In de naam van de “open samenleving”, zijn er pogingen om de open dialoog aan banden te leggen. Wat de naar links overhellende groepen en media eisen, en wat de linkse overheden en parlementen trachten te introduceren, geldt ook voor het huidige bewind in het Vaticaan. Riccardo Cascioli, de hoofdredacteur van de Italiaanse Katholieke nieuwsdienst La Nuova Bussola Quotidiana, luidt de alarmbel en waarschuwt voor een nieuwe “Index Librorum Prohibitorum“. Deze nieuwe index gaat niet langer over verboden boeken, maar over verboden websites.

De “Kerk van de tederheid” houdt niet van afwijkende geluiden, zo zegt Cascioli. Het “luisteren” van een “luisterende Kerk” wordt benadrukt, maar dit geldt enkel voor bepaalde neigingen. Er werd een persoonlijkheidscultus gecreëerd rond de “nederige paus”. Diegenen die hem geen eer willen betonen, zullen niet getolereerd worden.

Gisteren publiceerde de Italiaanse krant Il Giornale een commentaar door Riccardo Cascioli, één van de meest vooraanstaande internationale katholieke journalisten. Het is een oproep:

“De paus is ‘oncomfortabele’ websites op de index aan het plaatsen. De reden? Ze zouden teveel “fake news” verspreiden.

Als antwoord op het Viganò-dossier, werd een dicasterie voor de “Certificatie van Katholieke Media” opgericht. Men zou ook kunnen spreken over een nieuwe censurerende autoriteit. Algemeen gezien, lijkt de oproep tot censuur in gang gezet te zijn, overeenkomstig de fantasieën van de machtigen in de Kerk en in wereldlijke kringen. Het is geen toeval dat er een verband kan gezien worden tussen de twee groepen.

De eis voor censuur zit vervat in het finale verslag van de Jeugdsynode, en het is goed bekend dat noch de synodevaders, noch de jongeren dit hebben geschreven. De tekst komt van een extern editoriaal comité wiens leden door Bergoglio zelf werden uitgekozen. De eis komt rechtstreeks van het pauselijke hof, om een geënsceneerde oproept tot actie te bewerkstelligen.

Een aparte autoriteit zou “certificatiesystemen toepassen voor Katholieke websites.” Hierdoor, zeggen ze, willen ze “fake news” bestrijden, die de Kerk zou aantasten.

Cascioli ziet de dingen anders, en spreekt van een “zorgwekkende eis”:

“Dit lijkt op de laatste bouwsteen in een sublieme oorlog tegen websites die beschuldigd worden van het bekritiseren van paus Franciscus en sommige van zijn collaborateurs die in het bijzonder actief zijn in het bevorderen van de verandering van religieuze instructeurs.”

Het idee op zich is niet origineel, “omdat de traditie van de Index van Verboden Boeken wordt gebruikt”. De bekende Index Librorum Prohibitorum, waarvan de Kerk vandaag nog steeds de schuld krijgt, was in voege vanaf midden de 16de eeuw tot midden de 20ste eeuw. Er is echter een “fundamenteel verschil”, aldus Cascioli:

“De index rechtvaardigde zichzelf door de nood om de Katholieken te beschermen tegen ketterijen, die makkelijker werden verspreid door de uitvinding van de boekdrukkunst. Vandaag, aan de andere kant, wil de censuur diegenen aanpakken die oproepen tot orthodoxie en die niet willen buigen voor de “nieuwe richting” die de Kerk is ingeslagen, die vol is van “verrassingen” die tegenspreken wat voor 2000 jaar geloofd en geleefd is geweest.”

Cascioli spreekt van een “internetoorlog”, waarvan hij de aanloop hiervan toekent aan de publicatie van de controversiële exhortatie Amoris Laetitia in april 2016. In februari dit jaar vertelde Bergoglio tijdens een ontmoeting met Jezuïtische priesters dat hij de websites van het “zogenaamde verzet” niet leest, om zijn “mentale gezondheid” niet te schaden:

Bergoglio ontkende het verzet niet: “Ik kan niet ontkennen dat er verzet is. Ik zie het en ik ben er mij van bewust. Er is doctrinair verzet, waar jullie allemaal beter van op de hoogte zijn dan ik. Terwille van mijn mentale gezondheid lees ik de websites van dit zogenaamde ‘verzet’ niet.”

