Vandaag is het reeds zes jaar geleden dat Jorge Mario Bergoglio (met de hulp van de Maffia van Sankt Gallen) werd verheven tot de stoel van St. Petrus, nadat Paus Benedictus XVI was weggevlucht. Enkele terugblikken.

De Argentijnse Kardinaal Jorge Mario Bergoglio werd op 13 maart 2013 “verkozen”, om 19u05. Hij werd “verkozen” op de tweede dag van het conclaaf, tijdens de zesde stemronde en hij
kreeg 90 van de 115 stemmen, wat meer dan 78% is en ruim over het vereist aantal minimum stemmen. Toen hij op het balkon verscheen, weigerde hij de Pauselijke Stola te dragen, alsook het Pauselijk pectoraalkruis, zogezegd uit nederigheid. Nog opvallender was dat Kardinaal Danneels – lid van de Maffia van Sankt-Gallen die ijverde voor de verkiezing van Bergoglio – mee op het balkon verscheen. “Missie volbracht,” zal hij gedacht hebben.

Iedereen stond te roepen en te juichen, maar slechts weinigen hadden besef van wat voor schade hij zou berokkenen aan de Kerk. Wij van Restkerk, echter, hebben vanaf dag één verslag gegeven over zijn handel en wandel, omdat wij vanop grond van de profetieën uit het Boek der Waarheid wisten dat, nadat Benedictus zou zijn afgetreden (dat exact 1 jaar op voorhand, dag op dag, uur op uur werd voorzegd) er een bedrieger en een vernieler aan de macht zou komen, die zich zou laten kenmerken door een overdreven uiterlijke schijnbare “nederigheid.”

Na 6 jaar is Bergoglio ertoe gekomen de Kerk in een grote crisis zonder weerga te storten.

Wat vooral bijzonder was, waren de manifestaties van de duivelskoppen in de witte rook, voordat Bergoglio op het balkon verscheen. Hiermee werd in feite gewaarschuwd en duidelijk gemaakt welke geest er vanaf dan zou heersen vanop de Stoel van St. Petrus:

De duivelskoppen in de witte rook kunt u zien vanaf 3:10:

Ook op 9 september 2001 verschenen duivelskoppen in de rook/stofwolk:

En wat ook bijzonder is, anno 2019 leeft Zijne Heiligheid Paus Benedictus XVI nog altijd – en hij is nog steeds de Paus! Velen hadden wellicht gedacht dat hij kort na zijn aftreden zou sterven, maar niets blijkt minder waar. En wellicht hebben we het aan zijn aanwezigheid in het Vaticaan te danken dat Bergoglio zijn Sankt-Gallen-agenda moeilijker doorgedrukt krijgt dan hij had gehoopt. Wij van Restkerk hadden gedacht dat zijn ‘hervormingen’ veel diepgaander en veel sneller zouden gaan.

We blijven verder zijn handel en wandel aan de kaak stellen, zolang het nodig is.