Kardinaal Silvio Oddi, die in 2001 overleed, was één van de meest uitgesproken conservatieve prelaten van zijn tijd. Hij had ook een bijzondere plaats in de geschiedenis van het debat over de boodschap van Fatima, waarbij hij voortdurend probeerde om Paus Johannes XXIII ertoe te brengen het Derde Geheim van Fatima te publiceren. De Telegraph schreef in een artikel over zijn overlijden:

In nog een ander onbewaakt interview, dat in 1990 werd gepubliceerd, sprak Kardinaal Oddi over zijn relatie met Johannes XXIII. In de vroege jaren 1960, toen hij zijn secretaris was en hij de paus vertelde: “Meest Heilige Vader, er is één iets dat u niet kan vergeven.” De paus vroeg verbaasd wat het was. Oddi antwoordde dat hij niet het Derde Geheim van Fatima had geopenbaard, toevertrouwd aan de drie Portugese kinderen door de Maagd Maria in 1917, en die gepland was voor bekendmaking in 1960. “Laten we er niet over spreken“, antwoordde de paus. Oddi zei dat hij al honderd preken over het onderwerp had gegeven. “Ik vertelde je om het niet te vernoemen,” zei de paus.

OnePeterFive zocht in de archieven en vond een document over het Fatimadebat. Daarin stond een bekend interview met Kardinaal Oddi uit april 1990, aan het internationale maandelijkse blad 30 Days. Omdat het interview niet beschikbaar is op de website van het blad, worden hier nu citaten gegeven vanuit het archief.

Kardinaal Oddi, die de secretaris was van Aartsbisschop Angelo Guiseppe Roncalli – de latere Paus Johannes XXIII – zei in 1990, toen hij dienst deed als de Apostolische nuntius in Parijs, in het interview dat hij niet geloofde dat het toen ongepubliceerde Derde Geheim hoofdzakelijk ging over ontwikkelingen in Rusland, met Gorbatjov en zijn perestroika enzomeer. Hij antwoordt op de vraag of hij akkoord gaat met deze Russische thesis als volgt:

“Neen, integendeel, ik blijf zeer sceptisch. Ik geloof dat ik Johannes XXIII goed ken, omdat ik een aantal jaar aan zijn zijde doorbracht toen hij op het nunciatuur was in Parijs. Indien het Geheim realiteiten had betroffen die troostend waren voor de Kerk, zoals de bekering van Rusland of de religieuze hergeboorte van Oost-Europa, dan geloof ik dat hij druk zou uitgeoefend hebben om het Geheim publiek te maken.

In zijn temperament aarzelde hij niet om vreugdevolle dingen naar buiten te brengen (het werd geopenbaard dat Kardinaal Roncalli in een aantal brieven naar vrienden zo goed als zijn verkiezing tot het pausschap aankondigde). Maar wanneer ik hem tijdens een audiëntie vroeg waarom hij in 1960, toen de verplichting om het Geheim geheim te houden tot een einde was gekomen, hij het laatste deel van de boodschap van Fatima niet had publiek gemaakt, antwoordde hij met een vermoeide zucht. Toen zei hij: “Kom daar bij mij niet mee op de proppen, alstublieft…,””

Later legt Kardinaal Oddi in dat interview zijn eigen theorie betreffende de inhoud van het Derde Geheim van Fatima uit:

“Wat gebeurde in 1960 dat misschien in verband zou kunnen gebracht worden met het Derde Geheim van Fatima? De meest belangrijke gebeurtenis is zonder twijfel de lancering van de voorbereidende fase van het Tweede Vaticaans Concilie. Daarom zou ik niet verbaasd zijn indien het Geheim iets te maken had met de bijeenroeping van Vaticanum II…”

Toen men vroeg, “Waarom zegt u dat?”, antwoordde Oddi:

Vanuit de houding die Paus Johannes toonde tijdens onze conversatie, leidde ik af – maar dit is enkel een hypothese – dat het Geheim een deel zou kunnen bevatten dat er een eerder onaangename bijklank aan kan geven. Johannes XXIII had het Concilie bijeengeroepen met de precieze intentie van het geleiden van de krachten van de Kerk richting de oplossing van de problemen die de hele mensheid aan gingen, beginnend vanbinnen uit. Dat wil zeggen, hij had de bedoeling om het werk te laten beginnen met de evangelische perfectie die nagestreefd wordt door gewijde personen… Maar we weten allemaal dat ondanks de grote verdiensten van het Concilie, er ook vele bedroevende dingen zijn gebeurd. Deze droevige dingen zijn niet door het Concilie, maar vonden plaats in samenloop met het Concilie. Ik denk bijvoorbeeld aan het aantal priesters die het priesterschap heeft verlaten: het wordt gezegd dat het er 80.000 zijn geweest. Maar men hoeft slechts de benauwdheid in herinnering te brengen die de H. Vader, Paulus VI in 1968 uitriep tegen de “automatische vernietiging” die plaatsvond in de Kerk [en waar hij zijn bekende citaat gebruikte van de rook van Satan die de Kerk is binnengedrongen].

