De Leer van Bergoglio: Amoris Laetitia

Wat er in het hele discours van Bergoglio’s Exhortatie Amoris Laetitia geïmpliceerd wordt “is zeer duidelijk en stuit tegen zeer belangrijke dogmatische artikels van het geloof”, zo zei professor Patrologie en Middeleeuwse filosofie Claudio Pierantoni in een interview met het NCRegister op 22 april.

Pierantoni sprak die dag in een conferentie in Rome over de noodzaak om de verwarring op te helderen veroorzaakt door de controversiële Exhortatie. “Het is niet echt het geval” dat Amoris Laetitia op een orthodoxe manier kan geïnterpreteerd worden (zoals Kardinaal Müller impliceert, nvdr.). “Het document is indirect. Het zegt dingen op een indirecte manier, maar duidelijk, dus de lezer krijgt zeer duidelijk de boodschap… Wat in het hele discours geïmpliceerd wordt is zeer duidelijk en stuit echt tegen zeer belangrijke dogmatische artikels van het geloof.”

De professor noemde het “onrechtvaardig” om te zeggen dat bisschoppen het 8ste hoofdstuk van de Exhortatie verkeerd interpreteren wanneer ze richtlijnen uitvaardigen die hertrouwde gescheidenen toelaten om de H. Communie te ontvangen. “Het is veel logischer dat zij echt de werkelijke betekenis van de tekst vatten, en dit is op zijn beurt bewezen door het feit dat de paus zelf hun richtlijnen goedkeurt.”

Bergoglio heeft zijn goedkeuring gegeven aan de richtlijnen van de bisschoppen van Bueons Aires, die Communie voor hertrouwde gescheidenen toelaat. Hij bedankte ook de bisschoppen van Mata, volgens een Maltese nieuwsdienst, voor hun richtlijnen die mensen die in objectieve zondige situaties leven toelaten tot het ontvangen van de Communie, indien ze “in vrede zijn met God.”

Pierantoni noemde de huidige crisis in de Kerk “ongezien” en “apocalyptisch”. Hij zei dat er nooit eerder “doctrinaire verwarring werd gepubliceerd in een pauselijk document.” Terwijl Bergoglio nog geen openlijke ketterse verklaringen heeft gedaan, zo zegt Pierantoni, “gaan zijn woorden en daden echter wel in die richting.” De professor benadrukte het belang van niet enkel het spreken van de waarheid, maar ook van het corrigeren van fouten. Diegenen die “tevreden zijn met het volgen van orthodoxie, zonder dat ze zeggen dat er dwaling wordt onderwezen, doen slechts “hun halve plicht”, die vereist is van trouwe christenen, zo zei hij. “Bisschoppen die orthodoxie prediken, terwijl ze het bestaan van dwaling negeren, voeden in feite het relativisme,” voegde hij eraan toe (hiermee verwijzend naar Müller).

Dit betekent dat het “waarschijnlijk is” dat een correctie van Amoris Laetitia zal worden uitgevaardigd, en het zou kunnen gebeuren door kardinalen of de opvolger van Bergoglio. “Het is een plicht van naastenliefde, om paus Franciscus te corrigeren en geen moreel relativistische benadering te nemen tegenover de controverse, zo besloot Pierantoni.

Bron: LifeSiteNews

De redactie Avatar

Published by

Categories:

3 reacties op “Professor: ‘Verwarring veroorzaakt door Amoris Laetitia is ongezien in de Kerk, zelfs apocalyptisch’”

  1. lunsius Avatar
    lunsius

    De specifieke functie van een paus is om anathema’s te bliksemen, dwalingen te veroordelen en de Katholieke leer te herdefiniëren, waar deze wordt aangevallen of vervalst dreigt te worden door ketterse bewegingen binnen de Kerk. Daarom ook leert het Eerste Vaticaans Concilie (1870): “De Heilige Geest is de opvolgers van Sint Petrus niet beloofd opdat ze een nieuwe leer zouden doen kennen, maar om met Zijn hulp de openbaring gegeven aan de apostelen, dat wil zeggen het depositum van het geloof, heilig te bewaren en getrouw uit te leggen.” (Vaticanum I, DZ 1836) Hoe juist gezegd dat het ketters is indien de paus hier in deze door God gegeven opdracht faalt, wat zeg ik, zich doelbewust daarvan afkeert.

  2. willy Avatar
    willy

    De kerk is niet meer de bron van het geloof,bewaren en trouw uitleggen de kerk is vanuit het Vaticaan meer een leugen aan het worden die de ware leer door de apostelen doorgegeven misbruikt !

  3. lunsius Avatar
    lunsius

    De Kerk bevindt zich in een uur van angst, een verstoorde periode van zelfkritiek of wat we beter zelfvernietiging zouden kunnen noemen. Het is een beroering van binnenuit, acuut en gecompliceerd, wat voor iedereen totaal onverwachts kwam. Het is bijna alsof de Kerk zichzelf aanvalt. We keken uit naar een ontluiking, een serene uitbreiding van opvattingen die in de grote sessies van het concilie tot wasdom gekomen waren. Maar (…) we moeten ons vooral richten op het bedroevende aspect. Het is alsof de Kerk zich aan het vernietigen is. (Toespraak van Paus Paulus VI aan het Lombard Seminarie van Rome op 7 december 1968.)