Mgr. Léonard heeft een opiniestuk geschreven waarin hij zijn steun uit voor Benedictus XVI en Kardinaal Sarah, en enkele problematische dubbelzinnigheden van Bergoglio aanhaalt. Hieronder volgt integraal de verklaring van Mgr. André-Joseph Léonard:

Als aartsbisschop-emeritus van Mechelen-Brussel, weerhoud ik mij van enige bemoeienis in het bestuur van het bisdom waar ik herder was: Namen en Brussel. Maar ik blijf bisschop en als dusdanig kan ik mijn doctrinaire en pastorale overtuigingen uiten, zelfs als ze zouden verschillen van één of andere positie van mijn voormalige collega’s.

Zelfs indien dit iets nieuws en van oneindig grotere impact is, kan een paus emeritus, Benedictus XVI in dit geval, op gelijkaardige wijze legitiem samenwerken aan een boek dat gepland werd door een kardinaal, en in samenspraak met hem, zijn theologische en pastorale overtuigingen uiten, zonder te falen in zijn plicht om tactvol te zijn. Hij uit zich niet noodzakelijk als de opvolger van Petrus, en zijn positie heeft geen magistrale autoriteit. Maar zijn woord blijft desalniettemin van groot belang.

Zijn actieve medewerking aan het boek gepland door Kardinaal Sarah, is in geen geval een “aanval” op paus Franciscus. Noch Benedictus XVI, noch de kardinaal bekritiseert zijn opvolger. Ze bieden hem in een broederlijke geest een smeekbede aan, zonder iets weg te nemen van hun gehoorzaamheid aan de huidige paus. Ze doen dit precies zoals de vier kardinalen die zich richtten tot paus Franciscus en hem in de geest van broederlijkheid vroegen om hun “dubia”, hun “twijfels” weg te nemen, hun perplexiteit, betreffende bepaalde dubbelzinnige aspecten van hoofdstuk VIII van de exhortatie Amoris Laetitia – namelijk deze die raken aan de onverbreekbaarheid van een geldig sacramenteel huwelijk, met diens terugslag betreffende de toegang tot de sacramenten van Verzoening en Eucharistische Communie wanneer men zich in een permanente situatie bevindt van samenwoning met een partner die niet de echtgenoot/echtgenote is “in de Heer.”

Andere dubbelzinnigheden rezen later. Het is perfect relevant om een vraag van een journalist te beantwoorden, door in wezen te stellen: “Indien een homoseksuele persoon oprecht streeft Gods wil te doen, wie ben ik om hem te oordelen?” Maar omdat het niet duidelijk is waaruit deze wil van God bestaat, en wat de morele gevolgen zijn, neemt de publieke opinie verkeerdelijk van dit dubbelzinnig antwoord aan dat homoseksuele praktijken nu gelegitimeerd zijn door de Katholieke Kerk. Dit is niet waar.

Hetzelfde wanneer men een gezamenlijke verklaring ondertekent met een superieure vertegenwoordiger van de Islam, suggererend dat de diversiteit van religies overeenkomt met de “wil van God”, is het niet voldoende om de dubbelzinnigheid mondeling te verbeteren (de gepubliceerde tekst blijft onveranderd) door simpelweg te zeggen dat God deze diversiteit “toestaat”.

Het moet ook op positieve wijze benadrukt  worden dat dialoog niet de absolute uniciteit van de Christelijke Openbaring kan ondermijnen, waarin de ene en drie-ene God aan ons zijn reddende liefde biedt in de persoon van Jezus. Dit belet niet het begroeten van “semina Verbi” (zaden van het Woord van God) of zelfs “reliquia Verbi” (overblijfselen van het Woord) in religies anders dan het ‘Joods-Christendom.’

Andere dubbelzinnigheden werden in de recente Synode over de Amazone geïntroduceerd, in het bijzonder een vorm van aanbidding van de “Pachamama”, van Moeder Aarde. Echter, op dit gebied moeten we de publicatie van de post-synodale exhortatie afwachten. Het is te hopen dat paus Franciscus de dubbelzinnigheden van deze synode zal elimineren.

Eén van deze dubbelzinnigheden betroffen precies de kwestie van het priesterlijk celibaat in de Latijnse Katholieke Kerk. Met betrekking hierop, in gemeenschap met andere bisschoppen die ik broederlijk uitnodig om ook hun vastberaden standpunt te uiten, ga ik ten volle akkoord met de smeekbede die Kardinaal Sarah, in nauw overleg met Benedictus XVI, uitte aan de Opperste Pontifex. Onze hoop van gehoord te worden is groot, omdat Paus Franciscus duidelijk zijn gehechtheid aan het priesterlijk celibaat in de Latijnse Kerk verklaard heeft. Maar evenzo is hij uitzonderingen aan het overwegen… die, helaas, zoals in andere kwesties, snel veralgemeend worden!

Het verzoek dat in het boek geuit wordt in kwestie is daarom actueel en urgent, en perfect legitiem. Men mag nooit de paus “aanvallen”. We moeten daarentegen altijd zijn persoon en zijn missie respecteren. Maar soms is het een plicht, en het is altijd toegelaten, om hem te smeken en hem te vragen om ‘opheldering’. Dit is wat wij doen.”

+ André Léonard.

Bron: LifeSiteNews