Kardinaal Oddi besloot zijn eigen reflecties over de mogelijke inhoud van het Derde Geheim van Fatima als volgt:

Ik zou niet verbaasd zijn indien het Derde Geheim duistere tijden voor de Kerk inluidde: ernstige verwarringen en zorgwekkende geloofsafval binnen het Katholicisme zelf… Indien we de erge crisis beschouwen waar we doorheen geleefd hebben sinds het Concilie, lijken de tekenen dat deze profetie vervuld is, niet afwezig.

En inderdaad, Kardinaal Oddi had gelijk.

Nadat het Vaticaan dan in 2000 zogezegd het Derde Geheim had vrijgegeven, gaf Kardinaal Ratzinger kort nadien openlijk toe aan Vader Ingo Dollinger, een bevriende Duitse priester, dat ze niet alles hadden gepubliceerd. Ingo Dollinger vertelde op 15 mei 2016:

“Niet lang nadat het Derde Geheim van Fatima in juni 2000 werd gepubliceerd door de Congregatie van de Geloofsleer, vertelde Kardinaal Joseph Ratzinger aan mij tijdens een persoonlijke conversatie dat er nog steeds een deel van het Derde Geheim is dat ze nog niet gepubliceerd hebben! “Er is meer dan wat we gepubliceerd hebben,” zei Ratzinger. Hij vertelde mij ook dat het gepubliceerde deel van het geheim authentiek is en dat het ongepubliceerde deel van het geheim sprak van een “slecht Concilie en een slechte Mis”, wat zich toen (toen het geheim in 1917 werd geopenbaard, nvdr) in de nabije toekomst zou gaan verwezenlijken.”

Dit komt exact overeen met wat de Franse priester Arnette in 1994 vernam van de Stem:

“Er wordt een boosaardig Concilie gepland en voorbereid dat het aanschijn van de Kerk zal veranderen. Velen zullen het geloof verliezen en overal zal er verwarring heersen. De schapen zullen tevergeefs naar hun herders zoeken. Een schisma zal het heilig kleed van Mijn Zoon verscheuren. Dit zal het einde der tijden zijn, voorzegd in de Heilige Schrift en door Mij op vele plaatsen in herinnering gebracht. De gruwel der gruwelen zal z’n hoogtepunt bereiken en zal de Kastijding met zich meebrengen, aangekondigd in La Salette. De arm van Mijn Zoon, die ik niet langer kan tegenhouden, zal deze arme wereld straffen, die moet boeten voor z’n misdaden. Men zal enkel spreken over oorlogen en revoluties. De natuurelementen zullen losgelaten worden en zullen angst veroorzaken, zelfs onder de besten. De Kerk zal bloeden uit al haar wonden. Gelukkig diegenen die zullen volharden en toevlucht zoeken in Mijn Hart, want op het eind zal Mijn Onbevlekt Hart triomferen.”

Het is dus duidelijk dat het Vaticaan nooit het volledige geheim heeft willen vrijgeven omdat ze in hun eigen voet zouden schieten, doordat het geheim spreekt van een slecht Concilie. De enige oplossing was het geheim te verdoezelen, om zo het veelbesproken en bejubelde 2de Vaticaans Concilie niet in diskrediet te brengen…Het geheim spreekt over het Concilie, maar ook over de tijden die we nu beleven: van een valse paus, de totale verwarring, een uiteindelijk schisma en de Kastijding.

Johannes XXIII had het geheim gelezen maar weigerde het in 1960 openbaar te maken omdat hij zijn geplande Concilie niet meer kon afblazen, want de voorbereidselen waren al van start gegaan… Hij was volledig op de hoogte van de problematische inhoud, en de richting waarin het Concilie zou gaan. Het Concilie startte in 1962. Hij had gehoopt dat het anders zou lopen, maar de profetie van O.L.Vrouw kwam uit: de Vrijmetselarij kaapte het Concilie. Naar verluidt zou hij in 1963 op zijn sterfbed hebben geroepen: “Stop het Concilie! Stop het Concilie!….”