In een nieuwe brief wil Aartsbisschop Carlo Maria Viganò de in de Kerk aan de kant geschoven en ‘geannuleerde’ priesters een hart onder de riem steken.

Lieve broeders en zusters,

Ik vertel jullie allemaal niets dat jullie niet al weten, als ik zeg dat de Kerk van Christus een zeer ernstige crisis doormaakt en dat de Katholieke Hiërarchie gefaald heeft in de ernstige verplichtingen van haar apostolische missie en voor een groot deel corrupt is. De oorsprong van deze crisis en deze afvalligheid is nu zelfs voor de meest gematigden duidelijk. Ze lagen in het feit dat ze de Kerk wilden afstemmen op de mentaliteit van de wereld, wiens prins, laten we dat niet vergeten, Satan is: princeps mundi hujus (Joh 12,31).

Als katholieken weten en geloven we dat de Heilige Kerk onfeilbaar is; dat wil zeggen, dat het niet kan worden overweldigd door de poorten van de Hel, door de belofte van onze Heer: portæ inferi non prævalebunt (Matt. 16: 18). Maar wat we zien gebeuren toont ons de realiteit van een verschrikkelijke situatie, waarin een corrupt deel van de Hiërarchie – die ik eenvoudigweg de diepe kerk noem – zich volledig heeft overgegeven aan de ‘diepe staat’. Het is een verraad dat de herders en de hoogste niveaus van de Kerk voor een zeer zware morele verantwoordelijkheid plaatst en dat moedige keuzes vereist van priesters en leken die op andere momenten moeilijk te aanvaarden en te rechtvaardigen zouden zijn. We worden geconfronteerd met een oorlog, een ongekende botsing, waarin onze generaals niet alleen het leger niet leiden om de vijand het hoofd te bieden, maar het feitelijk bevelen de wapens neer te leggen en zich onvoorwaardelijk over te geven, de moedigste soldaten verdrijvend en de meest trouwe ambtenaren straffend. De gehele generale staf van de Katholieke Kerk heeft getoond dat ze een bondgenoot is van de vijand, en is op zichzelf een vijand van degenen die zij in plaats daarvan zou moeten verdedigen, een vijand van Christus, en van degenen die roemen in het dienen onder Zijn banier.

Hoe kunnen we, in het licht van Openbaring, deze situatie begrijpen die enorm en uniek is in de hele geschiedenis van de Kerk? We moeten allereerst een bovennatuurlijke blik hebben om te begrijpen dat de huidige gebeurtenissen door God zijn toegestaan ​​en dat ze er in ieder geval nooit in zullen slagen de Kerk te overweldigen. De grote geloofsafval is voorspeld in de Heilige Schrift en zou ons niet onvoorbereid moeten vangen. Verlicht door de woorden van de Apocalyps van de H. Johannes en door goedgekeurde privé-openbaringen, kunnen we begrijpen dat de eindtijd nodig is om eindelijk de tarwe van het onkruid te scheiden, zodat we kunnen herkennen wie met Christus en wie tegen Hem is. We moeten ook begrijpen dat de beproevingen die we ondergaan ook de rechtvaardige straf zijn voor tientallen jaren – ik durf te zeggen eeuwen – van ontrouw van katholieken en een deel van de hiërarchie: privé en openbare ontrouw, geworteld in menselijk respect, in angst, in morele en leerstellige afwijkingen, en in compromissen met de seculiere mentaliteit en met de vijanden van Onze Lieve Heer. Als we bedenken dat de Franse Revolutie de straf van God was voor het falen van Lodewijk XIV om het embleem van het Koninkrijk aan Hem te wijden, begrijpen we goed wat de gevolgen zijn van de ongehoorzaamheid van de koning van Frankrijk voor de toekomst van Europa.

Laat ons even de boodchap in herinnering brengen die Onze Heer toevertrouwde aan de H. Margaretha-Maria Alacoque in 1689, met de opdracht deze over te brengen aan Koning Lodewijk XIV van Frankrijk.

Maak aan de oudste zoon van mijn Heilig Hart bekend dat, zoals zijn tijdelijke geboorte werd verkregen dankzij de toewijding aan de verdiensten van Mijn Heilige Kindsheid, zijn geboorte tot genade en eeuwige glorie zal worden verkregen door middel van de toewijding die hij zal maken van zichzelf tot mijn Aanbiddelijk Hart, dat wil triomferen over zijn hart, en door middel hiervan, over de harten van de groten der aarde.

Het Heilig Hart wil heersen in zijn paleis, afgebeeld worden op zijn standaarden en gegraveerd worden op zijn wapens, om hem te laten zegevieren over al zijn vijanden, zijn trotse en hooghartige vijanden aan zijn voeten leggen, om hem te laten zegevieren over alle vijanden van de Kerk.

