De preek van Aartsbisschop Lefebvre in Poitiers in 1977, ter gelegenheid van de eerste H. Mis van een pas gewijde priester, verdient onze aandacht omdat hij er spreekt over gehoorzaamheid.

Trouw aan Christus en Traditie is het teken van ware gehoorzaamheid. “Men kan niet zeggen dat men vandaag de dag het gezag gehoorzaamt en tegelijkertijd de hele Traditie ongehoorzaam is. Het volgen van de traditie is juist het teken van onze gehoorzaamheid. Jesus Christus heri, hodie et in saecula, ‘Jezus Christus gisteren, vandaag en voor altijd.'”

Zij die ons beschuldigen zijn werkelijk ongehoorzaam. “Ik denk dat zij die ons beschuldigen misschien de weg van de schijnbare gehoorzaamheid hebben gekozen die in werkelijkheid ongehoorzaamheid is. Want zij die de nieuwe weg volgen, die de nieuwigheden volgen, die zich hechten aan nieuwe principes die strijdig zijn met die welke ons door de Traditie, door alle Pausen, door alle Concilies zijn geleerd, zij zijn degenen die de weg van de ongehoorzaamheid hebben gekozen.”

“Het volstaat de toespraken te lezen die in onze tijd worden gehouden om te beseffen dat degenen die ons beschuldigen van ongehoorzaamheid degenen zijn die de pausen niet volgen, die de concilies niet volgen, die in werkelijkheid ongehoorzaam zijn.”

St. Pius V maakte het duidelijk dat geen enkele autoriteit legitiem de Tridentijnse Mis kan verbieden. “Paus St. Pius V verkondigde op plechtige en definitieve wijze dat, wat er in de toekomst ook zou kunnen gebeuren, niemand ooit een priester zou kunnen verhinderen het Misoffer te vieren; en dat alle excommunicaties, alle schorsingen, alle straffen die een priester zou kunnen ondergaan omdat hij dit Heilige Offer heeft gevierd, volkomen nietig zouden zijn, in futuro, in perpetuum.”

We kunnen dus handelen met een zuiver geweten. “Bijgevolg hebben we een zuiver geweten, wat ons ook mag overkomen. Als we ogenschijnlijk ongehoorzaam zijn, zijn we werkelijk gehoorzaam. Dit is onze situatie. En het is goed voor ons om dit te vertellen, om het uit te leggen, omdat wij het zijn die de Kerk voortzetten. Echt ongehoorzaam zijn zij die het Misoffer, de Sacramenten en onze gebeden bederven, zij die de Rechten van de Mens in de plaats stellen van de Tien Geboden, zij die het Credo veranderen.”

Hun aanvallen op ons veroordelen hen. “Het is duidelijk dat we nog steeds in gemeenschap zijn met de Kerk. Er is een tegenstrijdigheid in hun houding die hen veroordeelt. Zij weten heel goed dat wij in het gelijk staan, want wij kunnen niet buiten de waarheid staan als wij gewoon blijven doen wat al tweeduizend jaar gedaan wordt, gelovend wat al tweeduizend jaar geloofd wordt. Dit is niet mogelijk.”

Onze redding hangt af van het naleven van de traditie. “Nogmaals, we moeten deze zin herhalen en blijven herhalen: Jesus Christus heri, hodie et in saecula. Als ik met de Jezus Christus van gisteren ben, ben ik met de Jezus Christus van vandaag en morgen. Ik kan niet bij de Jezus Christus van gisteren zijn zonder bij de Jezus Christus van morgen te zijn. En dat komt omdat ons geloof dat van het verleden en dat van de toekomst is. Als we niet bij het geloof van het verleden zijn, zijn we niet bij het geloof van het heden, noch bij dat van de toekomst. Dit is wat we altijd moeten geloven. Dit is waar we tot elke prijs aan vast moeten houden – onze redding hangt ervan af.”

Het is pas als Bergoglio en andere ketterse bisschoppen goed vinden wat wij doen, of vinden dat we hen gehoorzaam zijn, dat we er zeker van kunnen zijn dat we werkelijk ongehoorzaam zijn aan Christus.

_{Bron: The Remnant Newspaper}