Op 25 januari werd een interview met Kardinaal Sarah gepubliceerd in de Italiaanse krant Il Foglio. Daarin vertelt Kardinaal Sarah dat Paus Benedictus opnieuw persoonlijk aan hem bevestigd heeft dat hij dit boek verwelkomt en dat hij gelukkig is met de publicatie ervan. Sarah geeft aan dat er geen priesterschap voor gehuwde mannen kan zijn zonder het priesterschap van Jezus Christus en zijn Bruid, de Kerk, te beschadigen.

In het interview bevestigt Kardinaal Sarah dat bij zijn laatste bezoek aan hem, Paus Benedictus persoonlijk aan hem bevestigde dat hij het boek (‘Uit de diepten van ons hart’) verwelkomde, en dat hij gelukkig is met de publicatie ervan. De hele tekst blijft daarom onveranderd. Sarah vraagt zich af waarom hij “laster en de vernederingen” kreeg te verduren. Hij nodigt iedereen uit om niet langer te praten over het boek, maar om het te lezen.

De Kerk zal beschadigd worden

Hij vat de essentiële boodschap van het boek aldus samen: “Priesterlijk celibaat is geen simpele canonieke discipline. Indien de wet van het celibaat wordt afgezwakt, zelfs voor een enkele regio, zal het een breuk, een wonde, veroorzaken in het mysterie van de Kerk. Er is een ontologisch-sacramentele link tussen het priesterschap en het celibaat. Deze link herinnert ons eraan dat de Kerk een mysterie is, een geschenk van God dat ons niet toebehoort.” Volgens Kardinaal Sarah wordt het priesterschap van Jezus Christus en Zijn Bruid, de Kerk, beschadigt, indien men gehuwde mannen tot het priesterschap zal toelaten.

“Een priester is beladen met het sacramenteel bestendigen van de aanwezigheid van Christus. Hij is niet enkel een “Alter Christus” (een andere Christus), maar “Ipse Christus”, Christus zelf. Priesters zijn werkelijk een verlenging van Jezus Christus.” En daarom is de priester de exclusieve wederhelft (echtgenoot) van de Kerk, en kan hij niet gedeeld worden: zijn hele leven behoort aan de Kerk omdat zijn hele wezen toegewijd is aan Christus.

Kardinaal Sarah vraagt zich vervolgens af: “Zullen ze te biecht gaan bij een gehuwde priester? Indien een priester zichzelf geheel aan de Kerk geeft, welke plaats blijft er dan over voor een vrouw en kinderen? Wat zullen we doen wanneer we te maken krijgen met de echtscheiding van een priester? Want we mogen zulke dingen verwachten.”

Geen recente discipline

Kardinaal Sarah weerlegt ook de bewering dat het celibaat slechts een recente discipline zou zijn in de Kerk, omdat in de begintijden van de Kerk, vele geestelijken nog gehuwd waren, net zoals de Apostelen overigens. “Sinds het jaar 305 roept het Concilie van Elvira de wet over de onthouding van priesters in het geheugen, die ‘ontvangen werd van de Apostelen’.” Het Concilie stelde namelijk: “We hebben een algemeen verbod uitgevaardigd voor bisschoppen, priesters en diakens, dit zijn alle geestelijken die het mysterie (van de Kerk) uitmaken: ze mogen niet samenwonen met hun vrouw, en mogen geen kinderen verwekken. Ieder die hier verantwoordelijk voor is (voor het verwekken van kinderen) zal verbannen  worden uit de kerkelijke rangen (can. 33).” Dit gebod werd vredevol aanvaard door de toenmalige geestelijkheid.

De Kerk was erg bekend met gehuwde priesters in de eerste eeuwen, maar na de wijding moesten ze zich onthouden van seksuele relaties met hun vrouw. Het is geen kwestie van het afwijzen van seksualiteit, maar van het bevestigen dat de priester de exclusieve echtgenoot van de Kerk is, in lichaam en ziel. “Hij wordt helemaal aan haar overgegeven, zoals Christus.”