Het Heilig Hart verlangt ernaar om met pracht en praal de paleizen van prinsen en koningen binnen te gaan, om vandaag evenveel geëerd te worden als tijdens zijn Passie verontwaardigd, vernederd en veracht. Hij wenst de groten der aarde neergelaten en vernederd aan zijn voeten te zien, net zoals hij toen werd vernietigd.

Maar als meer dan drie eeuwen geleden de ongehoorzaamheid van degenen die de openbare aangelegenheden bestuurden, de zware straf van de Koning der koningen verdiende, laten we ons dan eens voorstellen welke rampen de ongehoorzaamheid van degenen die de Kerk besturen, heeft uitgelokt. Dus als met de Franse Revolutie het maatschappelijk middenveld de Universele Koning uit Zijn Goddelijke Heerschappij verdreef om het zich toe te eigenen en de dwalingen van het liberalisme en het socialisme te verspreiden, verwijderden de pausen en bisschoppen met de conciliaire revolutie de drievoudige kroon van het hoofd van het mystieke lichaam en zijn plaatsvervanger, die van de Kerk van Christus een soort parlementaire republiek maakte in naam van collegialiteit en synodaliteit.

Laten we er nota van nemen: Onze Heer Jezus Christus wordt niet alleen niet langer erkend als Vorst der naties. Hij wordt nu zelfs niet meer erkend als Vorst van Zijn Kerk, waarin het doel van de glorie van God en de redding van zielen is vervangen door de glorie van de mens en de daaruit voortvloeiende verdoemenis van zielen. Wat gisteren een ondeugd was, is vandaag een deugd; wat gisteren een deugd was, is vandaag een ondeugd: al het huidige optreden van de modernistische sekte die het Vaticaan, de bisdommen en de religieuze ordes teistert, wordt gekenmerkt door het omverwerpen van wat ons is geleerd en overgeleverd.

In deze context van rebellie en ontrouw, worden degenen die trouw blijven en ernaar streven om te blijven doen wat ze altijd hebben gedaan, het voorwerp gemaakt van een echte en behoorlijke vervolging gemaakt. Het begon met het belachelijk maken van de traditionalisten door hen aan te duiden als Lefebvriaans of préconciliair. Vervolgens, volgens de praktijk die we hebben zien gebruikt worden in totalitaire regimes, zijn goede katholieken gedefinieerd als gek of ziek – wat sociologen de pathologisering van afwijkende meningen noemen. Denk niet dat ik overdreven uitdrukkingen gebruik: slechts een paar dagen geleden werd een priester in Costa Rica geschorst en gedwongen om psychiatrische behandeling te ondergaan, simpelweg omdat hij de mis van Paulus VI in het Latijn had opgedragen ondanks het verbod van zijn bisschop, mgr. Bartolomé Buigues.

Vandaag zijn we getuige van de criminalisering van andersdenkenden, en als we hun fysieke eliminatie nog niet zien, weten we hoeveel van hen zijn geschorst a divinis, beroofd van hun eigen middelen van bestaan en verbannen uit het kerkelijk leven. En dit gebeurt terwijl schandalige personen en hoereerders van allerlei slag niet alleen niet worden gestraft en uit het ambt worden verwijderd, maar zelfs worden gepromoveerd en vereeuwigd op foto’s staande naast Bergoglio, die hen dicht bij zich houdt omdat hij weet dat hij ze kan gebruiken op een manier die hem past. Laten we dan begrijpen waarom de corruptie van prelaten instrumenteel is voor het plan van de conciliaire sekte: hun fouten zijn een uitstekend middel om hun gehoorzaamheid en medeplichtigheid te verkrijgen bij het uitvoeren van de ergste wreedheden tegen de Kerk en de gelovigen.

Het initiatief van de Coalitie Voor Geannuleerde Priesters is zeker een reactie op wat er gebeurt, want dit project beoogt hulp te bieden aan priesters die het slachtoffer zijn van vervolging en van canoniek misbruik door ontrouwe en afvallige bisschoppen. Hun gezag, toegeëigend om kwaad te doen in plaats van de hun toevertrouwde kudde te besturen met wijsheid en liefdadigheid, verdwijnt op het moment dat ze het gebruiken tegen het doel waarvoor het is opgericht. Het is waar dat ze de macht hebben: maar deze macht is een tiranniek misbruik waarover men niet kan en mag zwijgen. Het is onze plicht om onze stem te verheffen om de onwettige daden van herders die zich hebben laten zien als huurlingen, zo niet vraatzuchtige wolven, krachtig te veroordelen. En het is ook ons recht om niet alleen onwettige, ongeldige en nietige bevelen te negeren, maar ook om daden van gewetensbezwaring te stellen en initiatieven te nemen om de slachtoffers van deze wolven in schaapskleren te beschermen.

