Afgelopen vrijdagmorgen vertelde Bergoglio tijdens zijn homilie dat de eeuwige verdoemenis geen martelkamer is, maar gewoon een afscheiding van God.

De lezingen gingen over het einde van de wereld, waar de Engel de slang vastgrijpt, hem ketent en in de afgrond werpt en die sluit en verzegelt. Bergoglio noemt het serpent de “leugenaar” en de “vader van de leugens” en dat hij “deze appel aan je wil verkopen” en “als je het koopt wordt je misleid, hij bedriegt je en ruïneert je leven.” Wat kunnen we doen om niet misleid te worden door de duivel? Jezus leert ons: nooit te converseren met de duivel. Wat deed Jezus? Hij jaagde hem weg, hij vroeg zijn naam maar hij hield geen dialoog met hem.”

Bergoglio ging dan verder: “Eeuwige verdoemenis is geen martelkamer. Dat is gewoon een beschrijving van deze tweede dood: het is een dood. En diegenen die niet zullen ontvangen worden in het Koninkrijk van God, het is omdat ze niet dichtbij de Heer zijn gekomen. Dit zijn mensen die langs hun eigen pad gewandeld hebben, zichzelf distantiërend van God en voorbijgaand aan God, maar dan kiezen om weg te lopen van Hem. Eeuwige verdoemenis is continu zichzelf distantiëren van God. Het is de ergste pijn, een onvoldaan hart, een hart dat geschapen was om God te vinden, maar die uit arrogantie en zelfzekerheid zichzelf distantieert van God.” Bergoglio zei dat “zich distantiëren van God het vuur is, de weg naar de eeuwige verdoemenis.”

Bron: News.va

Lees ook: Over de dialoog van Bergoglio met de duivel: ‘Dit heilig jaar, met z’n brede opvatting van barmhartigheid, kan gezien worden als een wapenstilstand met de zonde‘ en: Amoris Laetitia: een analyse van The Voice of the Family

De H. Zuster Faustina had een ander beeld van de Hel:

Afdaling in de hel
Eind oktober 1936 moest zuster Faustina afdalen in de hel, plaats van de verschrikkingen, om daarover te berichten. Zij schrijft in haar dagboek: “Vandaag werd ik door een engel in de diepten van de hel gebracht. Het is een plaats van grote kwellingen, ze is geweldig uitgestrekt. De soorten kwellingen, die ik zag, zijn de volgende: – De eerste kwelling waaruit de hel bestaat, is het verlies van God; – De tweede: de voortdurende gewetenswroeging; – De derde: deze toestand verandert nooit meer; – De vierde: het vuur doordringt de zielen zonder ze te vernietigen; dat is een verschrikkelijk lijden; het is een zuiver geestelijk vuur, dat voortkomt uit Gods toorn; – De vijfde kwelling: de constante duisternis en een vreselijke stank. Ondanks de duisternis zien de duivelen en de verdoemde zielen elkaar. Ze zien al het kwaad van de anderen alsook dat van henzelf; – De zesde kwelling: het onafgebroken gezelschap van satan. – De zevende kwelling: de verschrikkelijke wanhoop, de haat tegen God, de godslasteringen, vloeken en scheldwoorden. Dat zijn kwellingen, waar alle verdoemden gemeenschappelijk onder lijden, maar dat is nog niet alles. Er zijn nog speciale kwellingen voor de afzonderlijke zielen, namelijk; de kwellingen van de zintuigen. Iedere ziel ondergaat verschrikkelijk en onbeschrijflijk lijden, dat verband houdt met de manier waarop zij gezondigd heeft. Er zijn vreselijke spelonken en martelputten, waarin de vorm van foltering verschillend is.

Alleen al bij het zien van deze ontzettende straf zou ik gestorven zijn, als de almacht van God mij niet ondersteund had. De zondaar moet weten dat hij de hele eeuwigheid gemarteld wordt met het zintuig, waarmee hij zondigt. Ik schrijf hierover op bevel van God, zodat geen enkele ziel de uitvlucht kan gebruiken dat de hel niet bestaat of kan zeggen dat daar nooit iemand geweest is en men niet weet hoe het daar is. Ik, zuster Faustina, was op bevel van God in de diepten van de hel om de zielen te vertellen dat de hel bestaat en daarvan te getuigen. Ik kan daar nu niet over spreken, want God heeft bepaald, dat ik dit schriftelijk moet nalaten. De duivels hadden een grote haat tegen mij, maar op bevel van God moesten zij mij gehoorzamen. Wat ik opgeschreven heb, is slechts een zwakke afspiegeling van de dingen, die ik zag. Een ding viel mij op, daar zijn voornamelijk zielen, die niet geloofd hadden dat de hel bestaat. Toen ik weer terug was, kon ik me niet herstellen van de schrik, hoezeer de zielen daar lijden. Daarom bid ik nu nog vuriger voor de bekering van de zondaars. Ik smeek zonder ophouden om Gods barmhartigheid voor hen.”

Veel andere zieners kregen gelijkaardige visioenen. Ook mensen die een bijna-doodervaring hadden in de hel.