De feestdag van het H. Hart is, volgens het verlangen van Jezus zelf, uitgedrukt bij zijn verschijningen aan de H. Margaretha-Maria Alacoque (1675) vastgesteld op de eerste vrijdag na het octaaf van Sacramentsdag. Hij is als het besluit en de voltrekking van het feest van het H. Sacrament. De hoofdgedachte van dit feest kan samengevat worden in deze woorden: “Ziehier het Hart, dat de mensen zo bemind heeft en dat zo weinig bemind wordt.” Vroeger stond bij vrijwel ieder katholiek huisgezin een beeltenis van het Heilig Hart. Christus belooft namelijk zeer veel genaden aan diegenen die zijn Heilig Hart vereren.

De Heilige Margaretha-Maria Alacoque, een Franse Rooms-katholieke Visitatie-zuster en mystica, staat alom bekend om haar toewijding aan het Heilig Hart van Jezus. Ze werd geboren in 1647 in Frankrijk als de enige dochter van Claude en Philiberte Lamyn Alacoque. Margaretha heeft altijd een intense liefde voor het Heilig Sacrament getoond en de voorkeur gegeven aan stilte boven typisch kinderspel. Ze begon ernstige lichamelijke versterving te beoefenen na haar eerste communie op 9-jarige leeftijd. Ze ging hiermee door totdat reumatische koorts haar vier jaar lang aan haar bed had gebonden. Na een gelofte aan de Heilige Maagd Maria te hebben afgelegd om zichzelf te wijden aan het religieuze leven, keerde Margaretha onmiddellijk terug naar een perfecte gezondheid. Als erkenning voor deze gunst voegde Margaretha de naam Maria toe aan haar doopnaam. Margaretha-Maria ervoer het grootste deel van haar leven visioenen van Jezus Christus, maar dacht dat ze een normaal onderdeel van het leven waren en bleef soberheid betrachten. Na de dood van haar vader werden Margaretha en haar familie tot armoede gedwongen toen een familielid weigerde de bezittingen van de familie af te staan. Margaretha’s enige troost in het leven waren haar frequente bezoeken in een plaatselijke kerk om te bidden voor het Heilig Sacrament. Op 17-jarige leeftijd kon Margaretha’s familie de controle over hun bezittingen terugkrijgen. Haar moeder begon haar aan te moedigen socialer te worden, in de hoop dat ze een geschikte echtgenoot zou vinden.

Op een avond, na het bijwonen van een bal in een avondjurk, kreeg Margaretha een visioen van Christus, gegeseld en bebloed. Hij beschuldigde Margaret ervan hem te vergeten. Hij liet haar zien dat Zijn hart vol liefde voor haar was vanwege de belofte die ze als kind aan Zijn gezegende Moeder deed. Na dit visioen was Margaretha vastbesloten om de gelofte te vervullen die ze jaren geleden had afgelegd. Ze ging in mei 1671 naar het Visitatieklooster in Paray-le-Monial om non te worden. Margaretha-Maria werd toegelaten tot het dragen van het religieuze habijt in augustus 1671, maar werd pas officieel toegelaten tot het ambt in november 1672. Hoewel ze werd beschreven als nederig, eenvoudig, vriendelijk en geduldig, moest Margaretha de authenticiteit van haar roeping bewijzen. Tijdens haar verblijf in dit klooster ontving Margaretha verschillende privé-openbaringen van het Heilig Hart van Jezus. Deze visioenen toonden haar de vorm van de devotie, met als belangrijkste kenmerken:

• de ontvangst van de Heilige Communie op de eerste vrijdag van elke maand,
• de eucharistische aanbidding tijdens een ‘Heilig uur’ op donderdag en
• de viering van het Feest van het Heilig Hart.

