Zondag werd de bul van het “Uitzonderlijk Jubileum van Barmhartigheid” vrijgegeven. We zullen geen uitvoerige analyse weergeven, maar we zullen ons beperken tot drie dingen.
I. De verdediging van Vaticanum II gaat in ‘hoge versnelling.’
Toen Bergoglio het Jubileum van Barmhartigheid aankondigde tijdens de tweede verjaardag van zijn aanstelling, gaf de Pauselijke Raad voor de Nieuwe Evangelisatie een verklarende brief waarin stond:
De opening van dit nieuwe Jubileum zal plaatsgrijpen op de vijftigste verjaardag van de sluiting van het Tweede Vaticaans Concilie in 1965. Dit is van grote betekenis, want het zet de Kerk aan om het werk verder te zetten dat Vaticanum II begon.
De bul van gevolgtrekking is zelfs meer enthousiast en openhartig over de link tussen het Jubileum van Barmhartigheid en Vaticanum II. In feite zal ik de Heilige Deur openen van de vijftigste verjaardag van het sluiten van het Vaticaans Concilie. De Kerk voelt grote nood om deze gebeurtenis levendig te houden. Met het Concilie, ging de Kerk en nieuwe fase in haar geschiedenis in. De Concilievaders
“Ik heb de datum van 8 december gekozen vanwege haar rijke betekenis in de recente geschiedenis van de Kerk. De Concilievaders bemerkten als een ware adem van de H. Geest, een grote nood om over God te praten tegen de mannen en vrouwen van hun tijd op een meer toegankelijke manier. De muren die de Kerk te lang een soort fort maakten werden neergehaald en de tijd was gekomen om het Evangelie te verkondigen op een nieuwe manier. Het was een nieuwe fase in de zelfde evangelisatie die bestond vanaf het begin. Het was een frisse onderneming voor alle christenen om te getuigen van hun geloof met groter enthousiasme en overtuiging. De Kerk voelde een verantwoordelijkheid om een levend teken te zijn van de Vaders liefde in de wereld.
We herroepen de woorden van Sint Johannes XXIII, die toen hij het Concilie opende het pad aanwees dat moest gevolgd worden: “Nu wenst de Bruid van Christus gebruik te maken van het medicijn van barmhartigheid eerder dan haar wapens van strengheid op te nemen… De katholieke Kerk wil, terwijl ze de toorts van de katholieke waarheid hoog houdt tijdens dit Oecumenisch concilie, haar als een liefhebbende moeder voor allen tonen; geduldig, vriendelijk, bewogen door medelijden en goedheid tegenover haar afgescheiden kinderen.” De gezegende Paulus VI sprak op een gelijkaardige wijze op de sluiting van het Concilie: “We geven er de voorkeur aan om aan te stippen hoe liefdadigheid het hoofdzakelijke kenmerk is van dit Concilie… het oude verhaal van de goede Samaritaan is het model geweest van de spiritualiteit van het Concilie… een golf van affectie en bewondering vloeide van het Concilie over de moderne wereld van de mensheid. Fouten werden veroordeeld, inderdaad, omdat liefdadigheid dit niet meer verlangde dan de waarheid, maar voor individuelen zelf was er enkel vermaning, respect en liefde. In plaats van deprimerende diagnoses, bemoedigende remedies, in plaats van onheilspellende voorspellingen, boodschappen van vertrouwen die uitgaan van het Concilie tot de hedendaagse wereld. De waarden van de moderne wereld waren niet enkel gerespecteerd, maar geëerd, haar inspanningen goedgekeurd, haar ambities gezuiverd en gezegend… Een ander punt die we moeten nastreven is dit: al deze rijke leer is gericht in één richting, de dienst van de mensheid in elke conditie, in elke zwakheid en nood.”