De bijdrage van Paus Benedictus aan het boek

“Paus Benedictus XVI toont duidelijk dat het verband tussen seksuele onthouding en het priesterlijk leven afstamt van de tijd van het Oude Testament. Dit verband heeft niets te maken met een taboe of het afwijzen van het lichaam. Het is gebaseerd op een totale gave van zichzelf, in ziel en lichaam, aan God alleen.” Kardinaal Sarah zegt dat Paus Benedictus treffende citaten geeft uit de Schrift, die hem hebben geleid tijdens zijn gehele leven, en hem hebben gevormd als priester. De Paus schrijft onder andere: “Aan de wortel van de donkere situatie waarin het priesterschap zich vandaag bevindt, is er een methodologisch defect in het lezen van de Schrift als het Woord van God.”

Kardinaal Sarah en Paus Benedictus schrijven over een crisis in het priesterschap omdat het celibaat eraan herinnert dat de priesters een vrucht van een roeping zijn, van een persoonlijke en intieme roep van God. “Wanneer God roept, vraagt Hij om alles te verlaten voor Hem, om alle aardse steun af te wijzen, en zich aan Hem te geven met zijn hele lichaam, hart en de capaciteit tot liefhebben. Benedictus XVI zegt dit op een prachtige manier in zijn bijdrage. Priesters zijn geen publieke bedienden. Ze oefenen geen beroep uit, ze zijn toegewijd aan God.” Kardinaal Sarah vreest dan ook dat er pogingen worden gedaan om een “menselijke kerk” te bouwen: “Ik vrees dat we verleid worden om een menselijke kerk te bouwen, mee met de tijd, en volgens onze eigen ideeën. Maar de Kerk is niet van ons. Wij ontvingen haar van God, met haar Geloof en haar Sacramenten. Het priesterschap behoort niet toe aan ons. We kunnen er niet mee doen wat we willen. Wanneer ik zie dat er een verlangen is om vrouwelijke ambten te creëren, vraag ik mij af of we trouw aan God nastreven, of de mode volgen?” Kardinaal Sarah maant iedereen aan om zorgvuldig de rol van de Heilige Maagd en de heilige vrouwen die Jezus volgden vanuit Galilea, te bestuderen. En hij voegde eraan toe: “Laten we niet vergeten dat, indien de Paus vandaag in Rome leeft, dit dankzij de koppigheid is van Sint Catharina van Siena. Zij had geen (kerkelijk) ambt, en ze wilde het niet. Maar ze was niet bang om te spreken!”

Zijn ervaring in Afrika

“Geloven we werkelijk dat de wijding van gehuwde mannen de roepingencrisis zal oplossen? De ervaring van het gebrek aan herders in Protestantse gemeenschappen, die huwelijk van religieuze pastors toestaat, toont het tegenovergestelde.” Kardinaal Sarah legt dan ook de vinger op de zere wonde: “De roepingencrisis is een geloofscrisis! Waar het Evangelie verkondigd wordt en beleefd wordt in al zijn strengheid en z’n eisen, zijn er roepingen in overvloed.”

Hij stelt zich dan ook de vraag: “Waarom de Christenen in de Amazone beroven van het contact met priesters die hun priesterschap en hun zelfgave aan God en aan Hem alleen ten volle beleven? Is het omdat ze arm zijn?”

Kardinaal Sarah gebruikte zijn ervaringen als priester in Afrika om in zijn boek te demonstreren dat evangelisatie celibaat nodig heeft. Sarah zegt: “Mensen in het proces van kerstening moeten priesters ontmoeten die hun hele leven aan Christus hebben gegeven. Ikzelf heb deze ervaring gehad. Zou ik vandaag een priester zijn indien een gehuwde man van mijn dorp in Guinea gewijd zou geweest zijn? Ik denk van niet.” Sarah zegt dat we wel degelijk leken nodig hebben die “missionaire leerlingen” zijn. Maar we hebben ook Christenen nodig die het Doopsel ernstig nemen, en “de Kerk heeft de radicaliteit van het Evangelie nodig en moet zich niet aanpassen aan de lauwheid van de wereld”, aldus Kardinaal Sarah.

Gedaan met zwijgen

Sarah besluit: “Ik ben ervan overtuigd dat we meer dan ooit priesters nodig hebben die heilig zijn.” Tot slot haalde hij ook St. Catharina van Siena aan die ooit schreef: “Wees vervloekt omdat u hebt gezwegen! Wees niet langer stil! Schreeuw het uit met honderdduizend stemmen! Ik zie dat, door te zwijgen, de wereld in verval is.”

Bron: LifeSiteNews

Het boek kan op Amazon worden besteld in het Engels en in het Frans.