Een homilie van Aartsbisschop Viganò naar aanleiding van de bekendmaking dat de FBI in de VS katholieken in de gaten houdt die de Traditionele Latijnse Mis bijwonen:

Ideo inter vos multi infirmi et imbecilles, et dormiunt multi.

I Cor. 11:30

De totem van de vrijheid van godsdienst staat Satan-aanbidders toe een godslasterlijk monument voor Baphomet op te richten voor het Arkansas State Capitol in Little Rock of een standbeeld van een demon op de gevel van het gerechtsgebouw in New York ter ere van een abortusplegende rechter van het Hooggerechtshof; terwijl in New Mexico de Satanische Tempel een kliniek inwijdt die rituele abortussen uitvoert en van de staat erkenning krijgt. Ondertussen heeft de geheime dienst van de regering Biden niets beters te doen dan traditionele katholieken te profileren en de gemeenschappen waarin de liturgie in het Latijn wordt gevierd in de gaten te houden, alsof zij een bedreiging vormen voor de gevestigde orde en een potentieel gevaar voor de instellingen van de staat.

Dit nieuws moet naar mijn mening worden gelezen als een logisch en noodzakelijk gevolg van een andere analoge en vergelijkbare gebeurtenis: de afgodische verering die de leiders van de katholieke hiërarchie aan de demon van de Pachamama in de Sint-Pietersbasiliek en in andere katholieke kerken hebben verleend, en de gelijktijdige vervolging van traditionele katholieken door de kerkelijke autoriteit met het Motu Proprio Traditionis Custodes en met de verdere beperkingen die naar verluidt op handen zijn.

Deze operatie van criminalisering van afwijkende meningen door de wereldlijke en geestelijke macht is niet toevallig en zou een zeer krachtige veroordeling en beslissend verzet moeten oproepen, zowel van de burgers en hun vertegenwoordigers in de burgerlijke instellingen, als ook van de gelovigen en vooral van hun pastoors; een veroordeling die niet beperkt mag blijven tot deze recente episode, die op zichzelf zeer ernstig is, maar die ook moet worden uitgebreid tot de verontrustende samenzwering van afwijkende delen van de Staat die samenwerken met afwijkende delen van de Kerk: aan de ene kant de diepe staat en aan de andere kant de diepe kerk, die beide corrupt zijn en dienstbaar aan de globalistische elite, met subversieve doeleinden waarvan de ideologische grondslagen verenigd zijn door haat tegen Christus, de Kerk en de Heilige Mis.

Zoals ik heb uitgelegd in mijn toespraak “De staatsgodsdienst“, is het duidelijk dat de scheiding van kerk en staat en het vermeende “secularisme” van de wereldlijke overheid met betrekking tot religieuze vraagstukken het bedrieglijke en kwaadaardige voorwendsel vormen om God uit de samenleving te weren en Satan binnen te laten.

De Revolutie ondermijnde de maatschappelijke orde door haar beginselen en doelstellingen omver te werpen, maar zij handhaafde en benutte in haar voordeel dat verbond tussen Troon en Altaar – dat wil zeggen tussen wereldlijke macht en geestelijke macht – dat de christelijke samenleving, en met name de katholieke monarchieën, kenmerkte. Degenen die het ancien régime van tirannie beschuldigden, hebben nooit de bedoeling gehad om bijvoorbeeld de mediacensuur af te schaffen in naam van de vrijheid van meningsuiting: zij wilden zich die alleen maar toe-eigenen voor een tegengesteld doel, om de waarheid te censureren en dwaling te verspreiden. Degenen die de wereldlijke macht van de pausen bekritiseerden, wilden niet de inmenging van de Kerk in openbare aangelegenheden verhinderen, maar zich die toe-eigenen – zoals we vandaag zien – om het gezag en de macht van het pausdom te gebruiken om de Kerk af te breken en de eisen van de Nieuwe Wereldorde te ondersteunen. Het “dogmatisme” dat in Pius IX of Pius XII werd bestreden omdat het zich verzette tegen het moderne denken, is geëvolueerd en geperverteerd tot het oecumenische en synodale dogmatisme van Vaticanum II en Bergoglio, wat aantoont dat de vraag misleidend was, niet gericht op de middelen maar op het doel. Dus vandaag zijn we niet verbaasd over het autoritarisme waarmee de Staat controles en beperkingen van de fundamentele vrijheden oplegt – die tot gisteren werden uitgevoerd als een uitdrukking van het nazi-totalitarisme – noch over het autoritarisme waarmee de hiërarchie de globalistische ideologie steunt en samenwerkt met regeringen die ondergeschikt zijn aan het Wereld Economisch Forum en de 2030 Agenda.