Rorate: Het is waar dat, over het spreken van het Concilie als representerend een “nieuwe fase” en een “nieuwe weg” voor de Kerk, hij enkel aan het wandelen is in de voetstappen van vorige Post-Conciliaire Pausen, die hetzelfde zeiden, soms zelfs gebruik makend van sterkere en meer radicale taal. […] Het punt is niet zozeer dat Bergoglio deze dingen zegt, maar de volledige manier hoe hij op Vaticanum II focust, als een breuk met het verleden en als een toenadering tot de wereld. Het is alsof niets werd geleerd van de confrontaties met seculaire en atheïstische ideologieën in de laatste 50 jaar. De passages die hij verkoos om de citeren van Johannes XXIII en Paulus VI zijn openbarend: de vroegere dichotomie tussen het concilies ‘medicijn van barmhartigheid’ in contrast met de ‘strengheid’, en de gloeiende verklaring van Paulus VI over vertrouwen en bewondering voor de moderne wereld. Bergoglio, in al zijn praat over het voorwaarts gaan, lijkt de intentie te hebben om terug te keren naar de naïviteit van de onmiddellijke post-conciliaire jaren, met het Jubileum van Barmhartigheid als zijn instrument van deze tijdsreis.
II. Is de Kerk vergeten om barmhartig te zijn? Bergoglio denkt blijkbaar van wel.
Bergoglio’s duidelijke verlangen om terug te keren naar een meer “vriendelijke” en bewonderende benadering tot de moderne wereld is gekoppeld aan zijn duidelijke overtuiging dat de Kerk niet barmhartig genoeg geweest is. Een passage uit Misericordiae Vultus # 10:
Barmhartigheid is de fundering van het leven van de Kerk. Al haar pastorale activiteit zou moeten gesloten zijn in de tederheid die ze aan de gelovigen uitdraagt; niets in haar preken en in haar getuigenis tot de wereld mag een tekort aan barmhartigheid hebben. De geloofwaardigheid van de Kerk is gezien in hoe ze barmhartige en medelijdende liefde betoont. De Kerk heeft een eindeloos verlangen om barmhartigheid te tonen. Misschien zijn we al lang vergeten hoe we barmhartigheid moeten tonen en hoe we op die manier moeten leven. De verleiding, aan de ene kant, om enkel te focussen op gerechtigheid, deed ons vergeten dat dit enkel de eerste noodzakelijke stap is. Maar de kerk moet verder gaan en streven naar een hoger en belangrijker doel. Aan de andere kant, triestig om te zeggen, moeten we toegeven dat de praktijk van barmhartigheid tanend is in de wijdere cultuur. In sommige gevallen lijkt het woord niet meer gebruikt te worden. Alhoewel, zonder een getuigenis over barmhartigheid, wordt het leven vruchteloos en steriel, alsof het afgezonderd werd in een steriele woestijn. De tijd is gekomen voor de Kerk om de vreugdevolle oproep tot barmhartigheid opnieuw te uiten. Het is tijd om terug te keren naar de basis en de zwakheid en de strijd van onze broeders en zusters te dragen. Barmhartigheid is de kracht die ons opwekt tot nieuw leven en ons de moed geeft om naar de toekomst te kijken met hoop.
Dit is niet de eerste keer dat Bergoglio heeft gesproken alsof de Kerk niet barmhartig is geweest als ze zou moeten zijn. Desalniettemin is dit een van de strakste, openhartigste en meest toonaangevende uitingen van dit geloof tot nu toe. We kunnen ons enkel afvragen in welke diepten van laksheid hij de Kerk wil storten in de naam van “barmhartigheid.” Dit leidt ons direct tot het derde aspect in dit artikel:
