Zes Arme Klaren in het klooster van Porto Viro, Italië, weigerden een Apostolische Commissaris, en werden gedwongen hun klooster te verlaten, zo meldt La Nuova Bussola Quotidiana. Het is al het zoveelste klooster op rij dat wordt aangevallen, omdat ze… te traditioneel zijn. De eerste die aan de beurt waren, waren de Franciscanen van de Immaculata in 2013.

Het klooster werd 23 jaar lang geleid door Moeder Maria Giuliana Ravagnan tot 2017. Sinds de jaren 1980 vocht ze om de oorspronkelijke regel van haar orde te behouden. Het Vaticaan steunde haar. Tot in 2013, toen Bergoglio werd verkozen. In september 2016 ondernam Mgr. Andriano Tessaroloo een apostolische visitatie, maar hij vertelde aan Moeder Overste dat alles OK was. Echter, enkele maanden later ontving ze een decreet waarin ze beschuldigd werd van het “te autoritair” zijn. Het klooster werd onder toezicht van een Commissaris geplaatst; Zuster Ivana Assolini. Zij schorste Moeder Overste in augustus 2017, versoepelde de regels, reduceerde het gebed en controleerde alle post.

Smeekbrieven gericht aan Bergoglio en de Prefect van de Congregatie voor Religieuzen, Kardinaal de Aviz, bleven onbeantwoord. Bergoglio ontweek de zusters. In december 2017 bevestigde het Vaticaan de schorsing van Moeder Ravagnan, en beschuldigde het klooster ervan dat ze “teveel afbeeldingen en beelden van heiligen hadden”, in het bijzonder van de H. Aartsengel Michaël.

De Apostolische Commissaris begon Moeder overste af te schilderen als “gek”, en trachtte haar in een gesticht te doen opnemen voor geesteszieken. Moeder Giuliana Ravagnan werd uit haar klooster gezet en ontdaan van haar geloften.”

Ondertussen vroegen vijf andere zusters ook om exclaustratie (toestemming om buiten het klooster te mogen leven): “Niet omdat we het religieuze habijt wilden opgeven, maar omdat we geen andere uitweg zagen: het leven in het klooster was veranderd, de mensen baden niet langer, het spirituele leven was gereduceerd tot een minimum, en we werden voortdurend in de gaten gehouden. Onze post werd geopend door de Commissaris en de nieuwe novicenmeesteres; dus konden we geen brieven schrijven om de situatie uit te leggen. De enige manier was om te vragen om exclaustratie.”

Dankzij weldoeners vonden ze een villa waar ze in konden wonen: “De exit uit het klooster was vernederend: met niets: geen geld, geen eten en zelfs geen kleren.” Een video toont hoe ze in een ambulance worden afgevoerd naar hun nieuw huis, gekleed in kamerjassen en dekens.” Het zoveelste voorbeeld van de “kerk van barmhartigheid”.

Maar Zuster Maria Giuliana voelt geen bitterheid tegenover diegenen die haar zo gekwetst hebben: “Ik dank hen omdat ik kon begrijpen wat vervolging is. Maar ik wil waarheid en gerechtigheid: dit is mijn roeping. Ik ben een non en de waarheid over het klooster van Porto Viro moet in ere hersteld worden.”

Bron: Gloria; Iodifendoilcattolicesimo.blogspot.com 

Advertentie