Als we blijven geloven dat het mogelijk is om een houding aan te nemen van vermeende “neutraliteit” van de regering ten opzichte van de godsdienstkwestie, veroordelen we onze beschaving tot uitsterven, omdat we de strijd tussen Goed en Kwaad ontkennen die deel uitmaakt van de geschiedenis van de mensheid en van de eeuwige bestemming van individuen. Niemand kan twee meesters dienen, leert onze Heer ons in het Evangelie (Mt 6,24); evenmin kunnen wij besluiten geen van beide te dienen wanneer wij geconfronteerd worden met een botsing waarbij onze neutraliteit op zichzelf al een hulp is voor de Vijand. En hier moeten we ons afvragen welke verantwoordelijkheid politici en prelaten op zich nemen die inert blijven en zich beperken tot het betreuren van de uitwassen van het Kwaad en niet van zijn oorzaken. Het tot elke prijs willen redden van het seculiere karakter van de Staat, terwijl het een illusoire hersenschim is gebleken die wordt gebruikt om haar vanaf haar grondvesten te vernietigen, of het blijven verdedigen van Vaticanum II, terwijl we de eclatante mislukking ervan en de onberekenbare schade aan de Kerk zien, is een lapmiddel van hen die hun rol als regeerders en pastoors uitsluitend beschouwen als die van het beschermen van de instellingen die zij vertegenwoordigen, door te weigeren hun ernstige ontrouw te vatten en zo de mogelijkheid uit te sluiten om zowel de burgers als de gelovigen te helpen. Een arts moet de patiënt behandelen en zich niet beperken tot het stellen van een diagnose of zelfs tot het verzwijgen van de ziekte, alleen omdat hij niet wil toegeven dat de gezondheidsautoriteiten corrupt zijn of omdat hij onredelijke bevelen niet durft te negeren en de gevolgen onder ogen durft te zien.

In deze cruciale fase zijn we getuige van het verdwijnen van de voorwendsels die tot nu toe werden gebruikt om “sociale verworvenheden” te rechtvaardigen – democratie, vrijheid van mening en godsdienst, respect voor minderheden, enz. – en tegelijkertijd de arrogante manifestatie van de ware motieven van de criminele elite die zich het gezag in de Staat en in de Kerk toe-eigent: de onverenigbaarheid tussen enerzijds het christelijke maatschappijmodel waarin Onze Heer Jezus Christus regeert in de burgerlijke en religieuze sferen om ons in vrijheid tot het goede te brengen en ons zo deelgenoot te maken van de eeuwige zaligheid, en anderzijds het dystopische maatschappijmodel waarin de tirannie van Satan chaos en rebellie oplegt om ons, onze vrijheid schendend, tot het kwade te dwingen en ons voor de eeuwigheid te verdoemen.

Het profileren van traditionele katholieken door de inlichtingendiensten lijkt alleen ongerechtvaardigd als we ten onrechte aannemen dat de huidige machthebbers het algemeen welzijn en de veiligheid van de natie nastreven; maar het is ruimschoots gerechtvaardigd als ze als doel hebben het opleggen van de globalistische eredienst, die intrinsiek antichristisch is en onverenigbaar met het christelijk geloof. Tegelijkertijd is de vervolging van de gelovigen die aan de Tridentijnse liturgie zijn verbonden door de katholieke hiërarchie alleen ongehoord en ondenkbaar als wij volharden in het vooronderstellen van de ijver van de predikanten voor de glorie van God en voor het heil van de zielen. Als we hen zien voor wat ze werkelijk zijn, namelijk wolven in schaapskleren of huurlingen, is hun afkeer van de Apostolische Mis meer dan begrijpelijk, en het zou ons eigenlijk verbazen als ze die niet met zoveel woede zouden uiten. In zekere zin vormen wij in hun ogen de “controlegroep” van niet-gevaccineerden naast de massa van degenen die met het genserum zijn ingeënt.

Het is waar: wij katholieken zijn een bedreiging voor hen die een wereld willen die opstandig is tegen God en een “synodale kerk” die ondergeschikt is aan de geest van deze wereld. De martelaren getuigen van de heroïek van de aanwezigheid van de christelijke naam in de samenleving, een heroïek die de kwellingen en de dood trotseert van hen die door een geperverteerde overheid als vijanden worden beschouwd, omdat zij hun voorbeeld en vooral de explosieve kracht van het evangelie kent en vreest.

Als we begrijpen dat er geen derde weg is – geen soort synthese die de these van het Goede en de antithese van het Kwade combineert – en dat we moeten kiezen aan welke kant we vechten – net zoals de goddelozen hebben gedaan – zullen we enige kans hebben op verzet en overwinning. Jullie zijn het zout der aarde (Mt 5,13). Vragen om verdraagzaamheid in een zieke wereld behoedt ons niet voor besmetting, maar dient slechts om onze opheffing uit te stellen, ons van smaak te beroven en ons voorbestemd te maken om door de mensen vertrapt te worden.

+ Carlo Maria Viganò, Aartsbisschop

19 februari 2023

Dominica Quinquagesimæ

Bron: LifeSiteNews