III. Dringende en verontrustende vragen over de “Missionarissen van barmhartigheid.”
De Bul vermeldt ook “Missionarissen van Barmhartigheid” die naar de hele wereld zullen uitgezonden worden en die de autoriteit zullen hebben om zelfs de zonden te vergeven die gereserveerd zijn voor de Heilige Stoel. Dit is een zeer ernstige zaak, want de ‘zonden gereserveerd voor de Heilige Stoel’ zijn zeer klein in aantal en zijn zo gereserveerd precies vanwege hun extreme gewichtigheid. Over deze materie is de uitdrukking gebruikt in Misericordiae Vultus op zichzelf niet precies. Onder de Code van de Canonieke Wet (CIC 1983), is het meer gepast om te spreken over zonden en/of misdrijven met canonieke straffen – zoals excommunicatie – die enkel opgeheven kunnen worden door de Heilige Stoel. De Heilige Stoel heeft exclusieve macht over het opheffen van de canonieke straffen voor deze zonden, maar niet langer over hun absolutie in het Sacrament van de Biecht (cf. Canon 1357). In het kort zijn er dus niet langer “zonden gereserveerd voor de Heilige Stoel”, in de zin van zonden die enkel kunnen vergeven worden door de Heilige Vader of zijn afgevaardigde. Het is enkel het opheffen van de canonieke penitenties voor deze zonden, die gereserveerd zijn voor de Heilige Stoel.
Als Bergoglio dus met deze Bul werkelijk bedoelt dat deze missionarissen van barmhartigheid de macht zullen hebben om ook deze straffen/penitenties op te heffen, die dus gereserveerd zijn voor de H. Stoel, dan moeten we ook eens kijken naar de aard van de misdrijven.
Can. 1367. Een persoon die een geconsacreerde Hostie weggooit of meeneemt voor heiligschennende doeleinden, loopt een latae sententiae (=automatische straf van) excommunicatie op, gereserveerd voor de H. Stoel; meer nog, een geestelijke kan gestraft worden met een andere straf, waarbij het verlaten van de geestelijke staat niet uitgesloten is.
Can. 1370. §1. Een persoon die fysiek geweld gebruikt tegen de Roomse Paus, loopt een latae sentetiae excommunicatie op, gereserveerd voor de H. Stoel; als hij een geestelijke is, kan ook een andere straf, zoals uitsluiting van de geestelijke staat, toegevoegd worden volgens de ernst van het misdrijf.
Can. 1378 §1. Een priester die tegen het voorschrift van can. 977 handelt (de absolutie van een medeplichtige in een zonde tegen het 6de gebod is ongeldig, behalve in gevaar van dood), lopen een latae sentetiae excommunicatie op, gereserveerd voor de H. Stoel.
Can. 1382. Een bisschop die iemand tot bisschop wijdt zonder pauselijk mandaat, en de persoon die de wijding ontvangt van hem, lopen een latae sententiae excommunicatie op, gereserveerd voor de H. Stoel.
Can. 1388 §1. Een biechtvader, die rechtstreeks het sacramentele Zegel verbreekt (biechtgeheim), loopt een latae sententiae excommunicatie op, gereserveerd voor de H. Stoel. Iemand die dat indirect doet moet gestraft worden volgens de ernst van het misdrijf.
Tot deze lijst kan ook een zesde misdrijf toegevoegd worden (decreet van de Congregatie van de Geloofsleer, 19 december 2007):
Zonder afbreuk te doen aan het voorschrift van can. 1378 van de Code van het Canoniek Recht, lopen beiden, zowel diegene die een vrouw tracht te wijden, alsook de vrouw die tracht een wijding te ontvangen, automatisch een excommunicatie op, gereserveerd voor de H. Stoel.
Canons 1370 §1 en 1382 handelen over zaken die zo zeldzaam zijn dan het hoogst onwaarschijnlijk is dat de “Missionarissen van barmhartigheid” hier mee te maken zullen krijgen.
De enige “gereserveerde zonden” die overblijven waarmee deze Missionarissen zich zullen moeten bezighouden, zijn de onuitsprekelijke vormen van heiligschennis, die gestraft worden door Canon 1367 en 1378 §1, de schending van het Zegel van de Biecht, gestraft door Canon 1388 §1 en de ketterse praktijk van de “vrouwelijke priesterwijding”, gestraft door het decreet van de Congregatie van de Geloofsleer, op 19 december 2007.
