Op donderdag 15 september bezocht Bergoglio even de katholieke gemeenschap in Nur-Sultan, dat vanaf heden weer Astana heet. Mgr. Athanasius Schneider stond Bergoglio op te wachten aan de ingang van de kathedraal en verwelkomde hem hartelijk, en kuste zijn hand.

Mgr. Schneider begeleidde Bergoglio naar het altaar, waar hij een toespraak gaf voor de aanwezige katholieken, incl. bisschoppen, priesters en religieuzen. Hij sprak o.a.:

“Laat ons dromen en met Gods genade, werken voor een Kerk die almaar meer gevuld is met de vreugde van de verrezen Heer, zonder angst en zonder klagen, waarbij we starheid, het dogmatisme en het moraliseren verwerpen.”

Bergoglio’s woorden werden op applaus onthaald. Mgr. Schneider – die wel eens voorzichtige kritiek heeft op Bergoglio – bleef buitengewoon vriendelijk tegenover hem. Hij verklaarde tegen journalisten dat het interreligieus congres eigenlijk een “show” is, waarbij het Katholicisme als één van de religies onder vele werd gepresenteerd, terwijl er maar één ware religie is. Hij zei dat “politieke elites” deze meeting “kunnen misbruiken voor hun eigen agenda”. Hij vergat er wel bij te zeggen dat het Bergoglio zelf was die wenste aanwezig te zijn op dit congres – niet om getuigenis af te leggen van het ware Katholieke geloof, maar om wat beuzelpraat te verkopen. Een Paus Pius X, Benedictus XV of Leo XIII zouden ze daar wellicht met stokken hebben buiten gejaagd.

Diezelfde dag ondertekende Bergoglio mee de eindverklaring van dat interreligieus congres, waarin stond dat de verscheidenheid in religies uitingen zijn van de “wijsheid van Gods wil” – een stelling die hij onderschrijft en waar hij dus mee akkoord ging.

“We merken op dat pluralisme en verschillen in religie, huidskleur, gender, ras en taal uitingen zijn van de wijsheid van Gods wil in de schepping. Dientengevolge is ieder geval van dwang tot een bijzondere religie en religieuze leer onaanvaardbaar.”

De passage werd naderhand stilletjes gewijzigd in:

“We merken op dat pluralisme en verschillen in huidskleur, gender, ras en taal uitingen zijn van de wijsheid van Gods wil in de schepping. Religieuze diversiteit is toegelaten door God. Dientengevolge is ieder geval van dwang tot een bijzondere religie en religieuze leer onaanvaardbaar.”

Maar dat neemt niet weg dat Bergoglio’s handtekening blijft staan onder het origineel.

Over zijn relatie met Bergoglio zei Schneider dat het “normaal” is dat ze verschillen hebben omdat bisschoppen “geen bedienden zijn van een baas, maar broeders”. “Dit is collegialiteit, dit is broederlijkheid”, voegde hij eraan toe. “Wanneer ik in geweten iets zie dat niet correct of dubbelzinnig is, moet ik dat hem broederlijk zeggen met respect, en dit is de Kerk.”

Blijven we bidden voor échte herders in de (rest)Kerk – met lef.

_{Bron: Gloria news}