Het bisdom San Cristóbal, in het zuiden van Mexico, zal Bergoglio een voorstel sturen om in de katholieke Missen inheemse Maya-rituelen op te nemen zoals dans, muziek en de deelname van vrouwen.

Kardinaal Felipe Arizmendi Esquivel, die de werkzaamheden coördineert, verklaarde woensdag aan EFE dat het voorstel in april zal worden voorgelegd aan de vergadering van de Mexicaanse bisschoppenconferentie (CEM) en in mei in Rome zal worden toegelicht door de aartsbisschop van Puebla, Víctor Sánchez, voorzitter van de pastorale liturgiecommissie.

Deze liturgische aanpassingen zijn bedoeld om de gemeenschappen te verenigen “met respect voor hun waarde, rekening houdend met de cultuur van de inheemse volkeren”, aldus de bisschop van San Cristobal, Rodrigo Aguilar Martinez.

De religieuze leiders sloten deze week een bijeenkomst in Chiapas af, die ook werd bijgewoond door monseigneur Aurelio García Macías, ondersecretaris van het Vaticaanse Dicasterium voor de Goddelijke Eredienst en de Discipline van de Sacramenten, en door inheemse priesters en catechisten. “We werken aan een bijeenkomst die belangrijk is voor het bisdom, het land, de Kerk van Mexico en de universele kerk als het gaat om liturgische aanpassingen”, aldus Aguilar Martinez.

Het bisdom San Cristobal zei erg trots te zijn, aangezien het een nieuwe belangrijke stap heeft gezet na de vertaling van de Bijbel in vier inheemse talen van het land: Tzeltal, Tzotzil, Chol en Tojolabal.

De Maya’s waren een volk dat in het zuiden van het huidige Mexico, en het huidige Guatemala leefde, terwijl de Azteken in het noorden van het huidige Mexico leefden. Vanaf reeds de 9de eeuw trad de beschaving in verval, en de laatste stad viel na de verovering door de Spanjaarden, in 1697. Zowel de Azteken als de Maya’s waren vrij bloeddorstig. Bloedige mensenoffers waren er de normaalste zaak, en hun manier van offeren was vrij gelijkaardig (zonder verdoving borstkas opensnijden en het levend hart eruit rukken), terwijl ook hun tempels vrij sterk op elkaar leken. Meestal waren diegenen die werden geofferd krijgsgevangenen. Zo gebeurde het ook dat Spaanse soldaten die werden gevangen genomen op de offertafel terecht kwamen. Ook was bij de Maya’s rituele onthoofding van belangrijke personen (zoals de koning van een naburig koninkrijk) ingeburgerd. Vaak werden de hoofden dan ook gekrompen om te bewaren als amulet, of werden de schedels bewaard en gebruikt als ritueel voorwerp (bvb. beker).

Net als de rest van Meso-Amerika geloofden de Maya’s in een bovennatuurlijk rijk, bewoond door een reeks machtige goden die gunstig gestemd moesten worden door middel van ceremoniële offers en rituele praktijken (zoals bloedige mensenoffers). De kern van de Maya-religieuze praktijk was de verering van overleden voorouders, die voor hun levende nakomelingen bemiddelden in de omgang met het bovennatuurlijke rijk. De vroegste tussenpersonen tussen de mens en het bovennatuurlijke waren sjamanen. Het Maya-ritueel omvatte het gebruik van hallucinogenen voor de chilan, orakelende priesters. Demonische visioenen voor de chilan werden waarschijnlijk vergemakkelijkt door de consumptie van waterlelies, die in hoge doses hallucinogeen zijn. Naarmate de Maya-beschaving zich ontwikkelde, codificeerde de heersende elite het Maya wereldbeeld in religieuze culten die hun recht op heerschappij rechtvaardigden. In het Laat-Preklassiek culmineerde dit proces in de instelling van de “goddelijke” koning, de kʼuhul ajaw, begiftigd met de ultieme politieke en religieuze macht.

Enkele inheems sprekende bevolkingsgroepen in Zuid-Mexico hebben na de val van het Maya-rijk zich blijven vastklampen aan hun oude Maya-gebruiken en -rituelen, en willen die nu graag in de katholieke (N.O.) H. Mis opgenomen zien. Wellicht zal Rome zonder meer de goedkeuring geven.

_{Bron: Rorate Caeli}