Als we deze vier zonden nu in acht nemen dan kunnen we ons de vraag stellen:
als Bergoglio van plan is om het makkelijker te maken om de straffen voor deze zonden op te heffen,
1) zou hij dan niet verder de reeds erbarmelijke eerbied tegenover de Sacramenten verder afzwakken, en het H. Sacrament in het bijzonder.
2) zou de strijd tegen de zogezegde vrouwelijke priesterwijding niet afgezwakt worden?
3) zou de strijd tegen onkuisheid onder de priesters niet afgezwakt worden?
De laatste vraag gaat niet enkel over priesters aan te moedigen om kuis te blijven, het heeft ook gevolgen voor de voortdurende strijd over de eerbare wet van het celibaat; weeral onder vuur door progressieve elementen. Het heeft ook gevolgen voor de voortdurende strijd tegen priesters die azen op kwetsbare mensen (kinderen).
Dus samengevat: met dit “Jubileum van Barmhartigheid” wil Bergoglio Vaticanum II in de kijker zetten en dat nog verder ontplooien en in de praktijk brengen, hij verhoogt de laksheid tegenover oneerbiedigheid en heiligschennis van het H. Sacrament en andere zware zonden die gereserveerd zijn voor de H. Stoel, hij gaat lakser om met vrouwelijke priesterwijding en het celibaat. Dit zet de deur open voor het uiteindelijk afschaffen van het celibaat, het toelaten van vrouwelijke priesterwijding én de ontheiliging van de H. Eucharistie.
origineel artikel: http://rorate-caeli.blogspot.com/2015/04/notes-on-misericordiae-vultus-1-defense.html
Foto: http://ocarm.org/es/content/jubileomisericordiawebjpg
Lees ook ons eerder artikel over het Jubileum van Barmhartigheid
Boodschap van Jezus op 7 mei 2012;
Toen Vaticanum II nieuwe bepalingen afkondigde, werden deze geïntroduceerd door de verdorven vrijmetselaarskrachten binnen jouw (= de Kerk) wandelgangen. Zij stelden listig nieuwe manieren voor, die beledigend zijn voor Mij, om Mijn Heilige Eucharistie toe te dienen. Je zogenaamde verdraagzame leer verkondigde een reeks van leugens, waaronder de weigering om de macht van de Heilige Aartsengel Michaël te erkennen. Hij is de beschermer van de Kerk tegen Satan. Deze krachten onder jullie, wisten dit. Dat is de reden waarom je een eind maakte aan al de gebeden die voor de Heilige Mis zijn hulp inroepen. Vervolgens maakte je je schuldig aan de grootste onwaarheid: dat de hel niet gevreesd moet worden. Dat dit gewoon een metafoor was. Want deze leugen, door veel van Gods kinderen als de waarheid aanvaard, heeft tot het verlies van miljarden zielen geleid.
Zij haten God en hebben 50 jaar besteed aan het verspreiden van onwaarheden over de barmhartigheid van God. Hun werken hebben geleid tot de ineenstorting van de Katholieke Kerk. Dat was geen toeval. Het was opzettelijk en listig beraamd om het geloof van de Kerk te vernietigen. Om het eerbetoon van gewone Katholieken aan de ene ware God te vernietigen. Daarvoor zal je nu afgevoerd worden naar de woestijn. Na Paus Benedictus zal je door Mij geleid worden vanuit de Hemel.
O, hoe heb je Mij doen wenen! Ik doe een beroep op al Mijn gewijde dienaren – die de waarheid kennen – om stand te houden en Mij, jullie Jezus, na te volgen om in nederige dienstbaarheid de waarheid over Mijn Leer te verspreiden. Jullie moeten de moed en de kracht vinden om uit de as te verrijzen. Verwerp bovenal de leugens die jullie binnenkort door de Valse Profeet voorgehouden worden. Hij zal de Katholieke Kerk versmelten met andere Kerken, waaronder heidense kerken, om één gruwel te worden. Een ene-wereldkerk zonder ziel.
