Er zijn in het kader van de recente ontwikkelingen omtrent de verdere onderdrukking van de Traditionele Latijnse Mis (de Tridentijnse Mis) enkele profetieën die wij willen meegeven.
Mgr. Lefebvre was diegene die na het Concilie en de liturgiehervorming de FSSPX (Priesterbroederschap van Pius X) oprichtte om het behoud van deze Liturgie te verzekeren. Opvallend was ook dat de H. Pater Pio na het Concilie bleef vasthouden aan de Traditionele Latijnse Mis, tot aan zijn dood in 1968. Toen Mgr. Lefebvre in 1988 zich genoodzaakt voelde zijn eigen bisschoppen te wijden, was hij profetisch. Men zou kunnen denken dat hij vooruit zag tot in onze tijd en de gevaren zag die nu opdoemen. De traditionele broederschappen en ordes die na FSSPX ontstonden, “in volledige eenheid met Rome”. Deze ontstonden toen de door Mgr. Lefebvre gewijde bisschoppen (en hijzelf ook) door Rome werden geëxcommuniceerd. Een aantal priesters scheurden zich af en wilden in ‘volledige eenheid’ met Rome blijven. Zo werd onder meer de FSSP (Petrusbroederschap) opgericht.
Dit zijn de zogenaamde ‘Ecclesia Dei’ gemeenschappen (door Paus J.P. II daarin onder gebracht), en welke functioneren onder de diocesane bisschoppen, nu keihard zullen worden aangepakt door Rome, terwijl FSSPX buiten schot blijft. Rome heeft geen grip op hen, net omwille van hun bijzondere status en het feit dat ze eigen bisschoppen hebben. Het bijzondere is dat wijlen Paus Benedictus de excommunicatie van de vier bisschoppen ongedaan heeft gemaakt in 2009, en zelfs heeft toegegeven dat Mgr. Lefebvre gelijk had in het wijden van die bisschoppen. Hij zei in 2003 in een privé-audiëntie met twee priesters:
“Vanuit mijn huidige standpunt moet ik het achteraf eens zijn met Aartsbisschop Lefebvre over het hebben van zijn eigen bisschoppen. Vandaag, na de ervaring van ’15 jaar Ecclesia Dei’, is het duidelijk dat een dergelijk werk als dat van de Priesterbroederschap van St. Pius X niet zomaar aan de diocesane bisschoppen kan worden overgedragen.”
De eerste profetie is er één uit de boodschappen van het ‘Boek der Waarheid’, gegeven aan de Ierse zienster MDM in augustus 2013:
Mijn lieve kinderen, dit gaat een tijd worden van grote beproevingen in jullie geloof. De Katholieke Kerk zal de Kerk zijn waarin de grote verdeeldheid een aanvang zal nemen. Het zal in deze Kerk zijn dat de priesters van Mijn Zoon het meest te lijden zullen hebben tijdens de grote geloofsafval, die deze zeer spoedig van binnenuit zal moeten ondergaan.
Tot die geloofsgetrouwe priesters van Mijn Zoon, die door besluiteloosheid verscheurd zullen worden: jullie moeten je bewust zijn van de noodzaak met de barmhartige Christus verenigd te blijven. Jullie mogen nooit in de verleiding komen Zijn Kerk te verlaten, door onwaarheden aan te nemen van diegenen onder jullie, die in ernstige dwaling vervallen zijn. Jullie moeten Mijn Zoon tot elke prijs vereren en Zijn volk op het pad naar de heiligheid voeren, ongeacht hoe moeilijk dat voor jullie zal zijn.
Diegenen van jullie die de traditionele Mis zullen blijven opdragen, zullen gekweld worden, tot jullie ermee instemmen om deze volkomen te laten varen. Velen te midden van jullie religieuze ordes zullen jullie achter jullie rug om aan de vijand verraden. Jullie zullen, net zoals Mijn Zoon voor jullie, voor diegenen gebracht worden die beweren jullie gelijke te zijn, en jullie zullen van ketterij beschuldigd worden omdat jullie erop staan om eerbied te blijven tonen voor het Allerheiligste Offer van de Mis. [Dit is wat er met Traditionis Custodes is gebeurt, en nu nog méér gaat gebeuren met de nieuwe Apostolische constitutie, nvdr.]
De nieuwe woorden, die zullen neerkomen op de meest verachtelijke ontheiliging van het Lichaam van Mijn Zoon, zullen met geweld opgedrongen worden aan die gewijde dienaren, die bezwaren durven maken [dit gaat over een aanpassing aan de Mis van Paulus VI, wellicht nadat eerst de Tridentijnse Mis zoveel mogelijk verdrukt is geworden, nvdr.]
Het zal binnen de Katholieke Kerk zijn dat broeder zal strijden tegen broeder, zuster tegen zuster, vader tegen zoon, kinderen tegen ouder, tot er twee kampen bestaan.
Deze oorlog, om het Woord van God te handhaven, zal inhouden dat die priesters, die Hem trouw blijven, een toevluchtsoord zullen moeten opzoeken. Om dat te doen, moeten jullie je beginnen voor te bereiden en dergelijke plaatsen vinden, waar jullie de Heilige Mis zullen kunnen opdragen en Gods kinderen zullen kunnen voorzien van de Sacramenten.
Deze profetie van bijna 10 jaar geleden verwoordt perfect wat er zich nú afspeelt in de Kerk.
