Een open brief van een anonieme priester die de Traditionele Latijnse Mis celebreert:

Inmiddels weet iedereen het. De Traditionele Latijnse Mis is zo goed als afgeschaft. Natuurlijk zal ik Franciscus gehoorzamen en zijn richtlijnen de mijne maken. Hij is een rolmodel voor mij, vooral in de liturgie – en daarom zal ik volledig in zijn geest handelen.

Franciscus heeft ons vaak gezegd dat we bevrijd moeten worden van de starheid van de wet en ook van idealisme dat geen goed doet. Wij zijn geen dienaren van de letter, maar genieten van christelijke vrijheid.

Daarom zal ook ik niet rigide en wettisch zijn, maar de Traditionele Latijnse Mis blijven vieren zoals voorheen. Als iemand ‘rigide’ en ‘legalistisch’ is, zegt Franciscus, dan is er altijd iets mis met hem. Dat mag mij niet overkomen.

Tijdens mijn studie, die plaatsvond in de tijd van Paus Benedictus XVI, leerde ik de Romeinse richtlijnen op een open, dynamische manier te interpreteren. We mogen vrijgevig zijn! Het is een teken van volwassenheid om verder te gaan dan verboden en voorschriften. Alleen zo kan de Kerk vooruit! Ik ben erg dankbaar voor deze waardevolle inzichten die ik heb gekregen via mijn professoren! Ik neem ze graag ter harte.

Als een collega-priester naar me toe komt en me vraagt ​​of hij een Traditionele Latijnse Mis in mijn kerk mag opdragen, zal ik hem als een vader met open armen ontvangen. Ik zal glimlachen en hem zeggen: “Wie ben ik om te oordelen? Kom binnen, doe wat je wilt.”

Franciscus wil dat we ruimdenkend zijn. Ik geef de gelovigen de vrijheid als ze de “oude leer” willen leren en ik behandel ze niet neerbuigend door hen de innovaties van het verouderde Tweede Vaticaans Concilie op te dringen, zoals sommige hardvochtige, strenge en starre nostalgici zouden doen.

De ‘bisschop van Rome’ heeft volkomen gelijk als hij zegt: “Rigiditeit is een uiting van slechtheid, hypocrisie, een dubbelleven of een teken van ziekte dat lijden veroorzaakt. God daarentegen geeft zijn kinderen ware vrijheid.” Dat is precies hoe het is! Ik ben dankbaar voor deze wijze woorden en daarom zal ik in alle vrijheid doorgaan om de Oude Mis bekend te maken en de oude leer aan mezelf en aan degenen die erom vragen te onderwijzen.

In overeenstemming met de wensen van Franciscus, zal ik vooral uitgaan naar degenen die worden vervolgd [door de bisschoppen], die naar de periferie [van de Kerk] zijn geduwd, die onrechtvaardig worden behandeld [door de geestelijkheid], belachelijk worden gemaakt, bespot, onderdrukt. Ik ga naar de verschoppelingen en degenen die in deze kerk worden veracht – naar degenen die ervoor hebben gekozen om weg te blijven van Vaticanum II. Ik zal de gelovigen van de oude leer omhelzen, degenen die geen priester meer kunnen vinden die voor hen de schatten van kerkelijke en liturgische pracht opent. Ik wil hen bevrijden van de slavernij van de administratieve willekeur. Volgens Franciscus moeten we niet bang zijn om onze handen ermee vuil te maken! Zij zijn de bevoorrechte kinderen van God.

Ik zal daarom gewillig de geur [van wierook] van deze kleine schaapjes aanvaarden, en zal altijd de vermaning onthouden van de ‘heilige vader’ die ons zo liefdevol leert om de Heilige Geest die we precies tegenkomen in de roep van de kleintjes en de rechtelozen en die de Kerk op nieuwe wegen leidt. Ik zal me laten wekken door deze oproep!

Ik wil de woorden van Franciscus in praktijk brengen als hij zegt dat we in opstand moeten komen en de Kerk moeten veranderen, en ik zal niet zomaar alles napraten wat de kerkelijke oversten zeggen. Want dat zou de paus niet willen! De paus verwacht tegenstand! De paus wil vrijheid! Nutteloze lasten moeten overboord worden gegooid, ook al doet het pijn, zegt de paus.

Hoe moeilijk het ook voor mij was, ik moest toegeven: Franciscus heeft gelijk! Ik wilde gehoor geven aan zijn oproep die niet bij een hoop mooie en lege woorden mag blijven, maar – zoals hij ons aanspoort – we moeten concrete daden verrichten.

Ik maakte het “onderscheid” dat hij zo vaak aanbeveelt, en scheidde de nutteloze lasten die we met ons meedragen van wat ons vooruit brengt en ons goed doet. Ik scheid me van het één af ​​en bewaar het ander zodat ik kan groeien en vrucht kan dragen en niet langer rigide ben.

Door Franciscus als model te nemen en zijn advies op te volgen, zal ik daarom in de toekomst, wanneer de Romeinse Mis verboden of beperkt zal worden door harde en strenge wetten, nooit toegeven aan klerikalisme, nooit een genadeloos “nee” zeggen wanneer iemand mij om de sacramenten en sacramentaliën in de Romeinse ritus vraagt – omdat de kerk van Jezus een kerk is van een bevrijdend “ja”, niet van een beperkend “nee” dat zo typerend is voor Farizeeën en hypocrieten!

+ E.H. Franz Paprovich (*pseudoniem)

_{Bron: Gloria News}