jaren 1960. Ook noemt Benedictus het h-woord: homoseksualiteit. Hij zegt wat Bergoglio niet zei: de waarheid. En dat was voor velen de speekwoordelijke druppel.

De meeste “pro-‘paus Franciscus’ katholieken” lijken de brief van Benedictus tot op de grond af te kraken. De Vaticaanse “expert” Joshua McElwee zei in de National Catholic Reporter: “Het richt zich niet tot structurele problemen die de misbruik-doofpotoperaties bevorderden, of Benedictus’ eigen betwiste 14-jaar lange rol als hoofd van de machtige Congregatie van de geloofsleer.”

Structurele problemen? Benedictus gaf hét kernprobleem aan: het weglaten van God, en geen eerbied (en geloof) meer voor (in) de Eucharistische Jezus. Daarmee begint het! Benedictus heeft trouwens heel wat gedaan in zijn strijd tegen het misbruik, zeker als Paus, maar hij werd tegengewerkt. Zo is er het bekende geval van priester Inzoli:

Overwegen we het geval van vader Mauro Inzoli. Inzoli leefde op een flamboyante stijl en had smaak voor snelle wagens, dat hij de bijnaam kreeg “Don Mercedes”. Hij werd ook beschuldigd van het misbruiken van kinderen. Hij misbruikte naar verluidt kinderen in de biechtstoel. Hij ging zelfs zo ver dat hij kinderen leerde dat seksueel contact met hem toegelaten was door de Schrift en door hun geloof. Toen dit geval de Congregatie van de Geloofsleer bereikte, werd hij schuldig bevonden. In in 2012, onder het pausschap van Benedictus werd Inzoli uit zijn priesterlijk ambt gezet. Maar Don Mercedes had kardinalenvrienden. Kardinaal Coccopalmeria en Mgr. Pio Vito Pinto, nu deken van de Romeinse Rota, kwamen beiden tussenbeide namens Inzoli, en paus Franciscus bracht hem in 2014 terug naar de priesterlijke staat.

Idem voor het geval van McCarrick:

Paus Benedictus XVI heeft de bewering bevestigd dat hij heeft gehandeld met betrekking tot beschuldigingen van seksueel misbruik tegen Kardinaal McCarrick. Benedictus, die intussen 91 is, kon zich enkel de precieze aard van de sancties die hij Kardinaal Bertone had bevolen hem op te leggen, niet meer herinneren. Viganò had in zijn brief geschreven dat Paus Benedictus ernstige sancties had opgelegd aan Kardinaal McCarrick, jaren voordat Bergoglio aan de macht kwam. Zo mocht hij geen Mis meer celebreren in het publiek, mocht hij niet meer deelnemen aan publieke bijeenkomsten, hij mocht geen lezingen meer geven en niet meer reizen, en moest zich toewijden aan een leven van gebed en boete. Onder Bergoglio werden deze sancties onder de mat geveegd en mocht McCarrick gaan en staan waar hij maar wilde.

Julie Rubio, een katholieke theoloog, zei in een tweet dat de brief “diep verontrustend is”. Kerkhistoricus Massimo Faggioli, professor aan de Villanova Universiteit, schreef op twitter dat Benedictus een “misstap” begaan had, en somde enkele andere vermeende “misstappen” van hem op: “De misstap van B16 van vandaag herinnert mij aan andere misstappen: het boek dat hij samen schreef met Pera, de Regensburgtoespraak (tégen het Islamisme, waarna het kot te klein was in vele Moslimlanden), het doopsel van Magdi Allam (een bekeerde Moslim) in de Sint-Pietersbasiliek.”

Theoloog Brian Flanagan, die doceert aan de Marymount Universiteit, zei dat de brief van Benedictus “beschamend” was. “Het idee dat het kerkelijk misbruik een gevolg was van de jaren 1960, een veronderstelde instorting van de moraaltheologie en de conciliariteit is een beschamend verkeerde uitleg voor het systematisch misbruik van kinderen en de toedekking ervan.”

Er was inderdaad reeds misbruik in de decennia daarvoor, ten gevolge van de toen reeds verslechterende toestanden in de seminaries, maar dat misbruik is fel toegenomen sinds de jaren 1960, toen de bom ontplofte. De seksuele revolutie en daarmee gepaard gaande “revolutie” in de Kerk veroorzaakte een sneeuwbaleffect, dat het mogelijk maakte dat figuren zoals McCarrick en Vangheluwe bisschop of zelfs kardinaal konden worden.

Journalist Robert Mickens, die zowel voor Radio Vaticaan als de Tablet heeft gewerkt, tweette: “In wat voor een wereld leeft deze man?” Andrew Chesnut, voorzitter van de Catholic Studies aan de Virginia Commonwealth University zei dat de brief enkel dient “om de liberalen en de conservatieven nog meer te verdelen”, op een moment waarop Bergoglio volgens hem heeft opgeroepen tot eenheid.

David Gibson, directeur van het Centrum voor Religie en Cultuur aan de Fordham Universiteit schreef: “Benedictus’ pad is niet ondersteund door feiten, en hij is niet de paus. Juist maar doend alsof hij één is.”

En zo gaat de kritiek maar verder.

Bron: Lifesite, USAtoday, BBC