Mgr. Schneider heeft onlangs een nieuw boek geschreven met als titel ‘De Katholieke Mis. Stappen om de Centrale Stad van God in de liturgie te herstellen.’ Schneider vertelt in het interview met de hoofdredacteur van LifeSiteNews over de handcommunie.

Mgr. Schneider: “Ten eerste is de Communie in de hand één van de pijnlijkste verschijnselen en kwaden binnen de kerk. Ik zou zeggen het meest erge, omdat we onze Heer met de voeten vertrappen in onze kerken; dat de Heer, in Zijne Majesteit, verborgen in dit kleine, kleine fragment van de Hostie of een bepaald deel van de Hostie, wordt vertrapt. En dit is zo pijnlijk en snood, dat we gewoonweg niet kunnen verder gaan hiermee. We moeten zo spoedig mogelijk dit stoppen, zonder compromissen stoppen. Genoeg! Genoeg! We kunnen niet blijven onze Heer onder onze voeten vertrappen en Hem behandelen zoals een koekje en zo voort. Dit is het eerste.

De lockdowns en het sluiten van kerken enzovoort werd zelfs door bisschoppen gedaan waar de regering het niet vereiste. Het was een demonstratie, een betreurenswaardige demonstratie, van de staat van het geloof van deze bisschoppen. En zo ook van de Heilige Stoel, die vandaag het tijdelijke boven het eeuwige verkoos. Ze vonden het korte tijdelijke leven belangrijker dan de redding van zielen. En het was in zekere zin een logisch gevolg van de laatste decennia sinds het Concilie, waar de kerkleiders zich eenzijdig wendden, tot de tijdelijke zaken, tot het tijdelijke leven, ten koste van het eeuwige leven, van het bovennatuurlijke leven. En dit was gewoon een logisch gevolg – ​​de lockdowns of het sluiten van de kerken.

Ik hoop dat die priesters die hebben meegewerkt aan het sluiten van de kerken in de toekomst hiervan zullen leren en meer moed zullen krijgen om dit in de toekomst niet te doen, omdat ze dit moeten verantwoorden voor de eeuwige rechter Jezus Christus. Hij zal hun al die gesloten heilige Missen tonen, al die bronnen van genade die deze priesters en bisschoppen sloten voor de gelovigen die honger hadden naar de sacramenten, naar het eeuwige leven. En dus denk ik, hoop ik, dat ze dit niet zullen herhalen.

En onthoud ook dat in tijden van epidemieën en de pest, laten we zeggen, de Kerk, de bisschoppen integendeel de heilige Missen deden toenemen. Ze waren creatief. De heilige Carolus Borromeus beval in de tijd van de pest in Milaan dat bijna in elke hoek van de stad in het openbaar en in de open lucht de Mis moest worden opgedragen, zodat mensen vanuit hun ramen konden helpen om deel te nemen aan het offer van Christus. En dit was een voorbeeld. En hijzelf ging, met gevaar voor eigen leven, de sacramenten toedienen aan de mensen die aan de pest stierven.

Maar de COVID-epidemie was geen plaag, want die moeten we duidelijk onderscheiden. En dus is het eigenlijk een kwestie van geloof. Als dit een kwestie was van wat de prioriteit is in de Kerk, en de COVID-lockdown-situatie laat het openlijk aan de hele wereld zien dat de meerderheid van de leiders in de kerk de voorkeur gaven aan het korte tijdelijke materiële leven boven de eeuwigheid. We moeten terug naar het primaatschap van Christus en naar het primaatschap van de eeuwigheid.”

_{Bron: LifeSiteNews}