De Heer Jezus verzocht Zijn liefde door haar zichtbaar te maken. In haar visioen kreeg ze de opdracht om elke donderdagavond een uur te mediteren over Jezus’ doodsangst in de hof van Getsemane, een gebruik dat bekend staat als ‘Het Heilige Uur’ en dat later wijdverbreid werd. In december 1673 verscheen Jezus opnieuw aan Margaretha Maria en liet haar haar hoofd op Zijn hart rusten. Zijn menselijk hart zou het symbool zijn van Zijn goddelijk-menselijke liefde. Hij openbaarde haar de wonderen van Zijn liefde. Hij legde haar uit dat hij deze wonderen aan de hele wereld bekend wilde maken, en dat Hij haar koos voor Zijn werk. Margaret Mary overtuigde haar overste, Moeder de Saumaise, dat haar visioenen authentiek waren. Ze worstelde echter met het overtuigen van anderen van de geldigheid van haar verschijningen, zelfs in haar eigen gemeenschap. Een groep theologen verklaarde haar visioenen waanbeelden en stelde voor dat ze beter zou eten. Zelfs ouders van kinderen die ze instrueerde, begonnen haar een bedriegster te noemen. Margaretha kreeg uiteindelijk de steun van de biechtvader van de gemeenschap, de H. Claude de la Colombière, die verklaarde dat haar visioenen echt waren. Uiteindelijk eindigde alle tegenstand van de communiteit met betrekking tot Margaretha’s visioenen in 1683, toen Margaretha-Maria de assistente van de overste werd.

St. Margaretha Maria, die later bekend werd als de novicemeesteres, leidde het klooster bij het persoonlijk vieren van het Feest van het Heilig Hart en inspireerde de bouw van een kapel die werd gebouwd om het Heilig Hart te eren.

Margaretha Maria stierf een paar jaar later, op 43-jarige leeftijd, op 17 oktober 1690, terwijl ze werd gezalfd. Ze sprak de woorden: “Ik heb niets anders nodig dan God, en mezelf te verliezen in het Hart van Jezus.” Na haar dood werd de devotie tot het Heilig Hart door de jezuïeten aangenomen, maar bleef binnen de kerk controversieel. De praktijk werd pas 75 jaar later officieel erkend. de H. Margaretha-Maria Alacoque was het onderwerp van discussie lang na haar overlijden. Mensen spraken over haar missie en kwaliteiten, haar openbaringen en spirituele stelregels en haar leringen over het Heilig Hart.

Op 18 september 1864 werd Margaretha-Maria zalig verklaard door paus Pius IX. Toen haar graf een paar jaar later werd geopend, vonden twee onmiddellijke genezingen plaats en lag haar lichaam er ongeschonden. De Heilige Margaretha-Maria Alacoque werd officieel heilig verklaard op 13 mei 1920 door paus Benedictus XV en in 1928 bevestigde paus Pius XI het standpunt van de kerk met betrekking tot de geloofwaardigheid achter haar visioenen van Jezus Christus. Hij verklaarde dat Jezus “zichzelf openbaarde” aan Margaretha en de belangrijkste kenmerken van toewijding aan het Heilig Hart zijn “ontvangst van de Heilige Communie op de eerste vrijdag van elke maand, eucharistische aanbidding tijdens een ‘heilig uur’ op donderdag en de viering van het Feest van het Heilig Hart.”

De 12 beloften van het H. Hart ten voordele van zijn vereerders, gegeven aan de H. Margaretha-Maria

1. Ik zal hun alle genaden geven, die zij nodig hebben in hun staat.
2. Ik zal vrede brengen in hun gezinnen.
3. Ik zal hen troosten in al hun droefheden.
4. Ik zal hun een zekere toevlucht zijn, gedurende het leven en vooral in het uur van de dood.
5. Ik zal overvloedig al hun ondernemingen zegenen.
6. De zondaars zullen in mijn Hart een eindeloze bron van barmhartigheid vinden.
7. De lauwe zielen zullen vurig worden.
8. De vurige zielen zullen snel vorderen in de volmaaktheid.
9. Ik zal de huizen zegenen, waar de beeltenis van mijn Hart zal uitgesteld en vereerd worden.
10. Ik zal aan de priesters de gave verlenen om het hart van de meest verstokte zondaars te raken.
11. De naam van al diegenen die deze godsvrucht zullen verspreiden, zal in mijn Hart geschreven staan en daar nooit worden uitgewist.
12. Mijn almachtig en liefdevol Hart zal, aan al diegenen, die op de eerste Vrijdagen van negen opeenvolgende maanden, aan de H. Tafel naderen, de genaden van de volharding geven. Zij zullen niet sterven in mijn ongenade, noch zonder de laatste H. Sacramenten. Mijn Hart zal een veilig toevluchtsoord zijn in hun stervensuur.

_{Bron: Catholic.org}