26 mei 2012:
Het dagelijks Offer, ter ere van Mijn kruisiging, en de transformatie van de wijn in Mijn Bloed en het brood in Mijn Lichaam, zullen veranderd, verdraaid worden en Ik zal door het slijk gehaald worden door nieuwe wetten, ingevoerd door de Valse Profeet. Jullie mogen nooit iets aanvaarden wat niet de waarheid is. Jullie mogen nooit de ketterij binnen de muren van Mijn Heilige Stoel aanvaarden. Als jullie dat wel doen zullen jullie je van Mij verwijderen. Velen onder jullie zullen de Heilige Mis in het geheim moeten opdragen en jullie zullen al de moed, die jullie kunnen krijgen door tot Mij te bidden en Mij te vragen om jullie sterk te maken, nodig hebben. De veranderingen zullen beginnen bij de Heilige Eucharistie zelf. Er zal jullie weldra gezegd worden dat de Heilige Communie, Mijn werkelijke Tegenwoordigheid, in feite iets anders is. Er zal jullie gezegd worden dat het andere dingen inhoudt. Maar dat is een verschrikkelijke leugen. De Heilige Eucharistie is Mijn Lichaam en Bloed, aan jullie gegeven om Mij toe te laten jullie te vervullen met Mijn Heilige Geest, om jullie het voedsel te schenken dat jullie nodig hebben voor jullie ziel. Wanneer de tijd aanbreekt en jullie, Mijn gewijde dienaren, de nieuwe, moderne interpretatie wordt voorgelegd, dan zullen jullie weten dat het bederf reeds begonnen is. Dat is het moment waarop jullie je zullen moeten voorbereiden. Kom samen en verdedig de waarheid over Mijn kruisiging. Aanvaard de leugens, de veranderingen in de Heilige Mis en de Heilige Eucharistie niet! Want als jullie dat wel doen, zal Mijn Tegenwoordigheid verloren gaan voor al Gods kinderen.
25 februari 2013
Gezeten op de Stoel van Petrus zal deze bedrieger (=de Valse Profeet) luid roepen en trots zijn oplossing verkondigen om alle Kerken te verenigen. Geprezen als een moderne vernieuwer, zal hij door de seculiere wereld toegejuicht worden omdat hij de zonde zal vergoelijken. Hij zal nieuwe wetten invoeren die niet enkel in tegenspraak zullen zijn met de Leer van de Katholieke Kerk, maar die ook zullen ingaan tegen alle christelijke wetten. De priesters die zich tegen deze boodschappen verzetten, zullen gedwongen worden om deze opnieuw te overwegen wanneer de afschuwelijke waarheid aan het licht gebracht wordt.
27 februari 2013:
Er zal verklaard worden dat het een ander soort van offer aan God gaat worden en jullie zullen onmiddellijk weten wanneer dat zal plaatsgrijpen, want de praktijk van de Heilige Mis zal door de Valse Profeet stopgezet worden. In plaats van de Heilige Mis zal er een heidens ene-wereldritueel komen en jullie, Mijn geliefde volgelingen, die met de gave van de Heilige Geest gezegend zijn, zullen dit zien voor wat het zal zijn.
8 maart 2013:
De Valse Profeet – hij die zich voordoet als de leider van Mijn Kerk – staat klaar om de kleren te dragen die niet voor hem gemaakt werden. Hij zal Mijn Heilige Eucharistie ontwijden en zal Mijn Kerk in tweeën delen, en daarop nog eens halveren. Hij zal zich inspannen om die trouwe volgelingen van Mijn geliefde Heilige Plaatsbekleder, Paus Benedictus XVI, die door Mij aangewezen werd, af te schepen.
RESTKERK nieuws 