Staat u mij toe om, naast dit prijzenswaardige initiatief, voor te stellen dat er een internationale stichting wordt opgericht die offers en donaties van de gelovigen kan inzamelen, om ze weg te leiden van parochies en bisdommen die hier komen met het huidige Bergogliaanse regime. Als de bisschoppen zien dat ze getroffen worden in hun bankrekening, zullen ze waarschijnlijk worden overgehaald om hun benadering van het verbannen van goede priesters te temperen. Wanneer het korps, burgerlijk of kerkelijk, de kant kiest van degenen die worden vervolgd, zullen hun vervolgers waarschijnlijk voorzichtiger zijn met het misbruiken van hun macht, in de tussentijd zullen initiatieven zoals de Coalitie voor Geannuleerde Priesters en andere soortgelijke projecten een kans hebben gevormd om werken van barmhartigheid te beoefenen en verdienste te verwerven voor God.

Ieder van ons kan naar vermogen een concrete bijdrage leveren. Niet per se alleen een financiële, zelfs door eenvoudigweg hun gift toe te wijzen aan degenen die ze verdienen, en niet aan degenen die ze gebruiken om goede geestelijken te onderdrukken. Laten we echter niet vergeten dat we naast materiële hulp allemaal geroepen zijn om het gemeenschapsgevoel te ontdekken, waarover de conciliaire hiërarchie graag spreekt zonder ooit in katholieke zin in praktijk te brengen. Als u werkelijk broeders in Christus bent, dan willen wij als broeders elkaar ook helpen door onze priesters te verwelkomen, hen een verblijfplaats aan te bieden, een huisaltaar te bereiden waarrond wij onze vrienden kunnen verzamelen.

We zouden onze bekwaamheid en onze dienst, zelfs de meest nederige, zoals weten hoe te koken, een muur te bouwen of een dak te repareren, moeten plaatsen in dienst van degenen die vandaag uit hun pastorie worden verdreven en zich op straat bevinden. We moeten ook denken aan de jonge mannen die vrijgevig gehoor hebben gegeven aan een priesterlijke of religieuze roeping in het hart van de traditie, en die vandaag hun wijding of religieuze professie in gevaar zien komen omdat ze de leerstellige en morele afwijkingen die nu worden opgelegd niet accepteren door de conciliaire sekte.

We moeten de weinige bisschoppen en kardinalen die trouw blijven aan het leergezag, duidelijk maken dat er geen mogelijkheid is tot dialoog met diegenen die bewezen hebben dat ze op één lijn staan met de vijand. We moeten tot de Goddelijke Majesteit, op voorspraak van de Koningin van de Hemel en de Moeder van het priesterschap, en vragen dat zij zich verwaardigt ons lijden en het lijden van deze goede priesters te accepteren, voor de bekering van de hiërarchie die vandaag is verdorven van bovenaf.

Tot de vele priesters, religieuzen en geestelijken, onder wie we niet mogen vergeten, ook veel vrouwelijke religieuzen, nonnen en zusters, richt ik mijn genegenheidsherinnering, deel hun lijden en roep hen allemaal op om zichzelf als slachtoffers aan te bieden als boetedoening voor de zonden, voor onze zonden, en voor de zonden van de bedienaren van de Kerk. Verenig u in het Heilig Misoffer, door het offer van het Goddelijke, Zuivere, Heilige en Onbevlekte Slachtoffer. Moge uw leven een offer zijn dat God behaagt, in een ware priesterlijke geest, en moge u allen voor het einde van uw dagen de woorden van het Hooglied van Simeon herhalen: Qui viderunt oculi mei, salutare tuum.

Ik herinnerde jullie hierboven aan de oorzaak van het huidige kwaad: rebelleren tegen het universele koningschap van onze Heer Jezus Christus. De toewijding van ieder van ons, van families, gemeenschap, natie en de Heilige Kerk, door het Allerheiligst Hart van Jezus en het Onbevlekt Hart van Maria, kan de Allerheiligste Drie-eenheid tot mededogen bewegen en een einde maken aan deze vreselijke gesel, of in ieder geval het verkorten en de triomf van de Koning der Koningen over de vijand van het menselijk ras bespoedigen.

Dit is mijn meest oprechte wens. Dit is de nobele bedoeling die al onze acties moet bezielen. Dit is de basis voor het geweldige en onverbiddelijke einde van Satans plan.

Christus Vincit, Christus Regnat, Christus Imperat.

+ Mgr. Carlo Maria Viganò

_{Bron: LifeSiteNews}