In een recent interview met Daily Compass gaf Kardinaal Müller de bisschoppen die de Eucharistie niet naar waarde achten, een veeg uit de pan. Müller zei dat velen zichzelf zien als ambtenaren in een religieus sociaal systeem dan een Kerk in intieme gemeenschap met God.
De interviewer vroeg of hij een duidelijke aanval zag op de Eucharistie, het hart van de Kerk. En hij antwoordde:
Er zijn theologen en bisschoppen volgens wie de eucharistie wordt overschat, dat de Zondagsmis niet nodig is. Er is ook een bisschop zoals Victor Fernandez, die er trots op is paus Franciscus’ “spookschrijver” te zijn, die beweert dat de plicht om op zondag naar de Mis te gaan een gebod is dat door de kerk is ingevoerd. Het is een ander voorbeeld van rampzalige theologische vorming. Het derde gebod heeft zijn grondslag in de goddelijke wet: het verplicht de Joden de dag van de Heer te heiligen. Voor ons christenen is het de dag van de opstanding. Het is ook een gebod dat Jezus ons gaf: “Doe dit ter nagedachtenis aan mij”. En Sint Paulus zegt: “Elke keer dat u dit brood eet en deze beker drinkt, verkondigt u de dood van de Heer” (1 Kor 11:26). Dit is de echte en sacramentele weergave van de reddende dood van Jezus en van Zijn opstanding. In de Mis nemen we deel aan het Paasmysterie. Het Tweede Vaticaans Concilie heeft dit duidelijk gemaakt in de Sacrosanctum Concilium en Lumen Gentium (Nr. 11). Toch zijn er bisschoppen die zeggen dat sommige gelovigen te gehecht zijn aan de eucharistie. Het is absurd. De Eucharistie is de enige ware aanbidding van God door Jezus Christus. Het is niet één van de vele vormen van de liturgie, maar alle vormen van de liturgie hebben een reden voor hun bestaan in de eucharistie. Alles krijgt kracht en consistentie van de Eucharistie.
Over de bisschoppen die zeggen dat lichamelijke gezondheid het belangrijkste is, zei Kardinaal Müller:
Dit is een burgerlijke, geseculariseerde kerk, geen kerk die leeft op het Woord van Jezus Christus. Jezus zei: “Zoek eerst het Koninkrijk van God.” Wat is het leven, alle goederen van de wereld, inclusief gezondheid, waard, als je je ziel verliest? Deze crisis heeft aangetoond dat veel van onze voorgangers denken zoals de wereld, ze zien zichzelf meer als ambtenaren van een sociaal religieus systeem dan als voorgangers van een kerk die een intieme gemeenschap is met God en met iedereen. We moeten altijd geloof en rede combineren. We zijn duidelijk geen fideïsten, we zijn niet zoals die christelijke sekten die zeggen dat we geen medicijnen nodig hebben, dat we ons alleen aan God toevertrouwen. Jezelf toevertrouwen aan God is niet in tegenspraak met de valorisatie van alles wat de moderne geneeskunde te bieden heeft. Maar de moderne geneeskunde vervangt het gebed niet: het zijn twee dimensies die niet van elkaar gescheiden maar niet over elkaar gelegd mogen worden.
RESTKERK nieuws 