Bergoglio geeft toe dat hij liever zijn geweten verdooft en zijn motto ‘mijn wil is wet’ door ieders strot ramt, dan te luisteren naar de vermaningen en zich te bekeren.

“Zo wordt in hen de profetie van Jesaja vervuld die aldus luidt: Met uw oren zult gij luisteren en toch niet verstaan, met uw ogen zult gij kijken en toch niet zien. Want verhard is het hart van dit volk, met hun oren luisteren ze slecht, en hun ogen doen zij dicht uit vrees dat zij zouden zien met hun ogen, met hun oren zouden horen, met hun hart zouden verstaan, zich zouden bekeren en Ik hen zou genezen.” (Matt. 13,14-15)

“Ik weet wie ze zijn, ik ben vertrouwd met die groepen, maar ik lees ze niet, gewoonweg voor mijn mentale gezondheid. Indien er iets heel ernstig is, informeren ze me zodat ik ervan weet. Jullie kennen hen allemaal… Het is een ongenoegen, maar we moeten voorwaarts gaan. Historici zeggen dat het een eeuw duurt vooraleer een Concilie wortels krijgt. We zijn halfweg,” aldus Bergoglio.

Bergoglio zei nog dat als hij verzet ondervindt, hij tracht te dialogeren, indien hij dialoog mogelijk acht. Maar de ervaring leert dat dialoog zeldzaam is. Zie maar naar “de dialoog” die hij voerde met de dubiakardinalen… Daarover zegt hij dan: “Bepaald verzet komt van mensen die geloven dat zij de ware leer bezitten en je beschuldigen van een ketter te zijn. Wanneer ik geen spirituele goedheid in deze mensen vind, door wat ze zeggen of schrijven, bid ik gewoon voor hen. Het pijnigt me, maar ik blijf niet vastzitten in dit gevoel in het belang van mijn mentale gezondheid.”

Inderdaad, in het Kremlin Santa Marta is Bergoglio onmiddellijk op de hoogte van enig verzet. Meestal laat hij er geen gras over groeien, en pakt hij zijn opponenten aan, en dan gaat hij “voorwaarts”.

Bergoglio’s woorden waren een uitnodiging aan de priesters en de gelovigen om hetzelfde te doen, en geen kritische stemmen te lezen. Zijn opmerkingen maakten het zelfs duidelijk hoe veel de doorn van deze onafhankelijke websites hem pijnigen. Het pijnigt hem zoveel dat Bergoglio er een plaatsje voor voorbehield in zijn recente exhortatie Gaudete et Exultate. Daarin beschuldigt Bergoglio sommige Christenen van het deel uitmaken van “netwerken van verbaal geweld.”

“Zelfs in katholieke media kunnen grenzen overschreden worden; vaak voeren laster en smaad de boventoon, en ethiek en respect voor de reputatie van anderen lijkt te worden genegeerd.”

Cascioli besluit:

“Het pauselijke hof, die samen met de officiële kerkelijke media, kan rekenen op de steun van de grote seculiere media – die het hele probleem [van seksueel misbruik] tracht te reduceren tot een probleem van klerikalisme, terwijl de ‘verwerpelijke’ websites wijde grond geven aan het probleem van de homoseksualiteit die getolereerd wordt, of zelfs aangemoedigd wordt door het leiderschap in de Kerk. Het gevecht wordt heviger. Vandaar streven de media die de doctrinaire revolutie steunen de onafhankelijke websites te ontdoen van hun legitimiteit, en die recent afgedaan werden als zijnde ‘zelfverklaarde katholieke websites.’ Dit verklaart de aansporing tot censuur, die zeker niet zonder gevolgen zal zijn.”

Bron: Eponymousflower

advertentie