Ter gelegenheid van de 90ste verjaardag van Paus Benedictus gaf Aartsbisschop Georg Gänswein bij EWTN een interview over hem. Hij eert hem en beschrijft hoe Benedictus geheel opgaat in de H. Mis, wat de hoogtepunten en uitdagingen van zijn pontificaat waren, en hoe hij nu zijn dagen slijt.

Gänswein vertelt over de gezondheidstoestand van Benedictus. “Gezien zijn leeftijd is hij opmerkelijk in goede gezondheid. Hij is ook in goede moed, zeer helder in zijn hoofd en hij heeft nog steeds een goed gevoel voor humor. Wat hem tegenzit zijn zijn benen, zodus gebruikt hij een looprekje als hulp, en dat lukt zeer goed.” Voor een 90-jarige doet hij het heel goed, hoewel hij van tijd tot tijd klaagt over die of die kwaal, zo zegt Gänswein.

De beginjaren

Gänswein vertelt over hoe hij Ratzinger leerde kennen en vervolgens door hem werd uitgekozen als lid van de Congregatie van de Geloofsleer. Ratzinger vroeg hem om een andere priester te vervangen. In 1996 werd Gänswein lid van de Congregatie, een post die hij behield tot 2003. Achteraf maakte Ratzinger hem zijn Persoonlijke Secretaris – wat hij tot op de dag van vandaag nog steeds is. Over de persoonlijke karaktertrekken van Paus Benedictus vertelt Mgr. Gänswein: “Ik had het al ontdekt in zijn geschriften: een scherp intellect, een heldere manier van zeggen. En dan, in zijn persoonlijke relaties, een grote goedertierenheid, nogal tegengesteld aan hetgeen waarmee hij geassocieerd werd, en nog steeds geassocieerd wordt, wat anderen altijd over hem zeiden, toen ze hem beschreven als een “Panzerkardinal” (Legertank-kardinaal), iemand ruw – wat hij niet is! Aan de andere kant is hij heel vertrouwelijk wanneer hij omgaat met anderen, maar ook wanneer hij problemen moest afhandelen, en bovenal, in de presentatie en de verdediging van het geloof. Maar wat mij het meest ontroerde, was om te zien hoe deze man in staat was om het geloof te verkondigen met eenvoudige, diepgaande woorden, tegen alle waarschijnlijkheden in en ondanks alle vijandigheden.”

Derde Geheim van Fatima

Over het Derde Geheim van Fatima vertelt Gänswein: “Het was de expliciete wens van Johannes Paulus II dat de Prefect van de Congregatie van de Geloofsleer het Derde Geheim van Fatima zou openbaren en becommentariëren. We spreken over het jaar 2000. Ik herinner het mij nog goed: er was een persconferentie in het Persbureau, waar Kardinaal Ratzinger het Derde Geheim presenteerde, en er ook een theologische commentaar op gaf. Hij antwoordde toen vele vragen van de journalisten, en zijn antwoorden waren to the point, duidelijk en helder.” Echter, ook Mgr. Gänswein ontkent dat het Derde Geheim niet in zijn geheel werd geopenbaard. “Naderhand was er de kwestie van kritiek waarmee we te maken hadden: kritiek die impliceerde dat het Derde Geheim niet geheel werd geopenbaard; dat er nog steeds iets was dat de H. Stoel, de Congregatie, voor onbekende reden- verborgen hield. Dat was niet het geval: het geheim werd gepresenteerd en geopenbaard in zijn geheel.” Op dit vlak zit Gänswein er natuurlijk naast. We weten allemaal dat Kardinaal Raztinger aan Vader Dollinger vertelde dat er nog een deel was dat ze niet geopenbaard hadden. Gottfried Kiniger bevestigde deze feiten afgelopen maart.