De tweede is een bekentenis van een demon in een Duitse bezeten vrouw, tijdens een exorcisme in de jaren 1970, genomen uit het boekje: ‘Maria dwingt de duivel tot bekentenissen‘:
Bekentenis van Beëlzebub:
“Na een langdurige strijd zal Ecône [plaats in Zwitserland waar Mgr. Lefebvre FSSPX stichtte en er een seminarie opende] overwinnen; het is op de énige goede weg. Dit betekent niet dat geen andere personen op de goede weg zijn; maar de weg gevolgd door Ecône is de énig juiste. Goede wegen zijn er weinig, maar vele personen zijn op de goede weg. Ecône is op de goede weg, en vele lieden welke Ecône niet kennen zoeken de waarheid, en op zulke wijze zijn zij ook op de goede weg. De aartsbisshop Mgr. Lefèbvre zal nog te lijden hebben, doch hij is goed. De liturgie die hij aankleeft is de énige goede. Het is Zij Daarboven die het verkondigt; het zijn Zij Daarboven die het zeggen. De waarheid komt van Daarboven en Zij houden niet van de nieuwe liturgie; in geen geval mocht het oude missaal omgewerkt worden… Ik beken dit volstrekt tegen mijn wil. (hij schreeuwt en zucht.) Nu kan men niet meer gehoorzamen aan alle bisschoppen. Aan sommigen kan men nog gehoorzamen, doch niet aan allen.” (hij zucht en zijn adem stokt.)
Bekentenis van Judas Iscarioth:
“Ecône zal overwinnen niettegenstaande de vervolgingen. Het zal triomferen dat vervloekte Ecône. Wat dunkt u? Waar vinden zij zoveel kandidaten? In de hel misschien! De kandidaten geven zich zeer goed rekenschap waar het goede is, en hoe het al hoeft te verlopen. Zij begrijpen zeer goed dat men enkel daar vindt; de versterving, het offer, en de weg van het kruis – de navolging van Christus en het ware priesterschap. Zij oogsten er meer dan de anderen, welke dan nog de fiere zouden uithangen met hetgeen zij hebben… Doch weldra zal het gedaan zijn met hun fierheid. De modernisten krijgen het inzicht dat hun spel ten einde loopt, en dat Ecône hen overtreft. Daarom juist bevechten zij het. Zo zitten de zaken ineen. In werkelijkheid, zijn wij in hen gevaren, in hen die Ecône bestrijden. Als passende werktuigen staan zij ons ter zijde; het zijn goede, nuttige instrumenten die we zo maar aanstonds niet willen loslaten. Hun theorieën komen, ons in de hel, van pas.”
Bekentenis van Beëlzebub:
“Ach… dat vervloekte Ecône… het zal winnen. We gebruiken sluwe middelen en bewerken al wat mogelijk is. Maar het heeft het énig ware priesterschap, dat moeten we bekennen. Het zal overwinnen ondanks verzet en strijd. Het zou niet aangevallen worden, indien het niet authentiek waar was. Hun houding zou de anderen toch onverschillig moeten laten, zij spreken immers doorlopend van solidariteit en dialoog.”
Er wordt echter wel benadrukt dat er ook in de nieuwe Mis nog genaden zijn, en dat men het kind niet met het badwater mag weggieten. Ook mogen de traditionalisten, of diegenen die naar een Traditionel Latijnse Mis gaan (of die celebreren) echter niet denken dat ze ‘beter’ zijn dan de anderen. De vorm van Liturgie is beter, maar niet diegenen die ze bijwonen of celebreren:
“Sommige traditionalisten, zowel leken als priesters, zijn vervuld van hun eigen gerechtigheid en som prediken ze: “Wij zijn de goeden, wij zijn de rechtvaardigen, de anderen zijn niet veel meer waard. Wij gaan naar de Hemel.” Het is bijna zoals bij de sekten, dezen zeggen hetzelfde. Daarboven houden zij niet van zulke aanmatiging; zij houden niet erg van de lieden welke rechtvaardig zijn in eigen ogen.”
“In dit boek, zo er moest gesproken worden over de Mis en de Kerk, en onder anderen van de Mis van Pius V, dan is dit nog geen reden voor de traditionalisten om zich boven de modernisten te verheffen, alsof zij alleen juist kunnen oordelen, op de passende wijze en met de nodige bevoegdheid. Hier worden enkel de misbruiken in de huidige Kerk aangeklaagd.”
“Toch weze bijgevoegd en verklaard: zij dwalen, de priesters die zeggen: “Het is beter thuis te blijven dan zulke missen bij te wonen.” Indien de Mis zodanig ontaard is dat de hostie niet meer wordt geconsacreerd… dan kunnen de mensen nog altijd bidden in de Kerk.”
“Het is juist dat deze kristenen verstoken blijven van de volheid van genaden, doch blijven nog zekere genaden. Wanneer, namelijk, goede kristenen, met een diep geloof, vol godsvrucht de Mis bijwonen en te Kommunie gaan met het inzicht Christus te ontvangen dan is de Hemel zo rechtvaardig om eenvoudigweg niet te zeggen: “Omdat de priester niet volgens recht gehandeld heeft, daarom worden geen genaden verleend.” Zulke lieden ontvangen toch zekere genaden.”
“We moeten de dwaling aanklagen van priesters welke de mensen inprenten dat ze geen enkele nieuwe Mis mogen bijwonen, dat ze van de duivel komt, enz. Zo handelen is het kind met het badwater weggieten, het is uiterst tegenovergesteld en zulke handelwijze vindt geen plaats onder de mantel der naastenliefde. Op die manier zijn er modernisten met naastenliefde, die beter zijn dan hoogmoedige traditionalisten. De modernisten mogen al de traditionalisten niet in dezelfde zak steken, als opgehitste dwepers en ze op alle manieren bekampen. Daarboven, houden Zij van al hun kinderen, zelfs van de dwalenden. Maar de omstandigheden blijven afgrijselijk, afgrijselijk.”
RESTKERK nieuws 