Kardinaal Gerhard Müller is niet de enige kardinaal die wordt gemarginaliseerd door Bergoglio. Dit is ook het geval met een andere “Ratzingeriaan”, namelijk de Frans-Canadese Kardinaal Marc Ouellet, de Prefect van de Congregatie voor Bisschoppen. Hij is verantwoordelijk voor de benoeming van bisschoppen. Zijn dicasterie bereidt de benoeming van bisschoppen voor door de paus en verzamelt daarbij de nodige informatie en beveelt kandidaten aan. De Franse krant Le Journal de Montéal kopte op 19 april dat Kardinaal Ouellet “het oor van de paus niet meer heeft.”

Bergoglio gooit Ouellets aanbevelingen in de vuilbak

Onder Bergoglio zijn de dingen fundamenteel veranderd: “Paus Franciscus heeft zijn aanbevelingen voor de benoeming van nieuwe bisschoppen in de vuilbak gegooid,” zei de Frans-Canadese krant.

“Het is verontrustend omdat het de taak van Kardinaal Ouellet is om kandidaten voor te stellen aan de paus, maar hij negeert ze en kiest andere kandidaten,” zei Religiespecialist Alain Pronkin van Quebec.

De Franse krant La Croix meldde een paar dagen geleden dat “het al gebeurd is dat paus Franciscus alle drie de namen verwierp die aan hem werden voorgesteld door Kardinaal Marc Ouellet, Prefect voor de Congregatie voor Bisschoppen, en zelfs anderen zocht om raadgeving.”

Volgens het wekelijks magazine L’ Espresso was dit het geval met de vervanging van drie belangrijke posten: Chicago, Madrid en Sydney. De benoemingen zijn voor Bergoglio niet enkel een kwestie van geschiktheid, maar een kwestie van oriëntatie. De echte revolutie van Bergoglio wordt gedaan door benoeming.

Bergoglio kijkt voor de meest progressieve kandidaat

Volgens Le Journal de Montréal was het zelfs “zeer zeldzaam” dat Bergoglio de aanbevelingen van de Kardinaal volgde, hoewel het Ouellets taak is en dat hij, via zijn personeel, het beste overzicht heeft over de situatie in een bisdom. Echter, Bergoglio gebruikt zijn eigen kanalen, niet de officiële, maar de informele. Volgens Pronkin, kijkt Bergoglio naar de progressieve kandidaten. Hiervoor is hij afhankelijk van labiele en willekeurige aanbevelingen.

Bergoglio opereert met informatie die deels verkregen werd door de Jezuiëtenorde. Wat doorslaggevend is voor Bergoglio is de progressieve houding van de kandidaten, die aan hem moet bevestigd worden door een vertrouweling. Dat is voldoende. Bergoglio heeft dan geen dossiers en rapporten nodig, zoals ze aan hem gepresenteerd worden door de Congregatie voor Bisschoppen. Een aanbeveling van een vertrouwenspersoon volstaat om iemand tot bisschop te maken.

Een voorbeeld is het aartsbisdom van Chicago, één van de meest invloedrijke in de VS. Bergoglio wees alle drie kandidaten af die hem voorgesteld werden door Kardinaal Ouellet, in samenwerking met de Apostolische Nuntius en voormalig Aartsbisschop Kardinaal Francis George. In plaats daarvan duidde hij Bisschop Blase Cupich aan, die werd gezien als een van de grootste outsiders in het bisdom van de VS, vanwege zijn progressieve standpunten. Bergoglio dreef niet enkel een splinter, maar een echte paal in het hart van de Katholieke Kerk in de VS. Aartsbisschop Cupich heeft al opgeroepen voor Communie voor hertrouwde gescheidenen en het aanvaarden van homoseksuelen.

http://eponymousflower.blogspot.be/2016/04/pope-francis-and-appointment-of-bishops.html

Uit het Boek der Waarheid:

De Valse Profeet – hij die zich voordoet als de leider van Mijn Kerk – staat klaar om de kleren te dragen die niet voor hem gemaakt werden. Hij zal Mijn Heilige Eucharistie ontwijden en zal Mijn Kerk in tweeën delen, en daarop nog eens halveren. Hij zal zich inspannen om die trouwe volgelingen van Mijn geliefde Heilige Plaatsbekleder, Paus Benedictus XVI, die door Mij aangewezen werd, af te danken. Hij zal al diegenen uitroeien die trouw zijn aan Mijn Leer, en hen voor de wolven gooien. (De Heer op 8 maart 2013)