Benedictus en de H. Mis

Mgr. Gänswein vertelt over Paus Benedictus die de H. Mis doet: “Vanaf het moment van zijn verkiezing was het niet langer werkgemeenschap, maar een gemeenschap voor het leven. En de dagelijkse Mis werd deel van dit leven, toen en vandaag. Het is ontroerend om Paus Benedictus te zien tijdens de Mis, hoe hij geheel opgaat in wat er gebeurd, zelfs nu in zijn oude dagen, met al de fysieke handicaps die erbij komen; om te zien hoe intens hij de diepten van gebed binnengaat, maar ook achteraf, tijdens de dankzegging vóór het tabernakel, vóór het Allerheiligste Sacrament. Voor mij, doet het mij de diepten van het gebed binnengaan. Dat is zeer motiverend, en ik ben zeer dankbaar dat ik de kans gekregen heb om een ervaring zoals deze te krijgen!” Het vieren van de H. Mis waren en zijn bij Benedictus steeds momenten vervuld met vreugde.

Het aftreden van Benedictus

Gänswein herinnert zich nog goed de dag dat Benedictus na zijn aftreden per helikopter naar Castel Gandolfo vloog. Maar na twee maanden keerde hij terug naar het Klooster van Mater Ecclesiae (Moeder de Kerk!), waar hij tot op heden nog steeds verblijft. De naam van dit klooster waar hij verblijft, de plaats (in het Vaticaan), de pauselijke titel en gewaden die hij blijft dragen, doen duidelijk uitschijnen dat hij nog steeds als paus wil gezien worden. Gänswein, die het aftreden langs geen kanten had zien aankomen, wil echter opnieuw laten uitschijnen dat het aftreden geldig was en niet gedwongen. Maar hij vertelt wel ook over de agressieve en hevige media-kritiek die Benedictus vaak kreeg. Gänswein vertelt: “Er was een mengeling van onbegrip, en ook agressie, agressiviteit, dat zoals een geclusterde bal werd, die voortdurend de persoon van de Paus trof. Het onbegrip van velen, en vooral de media, is nog steeds een mysterie voor mij, iets waar ik notie van moet nemen, maar waar ik niets kan van uitmaken. Ik heb er gewoon geen antwoord voor.”

Bezorgdheden

“Uiteraard is Paus Benedictus geïnteresseerd in wat er gebeurd in deze wereld, in de Kerk. Elke dag, als afsluiting van de dag, kijken we naar het nieuws op de Italiaanse TV. En hij leest de kranten, het Vaticaanse persoverzicht. Dat is een breed scala aan informatie. Vaak praten we ook over actuele onderwerpen die onze wereld aangaan, zoals de laatste ontwikkelingen hier in het Vaticaan, en buiten het Vaticaan, of gewoon onze gewone herinneringen betreffende dingen die in het verleden gebeurd zijn.” Mgr. Gänswein voegde daaraan toe dat hij heel bezorgd is over de Kerk: “Natuurlijk, hij heeft geconstateerd dat het geloof, de substantie van het geloof, aan het instorten is, bovenal in zijn thuisland, en overmijdelijk bezorgt en bedroeft hem dat. Maar hij is niet het soort mens – hij was dat nooit en hij zal het nooit zijn – die zijn vreugde van hem laat wegnemen! Echter, hij brengt zijn bezorgdheden naar zijn gebeden, hopende dat zijn gebeden zullen helpen om de dingen recht te zetten.”

“Zijn grootste bezorgdheid was dat het geloof zou kunnen verdampen. En het is zeker zijn grootste wens dat iedere mens in een directe relatie zou staan met God, de Heer, met Christus, en dat we aan deze relatie onze tijd, sterkte en affectie zouden toewijden. Wie dat doet, zal het zelfde gevoel ondervinden dat Benedictus in gedachten heeft wanneer hij spreekt over “vreugde”. Ik denk dat de grootste gave zou zijn, als de mensen zijn voorstel zouden toepassen, of wat hem bewoog, om deel van hun leven te worden.”