De Nederlandse priester, kanunnik van het kathedraal kapittel en docent kerkelijk recht aan het Sint-Janscentrum (het priesterseminarie van het bisdom ‘s-Hertogenbosch) schreef op 2 februari op zijn blog een opiniestuk over de huidige situatie in de Kerk. Hij schreef o.a.: “In de periode die komen gaat, in de bovennatuurlijke selectie van de Heilige Geest, blijven alleen de vrome katholieken over die vasthouden aan apostolische leer en traditie.”

Onlangs sprak ik met een jonge priester over allerlei zaken en we deelden onze diepe bezorgdheid over paus en Kerk. Zijn conclusie was: de kerk van Bergoglio zal het niet lang meer maken; ze staat op instorten en dat zal binnen afzienbare tijd gebeuren. Hij vond dat trouwens niet erg. Het is de enige hoop op reiniging voor de Kerk. Immers de Kerk, waar de huidige paus voor staat is decadent en rot. Het is het rot van situatiemoraal die geen moraal meer is; het rot van feitelijke onverschilligheid tegenover de kerkelijke leer en traditie die alleen nog met de lippen worden beleden; het rot van het willen behagen aan de wereld in plaats van gehoorzaam te zijn aan de eisen van het evangelie; het rot van politiek links en de ecologiereligie in plaats van trouw aan de christelijke sociale leer; het rot van dialoog en inculturatie in plaats van echte evangelisatie; het rot van het streven naar een nieuwe wereldorde ten koste van de christelijke morele principes; het rot van de feitelijke minachting voor het contemplatieve leven en dan ook nog het rot veel moreel dubieuze figuren aan de top. Het is verraad aan alles waarvoor de katholieke Kerk altijd heeft gestaan en waardoor ze een “zuil van Goddelijke Waarheid” in de wereld was en waardoor ze een veilig thuis bood aan allen die oprecht op zoek waren naar de waarheid. Die Kerk bestaat nog wel in de vele trouwe katholieke leken en (vooral jongere) priesters en in de enkele bisschoppen die niet zwijgen uit vrees voor Bergoglio, maar niet meer in de meerderheid van de bisschoppen die zwijgend hun heil zoeken onder vleugels van het nieuwe paradigma van Franciscus uit vrees of in de hoop niet uit hun posities afgeserveerd te worden of zelfs te stijgen op de kerkelijke carrièreladder.

Deze kerk echter heeft geen toekomst. Wellicht betekent de Amazonesynode voor de universele Kerk hetzelfde als het Pastorale Concilie met ongeveer dezelfde thema’s in de jaren zestig voor de Nederlandse Kerk: het begin van de totale neergang die zich in Nederland al bijna voltrokken heeft en in de wereld zeker zal volgen nu we een paus hebben die deze ontwikkeling niet tegenhoudt maar zelfs bevordert.

Het pontificaat van Franciscus en de Amazonesynode zijn de grote katalysatoren geweest voor de Duitse hiërarchie om heterodox te worden in navolging van en nu samen met “der Verbandskatholizismus” (de beroepskatholieken in allerlei goedbetaalde kerkelijke baantjes) van het “Zentralkomitee der Deutschen Katholiken”. Ze waren blijkbaar al slechter dan we dachten maar nu, onder Franciscus, durven ze pas! De kerk waaraan zij leiding geven, zal een bastaardkerk zijn die zich zonder problemen bij de Luthersen zou kunnen aansluiten. Wel een rijke Kerk, die met haar geld de dwalingen over de wereld zal verspreiden.

Franciscus en zijn maatjes zullen denken dat de ze Kerk redden door het celibaat (gedeeltelijk) af te schaffen. Het is slechts een verdere secularisatie die afbreuk doet aan de roeping en de zending van de Kerk.

Die Duits-Bergogliaanse Kerk zal applaus oogsten bij de seculiere media: “De Kerk is eindelijk bij de tijd gekomen”! Ja, inderdaad, zozeer bij de tijd dat ze zich overbodig maakt. Even overbodig als in continent waar de paus thuis is, Zuid-Amerika, waar mensen die geloof zoeken dit niet vinden in de verpolitiekte katholieke kerk van na het Concilie maar in vrome Noord-Amerikaanse sektes.

In de periode die komen gaat, in de bovennatuurlijke selectie van de Heilige Geest blijven alleen de vrome katholieken over die vasthouden aan apostolische leer en traditie. En die katholieken weten welke bisschoppen, priesters en kerken ze moeten volgen en welke ze moeten mijden. De rest valt weg, langzaam maar zeker, zoals in alle liberale kerkelijke gemeenschappen.

Het is droevig maar het is niet anders. De duivel behaalt een voorlopige overwinning. Voorlopig, want de leugen kan nooit overwinnen. Het is de waarheid die overwint en die waarheid behoort aan de ene, katholieke en apostolische Kerk, met een toekomstige paus die stevig  geworteld is in haar rijke en ondubbelzinnige traditie.

Maria Lichtmis

C. Mennen pr

Bron: Fortes In Fide